بایگانی برچسب برای: ندول حنجره

به گزارش خبرنگار نبض بازار گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، دیستروفی عضلانی به یک سری بیماری‌های عضلانی وابسته به ارث گفته می‌شود که علائم آن می‌تواند از دوران کودکی آغاز شود یا تا دوران نوجوانی هیچ علائمی نداشته باشد. حدود ۳۰ نوع بیماری دیستروفی شناسایی شده است که موجب تضعیف قدرت عضلانی در فرد می‌شود.

بسته به نوع بیماری دیستروفی عوارض آن متفاوت است. هر نوع دیستروفی بر روی عضلات قسمتی از بدن تاثیر دارند و زمان بروز علائم در آن‌ها متفاوت است. مرکز توانبخشی و درمان دیستروفی عضلانی در زمینه توانبخشی این بیماران فعالیت می‌کند.

تشخیص دیستروفی

برای تشخیص دیستروفی عضلانی در کودکان و بزرگسالان نیاز به بررسی علائم بالینی فرد توسط پزشک متخصص است. در ابتدا دکتر متخصص دیستروفی عضلات و قدرت عضلات بیمار را ارزیابی می‌کند و سوالاتی درباره روند رشد کودک و علائم آن از والدین می‌پرسد. در مرحله بعد آزمایش خون، نوار عضله جهت بررسی فعالیت الکتریکی عضلات و بیوپسی عضلانی یا نمونه برداری از عضله توسط سوزن نمونه برداری جهت تشخیص آسیب بافت پروتئینی عضلات انجام می‌گیرد. تصویر برداری و ام آر آی نیز ممکن است، نیاز باشد. برای تشخیص نوع دیستروفی می‌توان از آزمایش ژنتیک استفاده کرد که در مواردی که پیشینه خانوادگی وجود دارد، می‌تواند موثر باشد. پس از تشخیص بیماری، درمان دارویی و توانبخشی باید به سرعت شروع شود تا بتوان از پیشرفت بیماری جلوگیری کرد.

دیستروفی عضلانی مادرزادی

دیستروفی عضلانی مادرزادی نوعی دیستروفی است که از بدو تولد یا کمی پس از آن شروع می شود. از نشانه‌های این بیماری ارثی ضعف پیشرونده در عضلات، اختلال در پروتئین‌های ماهیچه‌های بدن و مرگ سلول‌های ماهیچه‌ای است. علائم در ابتدای نوزادی با گریه‌های ضعیف، تون عضلانی پایین (هیپوتونی) و اختلالات تغذیه‌ای خود را نشان می‌دهد. بیماری به مرور پیشرفت کرده و عضلات را درگیر می‌کند.

دیستروفی عضلانی میوتونیک

این نوع از بیماری دیستروفی در بزرگسالان دیده می‌شود و از علائم آن عدم توانایی بیمار در کنترل انقباض عضلات است. بیماران نمی‌توانند عضلات خود را پس از انقباض شل و رها کنند. این بیماری از ۲۰ سالگی به بعد آغاز می‌شود و به مرور با پیشرفت آن بروی عضلات قلب و ریه نیز تاثیر گذاشته و تنفس بیمار را دچار مشکل می‌کند.

دیستروفی عضلانی لیمب گیردل

این بیماری ارثی با ضعف در عضلات ناحیه شانه و لگن خود را نمایان می‌کند. با پیشرفت بیماری عضلات نواحی دیگر بدن نیز درگیر می‌شوند. دیستروفی عضلانی لیمب گیردل بر اساس نوع جهش ژنتیک می‌تواند خفیف و با پیشرفت کند یا به صورت شدید و پیشرونده دیده شود. با توجه به نادر بودن این نوع بیماری، سن تقریبی درگیری افراد با این بیماری از کودکی تا بزرگسالی متفاوت است و بسته به نوع آن دارد.

دیستروفی عضلانی بکر

دیستروفی عضلانی بکر به علت اختلال در روند تولید دیستروفین در عضلات ایجاد می‌شود. این نوع دیستروفی وابسته به X است و به صورت مغلوب به ارث می‌رسد. دیستروفی عضلانی بکر و دوشن علائم مشابهی را دارند، اما نوع بکر نسبت به دیستروفی دوشن علام خفیف تری را ایجاد می‌کند و روند کندتری دارد. این بیماری اغلب در مردان دیده می‌شود.

درمان بیماری دیستروفی عضلانی دوشن

دیستروفی عضلانی دوشن نیز مربوط به جهش در ژن دیستروفن است و نسبت به دیستروفی بکر علام شدیدتری را بروز می‌دهند. سن شیوع این بیماری تقریبا از ۱۱ سالگی است. ضعف عضلات و تغییر فرم عضلات، مشکل در راه رفتن و افتادن‌های مکرر و سختی در برخاستن از زمین از علائم بیماری است. با پیشرفت بیماری اختلالات تنفسی و مشکلات قلبی افزایش یافته و تنگی نفس و ضربان قلب نامنظم را برای بیمار به دنبال دارد. شیوع این نوع دیستروفی بیشتر از دیستروفی بکر است و نیاز توانبخشی این بیماران نیز حادتر است. در درمان دیستروفی دوشن تمرینات کاردرمانی و توانبخشی در کاهش درد‌های عضلانی، بهبود حرکت و کنترل پیشرفت بیماری بسیار موثر است.

توانبخشی دیستروفی عضلانی

بیماری دیستروفی پیشرونده است و محققان همچنان در حال تلاش برای پیدا کردن راهی برای درمان آن هستند. درمان‌های توانبخشی موثرترین درمان در حال حاضر است. کاردرمانی و تمرین درمانی به بهبود توانایی‌های حرکتی بیماران کمک می‌کند و انجام تمرینات گفتاردرمانی در جهت بهبود حجم تنفسی بیمار و اختلالات بلع احتمالی مفید است. تجویز وسایل کمکی نظیر واکر و ویلچر در بهبود تحرک بیمار و افزایش استقلال فردی او کمک کننده است.

کاردرمانی در منزل دیستروفی عضلانی

کاردرمانی در منزل از خدمات مفید در بیماران دیستروفی عضلانی است. به علت سختی جا به جایی این کودکان به مراکز توانبخشی با بهره گیری از کاردرمانان مجرب به توانبخشی این کودکان کمک بسزایی می‌کند. تقویت قدرت عضلانی، انجام تمرینات کششی موجب جلوگیری از کوتاهی عضلات و خشکی مفاصل می‌شود. افزایش خون رسانی و بهبود حرکت در فرد باعث حفظ استقلال فردی بیمار و تسهیل جا به جایی و حرکت می‌شود.

تمرینات دیستروفی عضلانی

در ارائه تمرینات توانبخشی برای بیماران دیستروفی بسته به سطح بیمار تمرینات متفاوت است. اما به صورت کلی توانبخشی از تمرینات کششی و اصلاحی جهت حفظ وضعیت صحیح عضلات و مفاصل بیمار و جلوگیری از دفورمیتی در فرد آغاز می‌شود. استفاده از اسپیلنت‌های شبانه برای حفظ وضعیت عضلات نیز پیشنهاد می‌شود.

تمرینات تقویت عضلانی و حرکتی در کنار تمرینات کششی موجب حفظ قوام و قدرت عضلات و کندی روند تبدیل بافت عضله به چربی می‌شود. همچنین استفاده از وسایل کمی در منزل با تجهیز محافظ برای حمام و یا نسب دستگیره‌های کمکی در دستشویی امکان حرکت بیمار را در منزل بدون نیاز به ویلچر یا کمک مراقبین فراهم می‌کند. استفاده از آب درمانی با کاهش وزن بیمار در آب و تسهیل حرکت او در داخل آب موجب بهبود قدرت عضلانی و افزایش دامنه حرکتی در بیمار می‌شود.

ماساژ درمانی و استرچ ستون فقرات برای جلوگیری از انحرافات ستون فقرات که به مرور در فرد ایجاد می‌شود و آموزش نحوه صحیح نشستن و وضعیت لگن در حالت خوابیده و یا استفاده از صندلی چرخ دار در موارد پیشرفته بیماری می‌تواند کمک کننده باشد.

به گزارش خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، لکنت یکی از اختلالات گفتار است که در آن گفتار کودک ناروان می‌شود و علائمی مانند تکرار کلمات یا هجاها، کشش، مکث، قفل و … در گفتار وجود دارد و علاوه بر این، علائم تغییر گفتاری مانند حرکات اضافی در لب‌ها، پلک زدن، نفس زدن و … نیز همراه گفتار دیده می‌شود.

مفیدی بیان کرد: هر زمانی که متوجه ناروانی در گفتار کودک شدید، باید سریع به گفتار درمانگر مراجعه کنید، چرا که او تشخیص خواهد داد که درمان مستقیم و فشرده لازم است و یا به شکل مشاوره‌ای و خانواده محور می‌توان کار را شروع کرد و به شکل دوره‌ای آن را پایش کرد.

این روانشناس در پاسخ به این پرسش که آیا روش تصویرسازی ذهنی یا نورفیدبک، دستگاه‌های پشت گوشی فیدبک شنیداری و ماساژ و یا حتی تغذیه می‌تواند لکنت را درمان کند؟ تصریح کرد: خیر، این روش‌ها جزء روش‌های تأیید شده برای درمان لکنت نیستند و مورد قبول مراجع معتبر علمی نیستند. هرچند که ممکن است هر یک از این روش‌ها روی برخی از افراد جواب داده باشند، اما ضرورتا برای همه مناسب نیستند و شواهد علمی معتبر و کافی ندارند.

وی در پایان، با اشاره به مناسب ترین سن برای درمان لکنت در کودکان خاطرنشان کرد: بهترین سن شروع درمان، پیش از دبستان و در همان هفته‌های اول شروع است.

به گزارش حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان،، متخصص توانبخشی، گفتاردرمانی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: بیماری کرونا بعد و حین بیماری علائم و عوارض دارد و معمولا افرادی که کرونا متوسط رو به شدید می‌گیرند و در بیمارستان بستری می‌شوند، در مواردی که بیمار در آی سی یو بستری می‌شود به همان اندازه که سیستم تنفسی آن درگیر است، حنجره او نیز تحت تاثیر قرار می‌گیرد.

او با بیان اینکه زمانی که لوله‌های تنفسی در آی سی یو از نای بیمار رد می‌شود، می‌تواند باعث به وجود آمدن آسیب‌هایی مثل فلجی تار صوتی وغیره شود و ممکن است عواقب آن باقی بماند، افزود: زمانی که بتواند از مسیر طبیعی تنفسی استفاده کند و ما مجبور باشیم اکسیژن بیشتری به ریه‌ها برسانیم مجبور هستیم فرد را اینتوبه کنیم.

این متخصص بیان کرد: هر چه بیمار کرونایی بیشتر اینتوبه شود و بیشتر در آی سی یو بماند احتمال آسیب به حنجره او بیشتر است.

این متخصص  ادامه داد: زمانی که فرد دچار مشکل تنفسی می‌شود، حجم هوای زیر حنجره کم می‌شود و نمی‌تواند تار‌های صوتی خود را به هم نزدیک کند و با مشکلاتی مواجه می‌شود.

این متخصص تصریح کرد: دو نظریه درباره کرونا وجود دارد که یکی از آن عنوان می‌کند که اینتوبه کردن بیمار می‌تواند باعث مشکلاتی در حنجره شود و دیگری عنوان می‌کند ویروس کرونا آسیب حسی- حرکتی به اعصاب بدن وارد می‌کند و تمامی اعصاب بدن را درگیر می‌کند و این آسیب عضلاتی باعث اختلال حسی حرکتی تار‌های صوتی می‌شود و این باعث می‌شود چین‌های صوتی به هم نزدیک نشوند و فرد دچار مشکل شود.

این متخصص ادامه داد: مشاهده می‌شود فرد پس از ترخیص از بیمارستان در هفته‌های بعد دچار تنفس آلودگی، صدای گرفته وغیره شود و حتی مشکلات تنفسی آن باقی بماند. کرونا از بین می‌رود، اما علائم گرفتگی صدا باقی می‌ماند. در مواردی دیده شده فرد با صدای خوب از بیمارستان ترخیص شده، اما بعد از چند هفته فلجی تار صوتی در او نمایان شده است.

او با اشاره به اینکه بیش از نیمی از افرادی که به کرونا مبتلا و در بیمارستان بستری می‌شوند، انواع مختلف مشکلات صدا و حنجره را ممکن است تجربه کنند، تصریح کرد: درصورتی که فلج صوتی ایجاد شود فرد باید حتما تحت ویزیت پزشک گوش و حلق بینی قرار گیرد و اگر مداخله زودهنگام صورت گیرد معمولا آثار فلجی سه تا ۱۲ ماه از بین می‌رود و اگر از بین نرفت احتمال ماندگاری آن بسیار زیاد است

به گزارش خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از هلث دِرِکت، دیس پراکسی یا “آپراکسی تکاملی گفتار” یکی از اختلالات شایع در میان کودکان است. در این اختلال کودک در بیان صداها، هجا‌ها و واژه‌ها دچار مشکل است اما دلیل آن ضعف یا فلج عضلانی نیست، بلکه اشکال در مغز است که قادر نیست میان اعضا و عضلات مربوط به تکلم (لب ها، آرواره ها، زبان و …) هماهنگی ایجاد کند.

در این بیماری کودک می‌داند که چه می‌خواهد بگوید اما مغزش نمی‌تواند مابین حرکات ماهیچه‌هایی که برای بیان کلمات و حرف زدن ضروری است، هماهنگی ایجاد کند. در واقع، در این بیماری در حرکات و هماهنگی میان پیام ارسال شده از مغز و حرکات ماهیچه‌ها اختلال ایجاد می‌شود. در نتیجه کودک در گفتار دچار مشکل می‌شود.

سه مدل متفاوت از اختلال دیس پراکسی وجود دارد که شامل موارد ذیل است:

۱- محرک: در این حالت مشکل فرد در مواردی، چون نوشتن، سرهم بندی کردن و ادا کردن است.

۲- کلامی: مشکل فرد در صحبت کردن است.

۳- دهانی: مشکل فرد در حرکات دهان و زبان است.

این اختلال علائم متفاوتی دارد. کودکانی که به اختلال دیس پراکسی مبتلا هستند در محرک یادگیری دچار مشکل بوده و ممکن است مشکلات دیگر مانند مشکلات جسمانی و رفتاری را نیز از خود بروز دهند. ممکن است این کودکان بتوانند یک فعالیت را در یک زمان انجام دهند، ولی از انجام آن در زمان‌های دیگر ناتوان باشند.

این کودکان غالبا در هماهنگی میان عضلات برای تولید اصوات و سخن گفتن دچار مشکل هستند. آن‌ها به سختی می‌توانند اصوات صحیح و روشنی را ادا کنند و یا یک جمله واضح را به دیگران بگویند. کودکانی که از دیس پراکسی دهانی رنج می‌برند ممکن است به آرامی سخن بگویند و به دفعات در میان کلمات مکث کنند.

پزشکان دیس پراکسی را در رده بیماری‌ها دسته بندی نمی‌کنند بلکه آن را یک اختلال یا مجموعه‌ای از علائم می‌دانند.

دلیل مشخصی برای بروز این بیماری هنوز کشف نشده است.

با این حال، ممکن است این اختلال ناشی از آسیب به مغز کودک به دلیل بیماری، سکته مغزی و یا تصادف باشد.

دیس پراکسی همچنین می‌تواند در کودکان بدون هیچ آسیب مغزی و دلیل مشخص بروز کند.

والدینی که کودکانشان به این بیماری دچار شده است حتما باید نسبت به درمان فوری آن اقدام کنند. متخصصان می‌توانند با گفتار درمانی، کار درمانی، و فیزیوتراپی باعث بهبود عملکرد کودک شوند.