ویدئوفلوروسکوپی راهی برای تشخیص اختلال بلع | تست بلع باریوم

برای تعیین ماهیت و میزان و تشخیص اختلال بلع دهانی حلقی

شایع‌ترین ابزار ارزیابی بکارگیری ویدئوفلوروسکوپی “Videofluoroscopic Swallow Study” یا VFSS  است.

مطالعاتی که از فلوروسکوپی با فرمت ویدئویی یا دیجیتال استفاده می‌کنند

امکان تحلیل دقیق فرایند بلع دهانی حلقی را می‌دهند.

VFSS اتیولوژی اختلال بلع را تشخیص نمی‌دهد، بلکه جزئیات بدعملکردی بلع دهانی حلقی را تعیین کرده

و در خصوص تصمیم‌گیری در رابطه با رویکردهای رفتاری بلع درمانی بر پایه آن یافته‌ها کمک می‌کند.

 

موارد کاربرد ویدئوفلوروسکوپی

 

برای شناسایی آناتومی و فیزیولوژی طبیعی و غیر طبیعی بلع.

برای ارزیابی یکپارچگی مراقبت از راه هوایی قبل، حین و پس از بلع.

برای ارزیابی اثر وضعیت‌ها، مانورها و تغیرات لقمه و افزایش حس در اصلاح سلامت و اثر بخشی بلع.

برای ارائه توصیه‌هایی در رابطه با ارائه مطلوب تغذیه و هیدراسیون (به طور مثال دهانی در مقابل غیر دهانی)

برای ارائه تکنیک‌های درمانی مناسب برای اختلالات دهانی، حلقی / یا حنجره‌ای.

برای گرفتن اطلاعات به منظور همکاری و آموزش دیگر اعضاء تیم، منابع ارجاع، مراقبان،

و بیماران در خصوص توصیه برای سلامت و اثر بخشی بلع مطلوب.

 

موارد عدم کاربرد ویدئوفلوروسکوپی

 

بیماران بی‌ثبات، لتارژیک، غیرهوشیار، بی‌تاب و مواردی که همکاری ندارند.

در مواردی که اطلاعات گرفته شده از معاینه غیرمحتمل است وضعیت درمانی را تغییر دهد از قبیل بیماریهای مزمن یا موارد پایان زندگی.

بیمار نمی‌تواند به طور مناسب در وضعیت قرار بگیرد.

اندازه بیمار به گونه‌ای است که مانع از تصویر برداری مناسب می‌شود یا از محدوده وسیله فراتر می‌رود.

حساسیت به باریم اگرچه بسیار نادر است

 

بیماری‌هایی که سبب اختلال بلع می‌شود

 

 

محدودیت‌های ویدئوفلوروسکوپی

 

محدودیت‌های زمانی به علت مواجهه با پرتو

از آنجا که روش نمونه‌ای از عملکرد بلع است، کاملاًَ بازنمایی کننده عملکرد وعده غذایی نیست.

موارد تباین از قبیل باریوم چسبندگی را افزایش داده و ترکیب غذای مایع و جامد را تغییر می‌دهد و غذاهای طبیعی نیستند.

این می‌تواند منجر به ناهماهنگی بین نتایج VFSS و وعده های واقعی شود.

توانایی محدود برای ارزیابی تأثیر خستگی بر بلع، مگر آنکه به طور تخصصی ارزیابی شود.

باریوم یک لقمه غذای غیر طبیعی است که پتانسیل عدم پذیرش را دارد.

 

پروتکل VFSS

ابتدا اندیکاسیون‌های اجرای روش مرور می‌شود. زمانی که تصمیم گرفته شد که روش اجرا شود،

اطلاعات لازم به بیمار و خانواده وی در خصوص روش VFSS ، سلامت و علت معاینه توضیح داده می‌شود.

آنها تشویق می‌شوند تا سئوال بپرسند و به دنبال شفافیت بیشتر باشند.

مرحله بعد بررسی روش مناسب برای انتقال به بخش رادیولوژی و تعیین بهترین وضعیت بیمار برای معاینه است.

صندلی تصویر برداری ویدئویی به طور اولیه استفاده می شود. ولی، برخی مواقع اگر برای بیمار ضرری نداشته باشد

و قابل پذیرش باشد معاینه بیمار در وضعیت ایستاده به صورت سریع تر انجام می‌شود.

وضعیت ایستاده در برخی شرایط پزشکی برای بیمار منع می شود.

از قبیل فشار خون پایین، سکته حاد، آسیب طناب نخاعی یا دیگر محدودیت‌های اسکلتی.

بیمار همچنین می‌تواند به صورت دراز کشیده از پهلو یا در وضعیتی که بازنمایی کننده وضعیت خوردن است قرار بگیرد.

هر زمان که ممکن باشد بیمار به صورت قائم می‌نشیند. همه معاینه ها با بیمار در نمای جانبی شروع می‌شود

جایی که آسپیراسیون به بهترین شکل کشف می‌شود و با

ارزیابی نمای قدامی-خلفی به منظور ارزیابی قرینگی بلع و عملکرد تا صوتی تمام می شود.

با استفاده از فلوروسکوپی می‌توان، ساختارهای آناتومیکی و شاخص‌ها را در حالت استراحت و بدون استفاده از تباین مشاهده کرد.

یک ماده رادیو اکتیو (معمولاً باریوم) با مایعات و غذاها با غلظت‌های متفاوت

و مقادیر کم تا زیاد و چسبندگی های رقیق تا غلیظ مخلوط می شود.

یک پروتکل معمول از مایعات رقیق، غلیظ (نکتار)، پوره، مواد جامد (کیک با آرد گندم، کلوچه) استفاده می‌کند.

 

معاینه مری در صلاحیت رادیولوژیست قرار دارد.

 

سه دقیقه زمان یا کمتر مورد هدف است و مطالعات اغلب در ۹۰ تا ۱۲۰ ثانیه به اتمام می‌رسند.

به منظور حفظ سلامت مراجع مواجهه با پرتو باید تا حد امکان محدود باشد.

تصاویر رادیوگرافیک حین اجرای روش بر روی صفحه نمایشگر مشاهده می‌شود.

برخی از تصاویر ساکن گرفته می شود و تصاویر به صورت همزمان بر روی نوار ویدئویی

یا به صورت دیجیتالی به منظور تحلیل جزئی تر ضبط می شوند.

اختلالات بلع و نقش گفتار درمانی در درمان آن