این علائم می‌تواند نشان دهنده ابتلای کودک به اتیسم باشد؛ اختلال پیچیده‌ رشدی که هنوز علت این اختلال مشخص نیست و درمان مشخص و قطعی برای آن وجود ندارد، درحالی که بخش زیادی از جامعه ما نه تنها با اختلال اتیسم آشنا نیستند، بلکه نمی دانند در برخورد با مبتلایان اتیسم و والدین آنها چه برخوردی باید داشته باشند.

 

اعتقاد کلی بر این است که اتیسم در جهان رو به افزایش است و شاید یکی از دلایل آن، افزایش تشخیص ها و توجه مردم جهان به این اختلال باشد؛ موضوعی که می تواند با تشخیص به موقع این اختلال، منجر به کمک به مبتلایان اتیسم شود.

 

براین اساس، ماه آوریل به عنوان ماه آگاه سازی اختلالات اتیسم تعیین شده است. به این مناسبت ایسنا گفت و گویی با دکتر سهیلا مهین پرور، روانشناس و مشاور خانواده، مدرس بهزیستی، رئیس هیئت مدیره همیاران اصفهان و سفیر اهدا عضو داشته که در ادامه می خوانید.

 

سهیلا مهین پرور با اشاره به اینکه اتیسم یک اختلال عصبی_رشدی است که طی آن، بخش های مختلف مغز در همکاری با یکدیگر دچار مشکل می شوند، اظهار کرد:

علائم بیماری در ۳ سال اول زندگی بروز می کند و یک بیماری مادام العمر است که فرد تا پایان عمر با آن درگیر خواهد بود.

وی شاخصه اصلی این اختلال را نقص در تعاملات و ارتباطات اجتماعی و همچنین بروز رفتارهای کلیشه ای دانست و گفت: اختلال اتیسم بر روی درک افراد از دنیا و تعاملاتشان با اطرافیان اثر می گذارد. افرادی که به اتیسم مبتلا هستند دنیا را خیلی متفاوت تر از مردم عادی می بینند، می شنوند و حس می کنند.

 

این روانشناس و مشاور خانواده با بیان اینکه شدت بیماری اتیسم به صورت طیفی از شدید تا خفیف متغیر است و به صورت های متفاوت خود را نشان می دهد، تصریح کرد: برخی مبتلایان به اتیسم مشکلات زمینه ای دیگر مانند کم توانی ذهنی، اختلال یکپارچگی حسی، اختلال بیش فعالی و نقص توجه، صرع و مشکلات گوارشی نیز دارند که این افراد نیازمند سطوح حمایتی بیشتری هستند و والدین‌شان نیز بیشتر درگیر می شوند.

 

تا زمان تولد و سپری شدن یکی دو سال اول زندگی، ابتلای کودک به اتیسم تشخیص داده نمی شود، اما هرچقدر تشخیص زودتر باشد درمان های موفق آمیزتری می توان انجام داد و فرد می تواند راحت تر و سریع تر وارد مسیر بهتری از زندگی شود

 

تشخیص زودتر برای درمان های موفق آمیزتر

مهین پرور، تشخیص اتیسم را از طریق تست های غربالگری که در دوران بارداری انجام می شود را ناممکن دانست و افزود: تا زمان تولد و سپری شدن یکی دو سال اول زندگی، ابتلای کودک به اتیسم تشخیص داده نمی شود، اما هر چقدر تشخیص زودتر باشد درمان های موفق آمیزتری می توان برای آن انجام داد و فرد می تواند راحت تر و سریع تر وارد مسیر بهتری از زندگی اش شود.

 

وی با اشاره به اینکه ابتلا به اتیسم علت واحدی ندارد، توضیح داد: زمانی تصور می شد که اتیسم یک اختلال روانشناختی ناشی از تجارب تروماتیک است؛ به طوری که اوایل گمان می کردند اگر در ابتدای تولد، ضربه ای به ناحیه سر کودک وارد شود، یا در دوران بارداری مادر ضربه ای ببیند ممکن است علت اصلی ابتلای کودک به اتیسم باشد، ولی بعدا این موضوع نقض شد.

 

این متخصص روانشناسی همچنین با اشاره به باوری که در میان عامه مردم درباره تأثیر رژیم غذایی در ابتلا به اتیسم یا افزایش و کاهش علائم آن وجود دارد، گفت: برخی روانپزشکان و مشاوران نیز معتقدند نباید خوراکی های کافئین دار، دارای مواد رنگی و افزودنی به کودکان داده شود چون باعث بیشتر شدن علائم اتیسم می شود، ولی در مطالعاتی که سال های اخیر انجام شده این موضوع کاملا رد شده و تاثیر خوراکی ها در شدت واکنش ها و علائم اتیسم بسیار کمرنگ است.

 

وی به اختلال طیف اتیسم اشاره و اظهار کرد: آخرین گزارش انجمن روانشناسی آمریکا، چندین بیماری را زیر مجموعه اختلال طیف اتیسم می داند و می گوید که علائم اتیسم از خفیف تا شدید در یک طیف ممکن است در نوسان باشد؛ ممکن است فردی اتیسم از نوع خفیف داشته باشد و ملموس و مشخص نباشد یا ممکن است فردی اتیسم از نوع شدید داشته باشد و نیازمند مراقبت های ویژه و خاص و درمان های تکمیلی تر باشد.

 

رئیس هیئت مدیره همیاران اصفهان به پژوهش ها و تحقیقات متخصصان در زمینه اتیسم اشاره و تصریح کرد: این متخصصان معتقدند که چندین ژن با عوامل محیطی و پیرامونی در ایجاد اتیسم دخیل هستند. برخی مطالعاتی که در خصوص اتیسم انجام شده نیز نشان می دهد در مبتلایان اتیسم ناهنجاری هایی در نواحی از مغز مانند مخچه، آمیگدال ها (یا بادامه) و هیپوکامپ وجود دارد،  اما همچنان به مطالعه و تحقیقات نیاز بیشتری است و هیچ چیزی به طور یقین به عنوان علت اتیسم، توسط نورولوژیست ها شناخته نشده است.

 

علائم اتیسم در ۳ سال اول زندگی

وی به برخی از رفتارهایی که در ۳ سال اول زندگی کودک می تواند والدین را نسبت به اختلال اتیسم حساس کند اشاره کرد و گفت: رفتارهایی همچون  دلبستگی نداشتن به والدین به خصوص مادر، غان و غون نکردن، انجام رفتارهای کلیشه ای مثل دور خود چرخیدن، بال بال زدن، تکان دادن دست خود جلوی چشمان، حرکت های رفت و برگشتی تکراری، بازی کردن بی معنی با اسباب بازی ها، نداشتن توانایی بازی های اجتماعی متناسب با سن کودک، روی پنجه راه رفتن، برقرار نکردن تماس چشمی، علاقه مندی به وسایلی که می چرخند مانند پنکه، هواکش، لباسشویی، چرخ های ماشین و تکلم نکردن متناسب با سن خود، همه زنگ خطری برای والدین است.

 

البته والدین باید توجه داشته باشند که صرف داشتن این علائم به معنای اتیسم نیست، اما اگر چنین علائمی را در کودک خود دیدند به متخصصان این حوزه مراجعه کرده و جهت تشخیص هرچه سریع تر بیماری اقدام کنند.

 

مهین پرور با بیان اینکه شیوع اختلال طیف اتیسم طی دو دهه گذشته در سراسر جهان افزایش زیادی داشته است، تصریح کرد: به طور کلی اعتقاد بر این است که اتیسم در جهان رو به افزایش است. شاید یکی از دلایل آن افزایش تشخیص ها و توجه مردم جهان به این اختلال است، به همین خاطر کودکان بیشتری شناسایی می شوند که می تواند یکی از دلایل افزایش آمار مبتلایان به اتیسم باشد.

 

به طور کلی اعتقاد بر این است که اتیسم در جهان رو به افزایش است. شاید یکی از دلایل آن افزایش تشخیص ها و توجه مردم جهان به این اختلال است، به همین خاطر کودکان بیشتری شناسایی می شوند که می تواند یکی از دلایل افزایش آمار مبتلایان به اتیسم باشدافزایش شیوع اختلال اتیسم

 

وی با استناد به پژوهش های ۲۰ سال گذشته، یادآور شد: شیوع اختلال اتیسم به دلایل مختلفی در حال افزایش است. در اوایل دهه اخیر برآورد می شد که شیوع این اختلال یک در ۳۳۵ نفر است که این میزان در سال های اخیر روبه افزایش بوده است، به طوری که طبق آخرین پژوهش هایی که در سال ۲۰۰۹ میلادی انجام شده، یک نفر در هر ۹۱ نفر آمریکایی و یک نفر در هر ۶۶ نفر در انگلستان گزارش شده است.

 

وی با بیان اینکه اختلال طیف اتیسم در تمامی نقاط دنیا، تمامی سطوح اجتماعی و اقتصادی و تمامی گروه های قومی و نژادی بروز می کند، خاطرنشان کرد: مطالعه ای که در سال ۲۰۱۴ در ایالت متحده آمریکا توسط سازمان کنترل و پیشگیری از بیماری ها انجام شده است، شیوع اختلال اتیسم را ۱.۵ درصد گزارش کرده که این اختلال در پسران ۴ برابر است؛ یعنی یک نفر در هر ۴۲ پسر و یک نفر در در ۱۸۹ دختر بروز می کند.

 

درمان دارویی قطعی برای اتیسم وجود ندارد

وی با اشاره به اینکه درمان دارویی قطعی برای اتیسم وجود ندارد، تصریح کرد: با توانبخشی، فرد مبتلا به اتیسم می تواند توانمندی کسب کند، زندگی مستقلی داشته باشد و حتی گاهی برخی از افراد مبتلا به اتیسم نبوغ خاصی را نیز از خودشان نشان می دهند که در اصطلاح به آنها دانشمندان احمق گفته می شود.

 

وی با بیان اینکه داروها فقط عوارض جانبی این اختلال را کاهش می دهند، افزود: هر گونه اقدامی که منجر به بهبودی و یا حتی پیشگیری از وخیم تر شدن بیماری و علائم بیماری در کودک شود نوعی درمان به حساب می آید. براساس این تعریف، کودکان دارای اختلال طیف اتیسم بعد از ارزیابی همه جانبه لازم است مجموعه ای از خدمات توانبخشی و جانبی مثل گفتار درمانی، کار درمانی، دارو درمانی و انجام برخی آموزش ها را دریافت کنند.

ایشون در مورد دارو درمانی برای کودکان مبتلا به اتیسم اضافه کرد: ریسپریدون اولین داروی تایید شده توسط FDA برای درمان علائم مرتبط با اختلالات طیف اختلال طیف اتیسم بود. این دارو می تواند بر کاهش رفتارهای پرخاشگرانه، خود آسیبی و سایر رفتارهای چالش برانگیز تاثیر معناداری داشته باشد. از عوارض جانبی ریسپریدون می توان به سرگیجه، خشکی دهان و افزایش اشتها اشاره کرد.

 

وی ادامه داد: آرپیپیرازول یکی دیگر از داروهایی است که FDA آن را برای کودکان دارای اختلال طیف اتیسم تایید کرده است. این دارو بیشتر برای کاهش رفتار های تحریک پذیری مرتبط با اختلال طیف اتیسم مورد استفاده است و در پژوهش ها هم مشخص شده که می تواند بر روی بیش فعالی و کیفیت زندگی این کودکان موثر باشد. عوارض جانبی این دارو نیز افزایش وزن و ضعف بدنی گزارش شده است. در حال حاضر داروهایی که توسط روانپزشکان برای اتیسم تجویز می شود این داروها است.

 

ایشون با اشاره به آموزش هایی که در زمینه مهارت اجتماعی، رفتاری و گفتاری برای کودکان اتیسمی وجود دارد، یادآور شد: لازم است والدین آنها نیز آموزش های خاصی ببینند و مشاور داشته باشند تا یاد بگیرند که با کودک دارای اختلال اتیسم چگونه رفتار کنند. اگرچه خانواده های این کودکان باید هزینه های زیادی را متقبل شوند و فشار روانی-اجتماعی سنگینی را متحمل شوند.

 

رفتار و حرکات نشان دهنده اتیسم چیست؟

وی در ادامه به علائم و نشانه های ابتلا به اختلال اتیسم اشاره و تصریح کرد: وقتی والدین کودک مبتلا به اتیسم او را صدا می زنند، کودک متوجه نیست و واکنشی نشان نمی دهد، حتی  به دیگران نگاه نمی کند و خیلی کم با دیگران ارتباط چشمی برقرار می کند. در پاسخ به لبخند دیگران هیچ واکنشی نشان نمی دهد و اغلب آنها صورت های ماسکی دارند، ارتباط غیر کلامی را به سختی برقرار می کنند، برخی کلمات را طوطی وار تکرار می کنند. ضمیرها را جابه جا به کار می برند، برای مثال به جای اینکه به خودشان بگویند من، می گویند او، یا به جای گفتن من می خواهم می گویند: من می خواهد. فعل و فاعل ها را متناسب با هم استفاده نمی کنند. تمامی این موارد زنگ خطری برای والدین است که بدانند کودک‌شان وضعیت نرمالی ندارد.

 

رئیس هیئت مدیره همیاران اصفهان به رویکردهای درمانی که برای کاهش نشانگان اختلال اتیسم استفاده می شود اشاره کرد و گفت: این رویکردها شامل (ABA) یا تحلیل رفتار کاربردی، (PRT) یا درمان پاسخ محور و (PECS) یا سیستم ارتباطی مبادله تصویر است.  این روش ها در سال های اخیر برای درمان اتیسم استفاده شده و نتایج خوبی نیز داشته است.

 

آموزش و مشاوره باید همه جانبه باشد

مهین پرور با ضروری دانستن انجام مداخلات برای والدین کودک مبتلا به اتیسم، همسالان او و مراکز آموزشی اتیسم، تاکید کرد: ارزیابی و آموزش تیمی و همه جانبه ضروری است و اینکه صرفا بر روی کودک کار شود اثربخش نیست، بلکه لازم است در تمام ابعاد زندگی کودک مداخله صورت بگیرد.

 

وی با بیان اینکه کودکان مبتلا به اتیسم در حوزه رفتاری با اشیاء و وسایل ارتباط بهتری برقرار می کنند تا با انسان ها، افزود: علاوه بر این آنها به جنبه های ناکارآمد اشیاء و اشیای غیرکاربردی وابستگی غیرمعمول پیدا می کنند، همچنین حرکات تکراری، بی هدف مانند تکان دادن دست، راه رفتن روی انگشتان پا، ردیف کردن و چرخاندن اشیا در آنها بیشتر دیده می شود. این کودکان در شرایط جدید، آدم های جدید، هنگام تغییر دکوراسیون منزل، تعویض ماشین، تعویض لباس شان و به طور کلی چیزهای جدید واکنش های شدیدی نشان می دهند، خوششان نمی آید و دچار بی قراری و حتی خشم شدیدی می شوند.

 

این روانشناس با اشاره به اختلالات حوزه شناختی بیماران اتیسمی، گفت: نیمی از کودکان اتیسمی هوش پایینی دارند، در برخی از این افراد هوش جزیره ای وجود دارد؛ بدین معنا که در یک یا چند زمینه مثلا نقاشی یا موسیقی توانایی های قابل توجهی از خود نشان می دهد، در حالی که در سایر موارد دچار ضعف هستند. همچنین تفکر انتزاعی در آنها وجود ندارد، یعنی کودک نمی تواند خودش را جای دیگران قرار دهد و یا به مسائلی غیر از آنچه با چشم می بیند فکر کند. هرچه بهره هوش در افراد پایین تر باشد احتمال بروز تشنج مغزی بیشتر می شود. توانمندی های حرکتی و درک لمسی نیز در این افراد بهتر از توانمندی درک مفاهیم نمادین است.

 

وی با بیان اینکه اختلالات کودکان اتیسمی در سه سطح ارتباطی، شناختی و رفتاری دسته بندی می شود، گفت: این کودکان در حوزه ارتباطات، اختلال جدی در برقرای ارتباط دارند؛ چراکه در جنبه های مختلف رشد و زبان مشکل دارند. آنها نمی توانند برای اهداف اجتماعی از زبان استفاده کنند. برای مثال نمی توانند برای برقراری رابطه اجتماعی کلمات و زبان را به کار ببرند و سخن بگویند. نیمی از کودکان اتیسمی هرگز از زبان برای گفتار استفاده نمی کنند و در صورت استفاده از زبان مشکلاتی دارند.

 

سطح پایین مهارت های بازی در کودکان مبتلا به اتیسم

وی با اشاره به اینکه مهارت های بازی در کودکان اتیسمی در سطح پایینی قرار دارد، تصریح کرد: آنها نمی توانند بازی های اجتماعی و گروهی را انجام دهند و یا با همسالان خود بازی کنند.

 

رئیس هیئت مدیره همیاران اصفهان به مشکلاتی که در ارتباط دریافتی کودکان اتیسمی وجود دارد اشاره و اظهار کرد: آنها در درک زبانی مشکل دارند؛ بدین صورت که درک زبانی در آنها اغلب با تاخیر همراه است. بیشتر این کودکان نمی توانند پاسخ یک سوال را به روشنی و واضح بدهند. نمی توانند یک شوخی را درک کنند یا مفاهیم ذهنی مانند تشبیه، استعاره، کنایه، ضرب المثل و … را درک کنند. اگر پیچیدگی در گفتار باشد درک آن مفهوم برایشان سخت است و قادر به تجزیه و تحلیل آن نیستند.

 

وی به مشکلات والدین کودکان دارای اختلال اتیسم اشاره و خاطرنشان کرد: این کودکان به علت نیاز به مراقبت های خاص، زمان بر بودن مراقبت ها و بروز رفتارهای غیر عادی از خود، نیاز به آموزش های ویژه ای دارند، بنابراین زمان بیشتری را از والدین‌شان می گیرند.

 

وی افزود: مشکلات والدین کودکان اتیسم تنها محدود به این مورد نمی شود؛ بلکه نحوه رفتار والدین با کودکان اتیسم نسبت به سایر فرزندان و ایجاد ارتباط صحیح بین او و خواهر و برادرهای عادی از دیگر مشکلات خانواده های درگیر با اتیسم است. این موضوع اهمیت مشاوره والدین و خانواده های داری فرزند اتیسم را نشان می دهد.

 

این کودکان به علت نیاز به مراقبت های خاص، زمان بر بودن مراقبت ها و بروز رفتارهای غیر عادی از خود، نیاز به آموزش های ویژه ای دارند، بنابراین زمان بیشتری را از والدین شان می گیرند

 

قوی بودن والدین برای کمک به کودکان اتیسم

این روانشناس و مشاوره خانواده تأکید کرد: والدین این کودکان باید بدانند که آنها نیز باید از خودشان مراقبت کنند، قوی بودن والدین از نظر عاطفی این امکان را به آنها می دهد که به فرزندانشان بهتر کمک کنند.

 

وی همراهی پدر و مادر را بسیار مهم و ضروری دانست و افزود: اینکه فقط یکی از والدین به تنهایی به کودک مبتلا به اتیسم رسیدگی کرده و مراقبت از کودک را برعهده بگیرد، مسئله را بسیار دشوار می کند.

 

مهین پرور همچنین بر اهمیت حمایت اجتماعی و اقتصادی دولت از خانواده های دارای فرزند اتیسم از سوی دولت تأکید کرد و گفت: موضوع مهم دیگر آگاه سازی جامعه در خصوص بیماری اتیسم است، مردم باید این بیماری را بشناسند و بدانند با این کودکان و والدین آنها چگونه رفتار کنند، اینها مسائل ضروری است که باید از طریق رسانه ها و گروه های آموزشی به مردم اطلاع رسانی شود. قطعا هر چقدر جامعه در این زمینه آگاهی و آموزش بیشتری ببیند، بستر مناسب تری برای درمان کودکان مبتلا به اتیسم فراهم خواهد شد.

 

به گزارش ایسنا و به نقل از سایمکس، آزمایش انجام شده توسط دکتر برنتون هورداکر(Dr Brenton Hordacre) که محقق سکته مغزی در دانشگاه استرالیا است نشان می دهد ورود دوز های زیاد و تکرار شونده امواج مغناطیسی به مغز باعث افزایش فعالیت مغز شده و در نتیجه به طور قابل توجهی افسردگی پس از سکته مغزی را کاهش می دهد.

درتحقیقات قبلی نیز از این امواج مغناطیسی استفاده شده است اما این اولین باری است که یک دوز درمانی بزرگ یعنی ۳۰۰۰۰ پالس الکترومغناطیسی در طی دو هفته به بیمار داده شده است و این آزمایش تغییرات مثبتی را در عملکرد مغز نشان داده است.

این یافته ها که در مجله نورولوژی Neurology منتشر شده است می تواند نشانه ای از ایجاد یک درمان غیر تهاجمی و همچنین غیر دارویی برای درمان افسردگی باشد. داروها ممکن است عوارض منفی برای بسیاری از مصرفکنندگان داشته باشد.

استرالیای جنوبی قرار است از این دستگاه که نتیجه تحقیقات دانشگاه استرالیا است برای درمان بیمارانی که افسردگی پس از سکته مغزی  را تجربه می کنند استفاده کند.

محرک مغزی ۴۰ هزار دلاری که بخشی از بودجه آن از بنیاد هوندا فراهم شده همچنین می تواند باعث بهبود عملکرد حرکتی در بیماران شده و باعث ایجاد اتصالات جدید در مغز آسیب دیده شود.

دکتر هورداکر می گوید: مزیت استفاده از این دستگاه TMS برای درمان افسردگی این است که عوارض جانبی نسبتاً کمی در مقایسه با درمان های دارویی دارد.

وی افزود، این درمان طی چندین جلسه ارائه می شود اما اثرات آن مدت طولانی تری باقی می ماند.

برآورد می شود ۵۰۰ هزار نفر در استرالیا با عوارض سکته مغزی زندگی می کنند و با افزایش تعداد افرادی که دچار سکته مغزی و یا خونریزی مغزی می شوند،  این رقم هر ساله ۵۶ هزار نفر افزایش می یابد.

از هر سه نفر یک نفر در طی پنج سال پس از سکته مغزی افسردگی را تجربه می کند، گرچه این افسردگی ممکن است هر زمانی پس از سکته رخ دهد اما عمدتا در سال اول رخ خواهد داد.

دکتر هورداکر می گوید: سکته مغزی به خودی خود تحولی بزرگ در زندگیست که باعث تغییراتی در شخصیت، عواطف و خلق و خوی فرد می شود، بنابراین یک رابطه بسیار قوی بین سکته مغزی، افسردگی و اضطراب وجود دارد.

معمولاً برای درمان افسردگی پس از سکته از داروهای ضد افسردگی و روان درمانی استفاده می شود، اما این دستگاه امواج مغناطیسی rTMS گزینه درمانی دیگری به بیماران می دهد.

ساران چمبرلین(Saran Chamberlain) که در شهر آدلاید زندگی می کند، یکی از ۱۱ بازمانده از سکته مغزی مزمن است که در آزمایش دکتر هورداکر شرکت کرده و ۱۰ جلسه با فرکانس بالا امواج مغناطیسی تحریک کننده مغز  rTMS برای درمان افسردگی دریافت کرده است.

ساران در سال ۲۰۱۳ در سن ۳۸ سالگی دچار سکته مغزی شد. او مستعد سکته مغزی نبود سیگار نمی کشید و جوان و سالم بود اما شغل پر استرس و ساعات طولانی کار عامل اصلی بیماری وی شد.

در ابتدا سمت چپ بدن او کاملا فلج شد و برای جلوگیری از افسردگی احتمالی برای او داروی ضد افسردگی تجویز شد.

او می گوید: وقتی من در مورد این آزمایش که با استفاده از تحریک مکرر مغز افسردگی را درمان می کنند شنیدم، مشتاقانه آن را امتحان کردم تا ببینم آیا تفاوتی ایجاد می شود یا خیر. درمان اتفاق افتاد و اثرات آن چندین ماه طول کشید.

منهنوز از داروهای ضد افسردگی استفاده می کنم اما میزان مصرف آن را کاملاً کاهش داده ام. این موضوع واقعاً زندگی من را تغییر داده است.

دکتر هوداکر می گوید که مزایای دستگاه تحریک مغز دانشگاه استرالیا بر روی همه ی جامعه اثر خواهد گذاشت، با کمک متحدان دانشگاه دانشجویان رشته های پزشکی آموزش داده خواهند شد تا تحت نظارت از این دستگاه برای درمان بیماران استفاده کنند.

این درمان در سال جدید به طور رسمی آغاز خواهد شد.

به گزارش ایسنا و به نقل از ساینس دیلی، بیماری عروق کوچک مغزی باعث ایجاد یک چهارم سکته‌های ایسکمی(نارسایی خون به بافت) در سراسر جهان می‌شود

و یکی از شایع‌ترین علت‌های ایجاد زوال عروقی است. این بیماری می‌تواند به صورت جراحاتی در مغز آشکار شود که به طور معمول در تصاویر اسکن مغزی دیده می‌شود.

این بیماری معمولاً با پیری و فشار خون بالا همراه است، اما تعداد کمی از موارد به دلیل تغییر آمینواسید سیستئین در ژن NOTCH۳ ایجاد می‌شوند. تقریباً از هر ۳۰۰ نفر یک نفر این نوع تفاوت ژنی را دارد. یک بیماری ارثی نادر شناخته شده به نام کاداسیل (CADASIL) (آرتریوپاتی مغزی اتوزومال غالب به‌ همراه انفارکتوس‌های ساب‌کورتیکال و لکوانسفالوپاتی) نیز توسط تغییر در این ژن رخ می‌هد و با بیماری عروق کوچک مغزی ارتباط دارد که باعث افزایش خطر بروز سکته مغزی می‌شود.

 

در این مقاله محققان مجموعه‌ای از سوابق پزشکی افراد از جمله اطلاعات توالی ژنومی بیش از ۳۰۰ نفر را بررسی کردند. از این تعداد ۱۱۸ نفر تنوع در ژن NOTCH۳ داشتند که ۱۲.۶ درصد آنها سابقه سکته مغزی داشتند. در حالی که در گروه دیگر تنها ۴.۹ درصد افراد سابقه سکته مغزی داشتند. خطر سکته مغزی در افراد بالای ۶۵ سال و آن دسته که نابهنجاری ماده سفید مغزی داشتند به طور قابل توجهی زیاد بود. اگرچه تمام ۱۱۸ نفر یک نوع تفاوت ژنی داشتند اما نوع خاصی از تنوع ژنی که باعث بیماری کاداسیل می‌شود به ندرت مشاهده شد.

 

این گروه تحقیقاتی نوشتند که با توجه به فراوانی تعداد تنوع ژنی در ژن NOTCH۳ ، تعداد افرادی که ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری عروق کوچک مغزی بگیرند و دچار سکته مغزی شوند زیاد است. مطالعات نشان می‌دهد بیشتر افرادی که این مشکل ژنی را دارند پس از ۶۵ سالگی دچار بیماری عروق مغز و سکته می‌شوند.

 

دکتر ویدا عابدی دانشمند گروه ژنومیک مولکولی و کاربردی در سازمان بهداشت گایسینگر و یکی از نویسندگان این تحقیق می‌گوید: سکته مغزی اختلالی پیچیده و چند عاملی است. تشخیص عوامل خطرزا و شناسایی راه‌های بهبود شرایط بیمار، بخشی بسیار مهم در روند مراقبت از بیمار است.

 

دکتر رامین زند متخصص مغز و اعصاب عروقی و دانشمند در سازمان بهداشت گایسینگر و یکی از نویسندگان این تحقیق می‌گوید: این مطالعه نشان دهنده‌ی رویکردی جدید و قدرتمند برای مطالعه اساس ژنتیک در بیماری‌های عصبی است. منابع منحصر به فرد گایسینگر سوابق الکترونیکی سلامت افراد و تمرکز دقیق بر روی علم پزشکی به ما این امکان را می‌دهد تا از این داده‌ها برای ایجاد مراقبت‌های پزشکی بهتر برای همه‌ی بیماران استفاده کنیم

 

به گزارش ایسنا، «عصر ایران» به نقل از مدیکال نیوز تودی نوشت:

ضعف دست یا قدرت پنجه می‌تواند انجام وظایف روزانه را بسیار دشوار کند. در ادامه با برخی دلایل ضعف دست، علائم و گزینه‌های درمان آنها بیشتر آشنا می‌شویم.

 

کیست گانگلیون

کیست‌های گانگلیون کیسه‌هایی پر از مایع هستند که به طور معمول رو یا نزدیک یک مفصل یا تاندون شکل می‌گیرند. به گفته آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا، کیست‌های گانگلیون از شایع‌ترین توده‌هایی هستند که در دست ایجاد می‌شوند. آنها به طور معمول در پشت مچ دست فرد ظاهر می‌شوند.

 

اگرچه بی‌ضرر هستند، کیست‌های گانگلیون می‌توانند گاهی اوقات روی اعصاب فشار وارد کنند که این می‌تواند موجب ضعف عضلانی، گزگز و درد شود. بیشتر مواقع، این توده‌ها تنها از نظر زیبایی مشکل‌ساز هستند و به ندرت موجب تغییرات حسی یا ضعف می‌شوند.

 

درمان

کیست‌های گانگلیون به طور معمول نیازی به درمان ندارند. با این وجود، اگر کیست موجب درد شود، فرد می‌تواند درمان‌های زیر را دریافت کند:

عدم تحرک: فعالیت می‌تواند موجب افزایش اندازه کیست شده و فشار بیشتری روی اعصاب وارد شود. یک مچ‌بند یا آتل ممکن است به تسکین علائم کمک کند.

 

آسپیراسیون: این روش شامل خارج‌کردن مایع از کیست می‌شود. این گزینه زمانی که کیست موجب درد شدید یا محدودشدن فعالیت فرد می‌شود، مد نظر قرار می‌گیرد.

برش: اگر روش‌های غیر جراحی موثر نباشند، جراح ممکن است کیست را خارج کند.

 

در مواردی که کیست موجب احساس ناراحتی می‌شود، فرد می ‌تواند از داروهای مسکن بدون نسخه استفاده کند.

 

 

سندرم تونل کارپ

زمانی که تونل کارپ، مسیری در مچ دست یا بافت‌های اطراف تاندون‌های فلکسور (خم‌کننده انگشتان دست) متورم می‌شوند، سندرم تونل کارپ شکل می‌گیرد. این به نوبه خود بر عصب مدیان یا میانی فشار وارد می‌کند که این فشار می‌تواند به درد، گزگز و بی‌حسی در دست منجر شود.

 

به گفته آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا، سندرم تونل کارپ ممکن است به واسطه عوامل مختلفی از جمله انجام حرکات تکراری، بارداری و برخی شرایط سلامت شکل بگیرد.

 

در کنار ضعف دست، از دیگر علائم سندرم تونل کارپ می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

 

– بی‌حسی، گزگز، درد و سوزش در انگشتان

 

– احساساتی شوک‌مانند که از انگشتان سرچشمه می‌گیرند

 

– درد و گزگز که به سمت ساعد حرکت می‌کند

 

فرد ممکن است ناتوانی در نگه داشتن اشیا به واسطه ضعف یا بی‌حسی را تجربه کند. این شرایط در مرحله پیشرفته سندرم تونل کارپ رخ می‌دهد.

به طور معمول، گزگز و درد برای مدتی طولانی ادامه می‌یابد و ممکن است پیش از ایجاد ضعف تشدید شود.

 

 

درمان

از گزینه‌های درمان برای سندرم تونل کارپ می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

– داروهای مسکن و ضد التهاب

– آتل‌ها

– تغییرات در فعالیت

– تزریق استروئید

– ورزش

– عمل جراحی

 

 

سندرم تونل کوبیتال

سندرم تونل کوبیتال زمانی رخ می‌دهد که عصب اولنار یا عصب زند زیرین که از آرنج عبور می‌کند، تحریک، ملتهب، متورم یا فشرده شود.

 

اگرچه سندرم تونل کوبیتال ممکن است موجب درد در آرنج شود، علائم بیشتر در قسمت کف دست رخ می‌دهند که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

 

– درد در کف دست

 

– بی‌حسی در کف دست یا انگشت حلقه که هنگام خم‌کردن آرنج تشدید می‌شود

 

– قدرت پنجه ضعیف

 

– دشواری در هماهنگی انگشتان

 

– درد درون آرنج

 

 

 

درمان

به گفته آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا، گزینه‌های درمان سندرم تونل کوبیتال شامل موارد زیر می‌شوند:

– داروهای ضد التهاب

– آتل‌ها و بست‌ها

– تمرینات گلایدینگ عصبی

– عمل جراحی

 

 

اپی‌کندیلیت

اپی‌کندیلیت (Epicondylitis) به واسطه آسیب‌دیدن تاندون‌های ساعد رخ می‌دهد. دو نوع اپی‌کندیلیت شامل خارجی و داخلی وجود دارند.

اپی‌کندیلیت داخلی به نام آرنج گلف‌بازان و اپی‌کندیلیت خارجی به نام آرنج تنیس‌بازان شناخته می‌شود.

از جمله دلایل بروز اپی‌کندیلیت می‌توان به بازی گلف، بازی تنیس، حمل اشیای سنگین و استفاده مکرر از ابزارهای دستی اشاره کرد.

از علائم اپی‌کندیلیت می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

– درد در قسمت داخلی ساعد که از آرنج به سمت مچ منتهی می‌شود

– ضعف در مچ و کف دست

– قدرت پنجه ضعیف

– درد هنگام فشاردادن یک توپ یا حرکت‌دادن دست به سمت انگشت کوچک

 

 

درمان

در گام نخست، درمان با توقف فعالیت مشکل‌ساز و پرهیز از فعالیت‌هایی که شرایط را تشدید می‌کنند، آغاز می‌شود.

از گزینه‌های درمان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

– استفاده از آتل

– استفاده از یخ روی دست تحت تاثیر قرار گرفته

– استفاده از داروهای ضد التهاب

– انجام تمرینات ورزشی برای تقویت ساعد

– تزریق کورتیکواستروئید

 

 

گیرافتادگی عصب

گیرافتادگی عصب یا رادیکولوپاتی گردنی زمانی رخ می‌دهد که چیزی روی عصب واقع در گردن فشار وارد و آن را تحریک کند.

این ممکن است از تغییراتی که با افزایش سن در ستون فقرات رخ می‌دهند، سرچشمه بگیرد. همچنین این شرایط می‌تواند از یک آسیب‌دیدگی که به فتق دیسک منجر می‌شود، ناشی شود.

درد به طور معمول در گردن شکل می‌گیرد و به سمت بازو گسترش می‌یابد.

از علائم دیگر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

– گزگز در کف دست و انگشتان

– ضعف دست، عضله یا شانه

– کاهش احساس

 

 

درمان

درمان برای گیرافتادگی عصب شامل موارد زیر می‌شود:

– یک کولار عمودی نرم که حلقه توپری است که دور گردن بسته می‌شود

– فیزیوتراپی

– داروهای ضد التهاب غیر استروئید، مانند آسپرین و ایبوپروفن

– کورتیکواستروئیدهای خوراکی

– تزریق استروئید

– عمل جراحی در صورت بی‌نتیجه بودن روش‌های غیر جراحی

 

 

آرتریت در دست

به گفته آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا بیش از ۱۰۰ نوع مختلف آرتریت وجود دارند. استئوآرتریت (آرتروز) و آرتریت روماتوئید شایع‌ترین موارد هستند.

از علائم شایع آرتریت می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

– درد

– گرما اطراف مفصل تحت تاثیر قرار گرفته

– احساس سایش در مفصل

– تورم

– کیست‌ها

– کاهش دامنه حرکت اطراف مفصل تحت تاثیر قرار گرفته

 

 

درمان

فرد برای دریافت بهترین گزینه‌های درمان باید به پزشک مراجعه کند. پزشک بر اساس شرایط هر فرد، بهترین روش درمان را برای وی انتخاب خواهد کرد.

از گزینه‌های درمان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

– داروها، مانند ضد التهاب‌ها

– آتل‌ها

– تزریق

– عمل جراحی برای ترمیم مفصل آسیب‌دیده یا جایگزینی آن

 

 

سارکوپنی

سارکوپنی یا کم‌ماهیچگی به از دست دادن توده عضلانی گفته می‌شود. این شرایط موجب ضعف و افت عملکرد عضلانی از جمله قدرت دست‌ها می‌شود. این شرایط می‌تواند به طور طبیعی با افزایش سن رخ دهد.

از علائم دیگر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

– تعادل ضعیف

– دشواری در بالا رفتن از پله‌ها

– کاهش استقامت

– کاهش اندازه عضله

 

 

درمان

گزینه‌های درمان بر پیشگیری و مدیریت سارکوپنی از طریق فعالیت بدنی، مانند تمرینات مقاومتی متمرکز هستند. این می‌تواند به بهبود قدرت و کاهش از دست دادن عضلات کمک کند.

فرد می‌تواند میزان پروتئین مصرفی خود را نیز افزایش دهد. مقاله‌ای در سال ۲۰۲۰ مصرف ۲۰ تا ۳۵ گرم پروتئین در هر وعده غذایی را پیشنهاد داد.

 

 

نوروپاتی محیطی

به گفته مؤسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی آمریکا، نوروپاتی محیطی می‌تواند به واسطه شرایطی که در آسیب‌دیدن اعصاب محیطی نقش دارند، شکل بگیرد.

بیش از ۱۰۰ نوع نوروپاتی محیطی وجود دارند و علائم به نوع اعصابی که تحت تاثیر قرار می‌گیرند، بستگی دارد.

نوروپاتی که می‌تواند بر دست‌ها تاثیر بگذارد، شامل موارد زیر است:

آسیب عصب حرکتی: این می‌تواند موجب ضعف عضلانی، کرامپ‌های دردناک، کشیدگی‌های عضلانی و تحلیل عضلانی شود.

آسیب عصب حسی: کاهش احساس در دست‌ها یا دیگر بخش‌های بدن می‌تواند انجام فعالیت‌های روزانه مانند بستن یک دکمه را نیز دشوار سازد.

 

 

درمان

اگر نوروپاتی محیطی در فرد تشخیص داده شود، به وی توصیه می‌شود که درمان بیماری زمینه‌ای را ادامه دهد. بیمار باید توصیه‌های پزشک خود را به دقت دنبال و وی را از میزان تاثیرگذاری درمان آگاه کند.

برای درمان مستقیم نوروپاتی محیطی، پزشک ممکن است آتل‌ها و همچنین داروهای مسکن را توصیه کند.

 

 

مولتیپل اسکلروزیس

مولتیپل سکلروزیس یا بیماری ام‌اس شرایطی است که بر سیستم عصبی مرکزی بدن انسان تاثیر می‌گذارد.

دانشمندان دلیل دقیق بروز بیماری ام‌اس را نمی‌دانند. آنها بر این باورند که این یک بیماری خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به میلین، غلاف پوششی اعصاب، حمله می‌کند.

بیشتر افراد مبتلا به بیماری ام‌اس ضعف عضلانی را در اندام‌های انتهایی خود تجربه می‌کنند. همچنین آنها ممکن است بی‌حسی و گزگز را احساس کنند.

درمان

در حال حاضر، درمانی ریشه‌کن‌کننده برای بیماری ام‌اس وجود ندارد. با این وجود، روند درمان به طور معمول شامل داروها و فیزیوتراپی می‌شود.

 

 

سکته مغزی

سکته مغزی در نتیجه کاهش یا انسداد جریان خون به مغز رخ می‌دهد. بروز انسداد یا پارگی یک رگ خونی تغذیه‌کننده مغز می‌تواند به بروز سکته مغزی منجر شود.

سکته مغزی می‌تواند موجب بی‌حسی یا ضعف در دست، صورت یا پا بویژه در یک سمت بدن شود.

از دیگر علائم سکته مغزی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

– سردرگمی

– مشکلات بینایی

– دشواری در راه رفتن

– سردرد ناگهانی و شدید

 

 

درمان

درمان سکته مغزی به نوع آن بستگی خواهد داشت. فردی که با علائم سکته مغزی مواجه است باید بلافاصله به پزشک مراجعه کند.اگر فرد با ضعف ناگهانی در یک یا هر دو دست خود مواجه شده است، باید به پزشک مراجعه کند. همچنین اگر روند درمان فعلی موثر نیست، فرد باید به پزشک مراجعه کند. پزشک می‌تواند به تعیین یک روند درمانی بهتر کمک کند.

 

 

تشخیص

پزشک یک معاینه بدنی از فرد انجام خواهد داد و درباره علائم با وی صحبت می‌کند. همچنین وی درباره دیگر علائمی که فرد تجربه کرده است، پرسش می‌کند. طی معاینه، پزشک ممکن است سطح قدرت و درد فرد را آزمایش کند.

 

در صورت نیاز، پزشک ممکن است آزمایش‌های تصویربرداری را برای بررسی شرایط مفاصل تجویز کند. این ممکن است شامل پرتو ایکس یا اسکن ام‌آرآی شود. پزشک می‌تواند از این آزمایشات برای تشخیص شرایطی مانند آرتریت و ارزیابی میزان آسیب به مفصل استفاده کند.