انواع اختلالات گفتاری در کودکان را ما برای شما عزیزان  توضیح خواهیم داد انواع اخلال درمانی و چطور میشود این مشکل را برطرف کنیم با ما همراه باشید

انواع اختلال زبان

سه نوع اختلال زبان وجود دارد:

•  اختلال زبان دریافتی: کودک به خوبی متوجه صحبت‌های دیگران نمی‌شود.
•  اختلال زبان بیانی: کودک نمی‌تواند افکار و اندیشه‌های خود را به روشنی به زبان بیاورد.
•  اختلال زبانی مختلط دریافتی بیانی: کودک هم در درک گفتار دیگران و هم در صحبت کردن مشکل دارد.

اختلالات گفتار و تکلم کودکان ممکن است اکتسابی یا رشدی باشد. اختلال زبان اکتسابی، مانند زبان پریشی، پس از آسیب دیدگی یا ابتلا به بیماری عصبی، مانند سکته مغزی یا آسیب دیدن سر، بروز می‌یابد. اختلال زبانی رشدی در میان کودکان شایع‌تر از نوع اکتسابی است. کودکان دچار اختلال‌های زبانی رشدی غالباً دیرتر از هم‌سن و سالان خود شروع به حرف زدن می‌کنند. این تاخیر ارتباطی به میزان هوش کودک ندارد. در واقع کودکان دچار اختلال‌های زبان رشدی معمولاً از بهره هوشی متوسط یا بالاتر برخوردار هستند. کودک معمولاً قبل از ۴ سالگی در مهارت‌های دریافتی و اکتسابی به مشکل برمی‌خورد.

علائم اختلالات گفتار و زبان در کودکان

مشکل در برقراری ارتباط شفاهی شایع‌ترین نشانه اختلال‌های زبان است. کودکان دچار اختلال زبان دریافتی متوجه صحبت‌های دیگران نمی‌شوند. همچنین کودک نمی‌تواند دستورهای ساده را انجام دهد و اطلاعات شنیده شده را سازمان‌دهی کند. تشخیص اختلال‌های دریافتی در خردسالان دشوار است.

تشخیص زودهنگام اختلال‌های زبانی بیانی آسان‌تر است، چون کودک دیر زبان باز می‌کند و نمی‌تواند تا دو سالگی صحبت کند. شاید کودک بتواند در سه سالگی حرف بزند، اما درک گفته‌های او سخت است و مشکل گفتاری تا زمان پیش‌دبستانی ادامه دارد. برای مثال برخی کودکان داستانی را که برایشان تعریف می‌شود، متوجه می‌شوند، اما نمی‌توانند آن را دوباره حتی به زبانی ساده تعریف کنند. دیگر نشانه‌های اختلال زبان بیانی عبارت است از:

1.  گنجینه واژگان محدود در مقایسه با کودکان هم‌سن
2.  کودک مرتب می‌گوید اوم و واژگان معمول را با واژگانی مانند چیز جایگزین می‌کند.
3.  کودک نمی‌تواند واژگان جدید را به راحتی یاد بگیرد.
4.  واژگان اصلی را جا می‌اندازد و زمان افعال را با هم اشتباه می‌گیرد.
5.  هنگام صحبت کردن عبارات خاصی را بارها و بارها تکرار می‌کند.
6.  ناتوانی در برقراری ارتباط با دیگران او را کلافه می‌کند.
7.  کودک زیاد یا مرتب حرف نمی‌زند، اما متوجه منظور دیگران می‌شود.
8.  کودک می‌تواند آواها و واژگان را تلفظ کند، اما جملاتش غالباً بی‌معنی نیست.
9.  کودک ساختارهای دستوری محدودی را هنگام حرف زدن استفاده می‌کند.

درمان اختلالات گفتار و زبان در کودکان

راهکارهای درمان اختلالات گفتار و زبان کودکان شامل موارد زیر می‌شود:

•  گفتاردرمانی خصوصی، گفتار درمانگر و کودک به تنهایی با هم تمرین می‌کنند تا کودک لغات بیشتری یاد بگیرد و دستور زبان‍ش بهتر شود. همچنین درمانگر به والدین آموزش می‌دهد که چگونه با فرزندشان در منزل تمرین کنند.
•  اگر کودک به دلیل اختلالات زبان دچار ناراحتی‌های عاطفی شده باشد، بهتر است از روانشناس نیز کمک گرفت.