نوشته‌ها

دلایل اختلال در یادگیری دانش آموزان

ناتوانی یادگیری یکی از نگرانی های والدین بشمار می رود، بسیاری از والدین گمان می کنند

اگر فرزندشان دارای اختلال یادگیری باشد، دنیا به پایان رسیده است.

 

هر اختلالی که در آن موفقیت تحصیلی فرد، با توجه به سن و آموزش و هوش

یا براساس آزمون‌های معیار خواندن و نوشتن و محاسبه، از آنچه انتظار می‌رود بسیار کمتر باشد،ناتوانی یادگیری توصیف می‌شود.

 

کودکان دارای ناتوانی یادگیری  به‌طور مداوم در انجام کارهای درسی خود با شکست مواجه می‌شوند،

این دسته از کودکان ظاهری طبیعی دارند، رشد جسمی و قد و وزن‌شان حاکی از بهنجار بودن آنان است.

هوش آن‌ها کمابیش عادی است، به خوبی صحبت می‌کنند، مانند سایر کودکان بازی می‌کنند

و مثل همسالان خود با سایرین ارتباط بر قرار می‌کنند.   اما توانایی لازم برای خواندن و به ویژه، نوشتن را ندارند.

 

اختلال یادگیری

اختلال یادگیری

 

گفتاردرمانی دکتر ساعی

متخصص کاردرمانی کودکان

متخصص کاردرمانی

کاردرمانی کودکان در غرب تهران

کاردرمانی تهران

کاردرمانی فلج مغزی

کاردرمانی اوتیسم

 

راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانی (DSM-۵) که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا منتشر شده‌است،

علایم زیر را برای ناتوانی یادگیری مطرح کرده‌است:

 

  • روخوانی دشوار، کند و نادرست کلمات
  • اشکال در درک معنی آنچه که خوانده می‌شود.
  • مشکلات هجی کردن
  • اشکالات بیان نوشتاری
  • اشکال در یادگیری مفاهیم و معانی اعداد یا محاسبات
  • اشکال در استدلالات ریاضی

 

چرا تشخیص  اختلال یادگیری دشوار است؟

 

تشخیص ناتوانی های یا اختلال یادگیری  بنا به دلایلی دشوار است ،

زیرا  علائم این اختلال برای هر کودک متفاوت است  و لیست قطعی از علائم وجود ندارد که متناسب با هر کودک باشد.

با بدتر شدن امور ، بسیاری از کودکان سعی می کنند مشکلات خود را پنهان کنند.

اما ممکن است شکایات مکرر در مورد مشق شب یا عدم تمایل کودک برای  رفتن به مدرسه، نشانگر اختلال یادگیری باشد.

 

علائم اختلال یادگیری چیست؟

 

موارد زیر ممکن است علائم ناتوانی یادگیری باشد:

 

  • عدم اشتیاق به خواندن یا نوشتن
  • مشکل در به خاطر سپردن چیزها
  • کار با سرعت کم
  • مشکل در دنبال کردن مسیرها
  • مشکل در ماندن بر روی یک کار
  • درک مشکل در مورد ایده های انتزاعی
  • عدم توجه به جزئیات یا توجه بیش از حد به جزئیات
  • مهارت های اجتماعی ضعیف
  • بی نظمی

 

 

برای رفع نگرانی درباره ناتوانی یادگیری چه کنیم؟

 

اگر به اختلال یادگیری فرزندتان شک دارید ، برای ارزیابی

با پزشک متخصص اطفال، متخصص کاردرمانی و متخصص گفتار درمانی  صحبت کنید.

ممکن است لازم باشد قبل از تشخیص قطعی ، به چندین متخصص مراجعه کنید.

متخصصان کاردرمانی یا گفتار درمانی برای ارزیابی ، از تست ها و آزمونهای مختلفی بهره ببرند

تا بتوانند درباره نگرانی والدین مبنی بر اختلال یادگیری اظهار نظر کنند.

 

درمان اختلال دیکته نویسی

درمان اختلال نوشتن

درمان نارساخوانی

درمان اختلالات یادگیری

 

 

اختلال یادگیری ریاضی / اختلال یادگیری

 

برای ارزیابی بهتر می توانید به کلینیک کاردرمانی و گفتار درمانی ونک مراجعه کنید

تا ضمن ارزیابی لازم، نگرانی تان رفع شود و در صورت تشخیص اختلال،

می توانید از خدمات بهترین مرکز کاردرمانی و گفتار درمانی تهران استفاده کنید.

 

مشکل در رشد کودک و ناتوانی یادگیری

 

علائم اولیه  اختلال یادگیری می تواند به والدین کمک کند تا کودک خود را در سریع ترین زمان ممکن کمک کنند.

به همین دلیل توجه به نقاط عطف رشد  کودک بسیار مهم است.

تأخیریا مشکلاتی مانند دیر راه رفتن، دیر صحبت کردن یا مشکل در برقراری ارتباط ،

می تواند نشانه اختلال یادگیری در کودکان نوپا و پیش دبستانی باشد.

 

مرکز کاردرمانی سعادت‌آباد

مرکز کاردرمانی غرب تهران

مرکز کاردرمانی فلج مغزی

کلینیک کاردرمانی غرب تهران

کاردرمانی ذهنی

 

فهمیدن اینکه فرزند شما دارای ناتوانی یادگیری است می تواند بسیار سخت  باشد.

بسیاری از والدین فرایند تشخیص ناتوانی یادگیری را بسیار ناامید کننده می دانند ،

و پس از تشخیص این بیماری ، با مشکل روبرو می شوند تا به فرزند خود کمک کنند.

 

برای درمان اختلال یادگیری چه باید کرد؟

 

بهترین کاری که می توانید به عنوان والدین انجام دهید عشق و حمایت از فرزندتان است. همچنین:

 

  1. تمام حقایق مربوط به ناتوانی یادگیری و چگونگی تأثیر آن بر روند یادگیری را یاد بگیرید.
  2. برای تدوین یک برنامه آموزش فردی با معلم، متخصص کاردرمانی یا گفتار درمانی فرزند خود هماهنگ شوید.
  3. اطمینان حاصل کنید که کودک شب به موقع بخوابد ، رژیم غذایی مناسب داشته باشد و ورزش کافی انجام دهد
  4. مراقب علائم افسردگی مانند احساس خلقی ، تغییر در خواب یا اشتها یا از دست دادن علاقه به فعالیت های معمول باشید.

 

متخصص کاردرمانی و  متخصص گفتاردرمانی مرکز توانبخشی ونک، برای درمان ناتوانی یا اختلال یادگیری تجارب فراوانی دارند،

برای رفع نگرانی خود، لازم است به  کلینیک توانبخشی ونک مراجعه کنید

تا ضمن انجام ارزیابی های لازم، در صورت تشخیص اختلال یادگیری،

اقدامات و برنامه ریزی لازم برای درمان توسط تیم تخصصی اختلال یادگیری انجام شود.

کلینیک توانبخشی گفتاردرمانی و کاردرمانی سعادت‌آباد به صورت تخصصی به درمان انواع ناتوانی یادگیری می پردازد.

 

مرکز گفتاردرمانی غرب تهران

مرکز گفتاردرمانی شرق تهران

کلینیک گفتاردرمانی غرب تهران

کلینیک گفتاردرمانی شرق تهران

کلینیک گفتاردرمانی شمال تهران

Our Score
Our Reader Score
[Total: 0 Average: 0]
تأثیر تمرینات کاردرمانی بر بیش فعالی | بیش فعالی در کودکان

معمولا بیش‌فعالی، شیطنت و ناآرامی در کودکان بیش فعال فطری و ذاتی است و والدین در آن نقشی ندارند.

به طوری که ممکن است این دسته از کودکان به دلایل مختلفی نسبت به سایر همسالانشان

رفتارهای پرتنشی از خود بروز دهند اما اصولی‌ترین رفتار و واکنشی که والدین در این مواقع باید از خود بروز دهند چیست؟

 

به گزارش ایسنا، کودکان به طور طبیعی ممکن است تا پیش از شش سالگی رفتارهای پرتنش و پرهیجان از خود بروز دهند

اما برخی کودکان از سایر همسالان خود بی‌قرارتر و بهانه‌جوتر هستند که به آنان کودکان پرنیاز یا بیش فعال گفته می‌شود.

 

حقایق و افسانه‌ها درباره کم‌توجهی-بیش‌فعالی

 

اغلب مشکلات آنان در زمینه‌های عاطفی، سازگاری‌های اجتماعی و پیشرفت‌های تحصیلی است

که معمولا همیشگی و حل نشدنی است. در همین رابطه لیلا صادقی- روانشناس کودک و نوجوان

در گفت‌وگو با ایسنا، درباره ویژگی‌های کودکان بیش فعال و نحوه برخورد والدین نکاتی را ارائه کرده است:

 

۱- رژیم غذایی نادرست، آسم، اگزما، میگرن، کج‌خلقی ناشی از آلرژی، اختلال شنوایی

و ضربه‌ مغزی از عوامل بروز مشکلات رفتاری در کودکان است.

 

۲- تحرک غیرطبیعی، حواس‌پرتی، نامنظمی، ناآرامی، کم خوابی و بدخوابی، فراموشکاری،‌

اشکال در یادگیری، رشد نایافتگی، نارسایی ذهنی، بی‌توجهی و سر به هوایی از ویژگی‌های کودکان بیش‌فعال به شمار می‌رود.

 

۳- کودکان بیش فعال نمی‌توانند برای مدت کوتاهی روی یک موضوع تمرکز کنند، زود خسته می‌شوند

و علاقه‌مندند توجه‌ خود را به موضوع جدیدتری جلب کنند. موقع بازی کودکان دیگر را اذیت می‌کنند،

بازی دوستانشان را به هم می‌زنند، هنگام صحبت کردن کلام دیگران را قطع می‌کنند،

صداهای آزاردهنده از خود در می‌آورند، سوت می‌زنند، هنگام انجام دادن تکالیف حروف را جابه‌جا می‌نویسند

و اغلب با انگشتان خود اعمال جمع و تفریق را انجام می‌دهند و نمی‌توانند از کاغذ و قلم به‌راحتی استفاده کنند،

اغلب دوستان کوچکتر از خود انتخاب می‌کنند، زود گریه می‌کنند و به راحتی می‌ترسند.

 

بیش فعال / بیش فعالی

شیطنت کودکان / بیش فعال / بیش فعالی

 

۴- جلب توجه، نداشتن اعتماد به نفس، زود انگیختگی، درگیری با دوستان و

همسالان نیز از ویژگی‌های فرعی این دسته از کودکان به شمار می‌رود.

 

۵- با توجه به اینکه هر کودک بیش‌فعالی ویژگی‌های خاص خودش را دارد که نیازهایش کاملا فردی است

بنابراین درمان هر کودک با توجه به نیاز اصلی آنها انتخاب می‌شود اما به‌طور کلی سه راه برای درمان آنها وجود دارد.

روان درمانی یکی از این روش‌هاست که از این طریق انگیزه‌ها، علایق و مشکلات کودکان شناسایی

سپس به کودک آموزش داده می‌شود تا رفتارهایی را در پیش گیرد که سازگاری بیشتری با محیط دارد

البته در برخی موارد لازم است همه اعضای خانواده روان‌درمانی شوند به‌ویژه اگر منشا تنش و درگیری کودک خانواده باشند.

 

۶- اصلاح رفتار نیز یکی دیگر از راه‌های درمان کودکان بیش فعال به شمار می‌رود.

این روش درمانی اغلب پیچیده و بسیار تکنیکی است که البته تنها در کلینیک‌های تخصصی می‌توان

آن را انجام داد اما ساده‌ترین تکنیک این روش تعیین اهداف و پاداش‌هایی است که کودک برای رسیدن

به آن پاداش باید به آن اهداف دست یابد، هر چقدر رفتارهای سخت‌تری برای

کودک در نظر گرفته شود به تبع باید پاداش‌ها نیز افزایش یابد.

 

۷- دارو درمانی نیز سومین راه درمانی است. در این روش عمدتا کودک باید داروهایی از نوع محرک‌ها استفاده کند

که به او کمک می‌شود تا تمرکز و ثبات فکری بیشتری پیدا کند.

 

۸- با توجه به اینکه اغلب کودکان قادرند اوضاع را به نفع خود تغییر دهند، به همین دلیل به والدین توصیه می‌شود

که اگر درونشان غوغایی برپاست سعی کنند به گونه‌ای با آنها رفتار کنند که از نظر ظاهری آرام به نظر برسند

تا کودک متوجه پریشانی و ناآرامی آنها نشود. همچنین برای کودکان خود برنامه‌ریزی‌های بلندمدت نکنند

زیرا اگر کودک نتواند براساس آن برنامه عمل کند ممکن است به دلیل احساس سرخوردگی و ناتوانی کار درمان کودک را پیگیری نکنند.

 

۹- داشتن رژیم غذایی مناسب و انضباط دو عامل مهم در نگهداری کودکان پرجنب و جوش محسوب می‌شود.

لذا والدین باید در زمان معینی به کودک خود غذا دهند، از دادن تنقلات میان دو وعده اصلی به کودک خودداری کنند،

محیطی امن و بی‌خطر در خانه برای او فراهم کنند تا کودک هنگام فعالیت صدمه نبیند.

هنگام “نه” گفتن به کودک جدی باشند تا کودک بداند نمی‌تواند با اصرار، مقاومت والدین را بشکند،

در حضور کودک آهسته صحبت کنند که در این زمینه لازم است همه اعضای خانواده و اقوام همکاری کنند

و تحت هر شرایطی آرامش خود را حفظ کنند. با کودکانی که در امر یادگیری دچار مشکل هستند

آرام و شمرده صحبت کنند زیرا صدای زیاد باعث می‌شود آنها نتوانند مطالب را درک کنند و همین باعث عصبی‌تر شدن آنها می‌شود.

 

۱۰- باتوجه به اینکه اغلب مردم کودکان پر جنب و جوش و به اصطلاح «شیطون» را پس می‌زنند

و برای آنها ارزشی قائل نیستند، به همین دلیل پس از مدتی احساس کمبود و حقارت شدید در این کودکان مشاهده می‌شود.

لذا زمانی که کودک کار نیکی انجام داد والدین او را تشویق و دلگرم کنند، کودک را در مدرسه‌ای ثبت‌نام کنند

که کلاس‌ خلوت‌تر باشدهمچنین والدین می‌توانند کودک خود را در ساعتی از شبانه‌روز برای چند دقیقه به سکوت و آرامش

تشویق کنند، به گونه‌ای که هوا را از راه بینی وارد شش‌ها و بازدم را از دهان خارج کنند،

این کار به‌ویژه در مواقعی که کودک احساساتی و هیجان زده است او را آرام می‌کند.

Our Score
Our Reader Score
[Total: 0 Average: 0]
کم‌توجهی-بیش‌فعالی

ماه اکتبر (مهر-آبان) به عنوان ماه جهانی آگاهی‌بخشی در مورد اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی انتخاب شده است

که امسال با تمرکز از بین بردن باور و تصاویر منفی در مورد این اختلال گرامی داشته می‌شود.

اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی (ADHD) یک کم‌توانی رفتاری است که تمرکز کردن را برای مبتلایان دشوار می‌کند.

اگرچه اغلب موارد ابتلا به این اختلال در بازه سنین ۶ تا ۱۲ سال تشخیص داده می‌شود،

تفاوت در سطح بروز علائم آن باعث می‌شود این بیماری در برخی از افراد تا سنین بزرگسالی تشخیص داده نشود.

به گزارش خیریه انگلیسی Action ADHD، تقریبا ۱.۵ میلیون فرد بالغ در انگلستان به این اختلال مبتلا هستند

اما از این تعداد تنها مشکل ۱۲۰ هزار نفر تشخیص داده شده است.

 

۱۸ نشانه بیش فعالی را بشناسید

 

ماه اکتبر (مهر-آبان) هرسال به عنوان ماه جهانی آگاهی‌بخشی در مورد اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی انتخاب شده است

تا با استفاده از اطلاعات قابل اعتماد مبتنی بر شواهد به دست آمده از تحقیقات علمی

به عموم مردم در مورد این کم‌توانی آموزش داده شده و باورهای نادرست در مورد آن از بین برده شوند.

 

تعریف

 

کم‌توانی کم‌توجهی-بیش‌فعالی یک اختلال رفتاری است که معمولا در قالب یک الگوی همیشگی

از بی‌توجهی و بیش‌فعالی-تکانشگری بروز می‌کند که در مقایسه با آن‌چه در دیگر افراد مشاهده می‌شود، شدیدتر و مداوم‌تر است.

مبتلایان به اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی علاوه بر مشکلاتی که در تمرکز کردن بر روی یک موضوع خاص

با آن روبه‌رو هستند، انرژی مضاعفی را احساس می‌کنند به این معنا که کنترل آن‌چه می‌گویند و انجام می‌دهند،

برایشان کار ساده‌ای نیست. این دسته از افراد بدون فکر کردن حرف می‌زنند و رفتارهای تکانشی از خود نشان می‌دهند.

بیش فعالی

 

علائم

 

علائم این اختلال در کودکان و نوجوانان شامل کوتاهی بازه زمانی توجه، ناتوانی در گوش دادن به دیگران،

بی‌قراری و ناآرامی دائمی، پرحرفی و جسارت و بی‌باکی مفرط است.

اگرچه به نقل از سرویس بهداشت ملی انگلیس تعریف علائم در بزرگسالان مبتلا به این اختلال

به این سادگی نیست اما از جمله این علائم کلی می‌توان به ناتوانی در تمرکز و اولویت‌بندی،

بی‌قراری، فراموشکار بودن، تغییرات خلقی و بی‌صبری شدید اشاره کرد.

 

عامل بروز

 

اگرچه عامل دقیق بروز اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی ناشناخته است اما شواهد از ارثی بودن این کم‌توانی حکایت دارند.

به گزارش سرویس بهداشت ملی انگلستان، پژوهشگران در مطالعات انجام شده تعدادی تفاوت

را نیز در مغز افراد مبتلا به این اختلال در مقایسه با جمعیتی که با این مشکل دست و پنجه نرم نمی‌کنند، شناسایی کرده‌اند.

از دیگر عواملی که در بروز این اختلال در افراد نقش دارند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

 

– تولد زودرس (قبل از هفته سی و هفتم بارداری )

– وزن پایین به هنگام تولد

– استعمال دخانیات و زیاده‌روی در مصرف الکل و مواد مخدر مادر در دوران بارداری

اگرچه ADHD می‌تواند در افراد با هر توانایی ذهنی رخ دهد اما در افرادی که با کم‌توانی در یادگیری دست و پنجه نرم می‌کنند، شایع‌تر است.  

 

درمان

 

انواع مختلفی از درمان‌ها وجود دارند که می‌توانند به افراد مبتلا یا مشکوک به این اختلال کمک کنند.

پزشکان عمومی به افراد مشکوک به این اختلال پیشنهاد می‌دهند تا در برنامه‌های گروهی پرورشی و آموزشی

شرکت کرده و یا آن‌ها را برای انجام ارزیابی‌های لازم به یک متخصص ارجاع می‌دهند.

از دیگر درمان‌های موجود برای این مشکل می‌توان به داروهایی که به تمرکز ذهن کمک می‌کنند، درمان شناختی رفتاری و مشاوره اشاره کرد.

سازمان‌ها و موسسات مربوطه در جهان امسال ماه جهانی آگاهی‌بخشی در مورد ADHD را

با شعار «بین حقایق و افسانه‌ها در مورد ADHD تمایز قائل شوید» گرامی می‌دارند

تا با افسانه‌های مخرب و باورهای نادرست در مورد این اختلال مقابله کنند.

بهتر است والدین احتمال ابتلای فرزند خود به اختلال کم‌توجهی و بیش‌فعالی را در پس ذهن داشته باشند

تا کمکی را که فرزندانشان به آن نیاز دارند برایشان فراهم کنند.

بزرگسالان مبتلا به این اختلال نیز می‌توانند با آگاهی در مورد وضعیت خود تدابیر لازم را در محیط کار و تحصیل بیندیشند.

در نهایت بهتر است تا با اختلال خود آشنا باشید و نسبت به آن آگاهی داشته باشید تا این که احساس کنید

به یک زندگی سرشار از شکست و استیصال محکوم هستید. ایرنا

Our Score
Our Reader Score
[Total: 0 Average: 0]

نارساخوانی ‌(Dyslexia) نوعی اختلال یادگیری است که طی آن مغز نمی‌تواند

به درستی تصاویر معینی مانند اعداد و حروف را پردازش کند.

نارساخوانی، بر توانایی خواندن و نوشتن کودک تاثیر می‌گذارد و نشانه‌های آن در

دوران دبستان و ورود کودک به مدرسه آشکار می‌شود؛ کودکی که مبتلا به نارساخوانی است

به طور معمول تا قبل از ورود به مدرسه مشکلی ندارد اما با شروع آموزش ها مشخص می‌شود

که نمی‌تواند هم‌پای هم‌کلاسی‌های خود پیشرفت کند.

نارساخوانی از جمله مهمترین اختلالات یادگیری است

۷۰ محقق از کشورهای مختلف دنیا که در یک تحقیق مشترک بین المللی شرکت کردند

در این پژوهش نشان دادند که  ۹ ژن در صورتی که خاموش باشند

در حامل موجب کاهش قدرت یادگیری می شوند.

 

ژن‌های شناسایی شده نقش مهمی در سطح وسیعی از فرایندهای بیولوژیکی ایفا می‌کنند

که از آن جمله می‌توان به مکانیزم‌های مختلف سلولی اشاره کرد که در دستگاه عصبی اختلالاتی ایجاد می‌کنند.

 

اختلال یادگیری|نشانه‌ها و چگونگی درمان

 

آمارها نشان می‌دهد که در حدود ۲ درصد از جمعیت جهانی از مشکل یادگیری رنج می‌برند

که این اختلال در مردان بسیار گسترده تر از زنان است.

به همین دلیل این دانشمندان پیشنهاد کردند که علت این مشکل می‌تواند

در جهش‌های ژنتیکی بعضی از ژن‌های موجود در کروموزم “ایکس” باشد.

کروموزم ایکس در مردان تنها یک کپی و در زنان دو کپی دارد.

 

نارساخوانی / اختلال یادگیری

 

 

در این پژوهش که ۵ سال به طول انجامید در حدود ۷۲۰ ژن از ۸۰۰ ژن حاضر

در کروموزم ایکس ۲۰۸ خانواده‌ای که در آنها مشکلات یادگیری تشخیص داده شده بود نقشه برداری شد.

 

نتایج چشمگیر این تحقیقات نشان می‌دهد که در حدود یک درصد از ژن‌های کروموزم ایکس زمانی

که خاموش هستند نقش خود را در خصوص توانایی فرد در فعالیت‌های روزانه در حد متوسط

انجام نمی‌دهند و ۹ ژن نقش مستقیمی در اختلال یادگیری دارند.

 

انواع اختلال یادگیری

 

سه نوع اختلال یادگیری داریم که مهم‌ترین آن اختلال در خواندن یا خوانش پریشی و نارساخوانی است،

دوم اختلال در نوشتن است که بیشتر با نوشتن دیکته مشخص می شود و به آن نارسانویسی می‌گویند

و سوم اختلال یادگیری ریاضی است.

اختلالات یادگیری در واقع گروهی از اختلالات شناختی هستند که علت آنها اختلال

در عملکرد مغزی است و با روش‌های توانبخشی شناختی قابل درمان هستند.

این اختلالات عبارتند از اختلال در یکی یا بیشتر از فرایندهای شناختی پایه که در

فرایند درک و کاربرد زبان شفاهی یا شنیداری و یا در محاسبات ریاضی نقش دارند؛

افرادی که اختلال یادگیری دارند، در گوش دادن، فکر کردن، صحبت کردن، خواندن،

نوشتن، هجی کردن یا محاسبات دچار مشکل هستند.

 

در میان این اختلالات سه مورد فراوانی و اهمیت بیشتری دارد که شامل نارساخوانی،

اختلال در نوشتن و در نهایت اختلال در محاسبات ریاضی است.

 

علائم و روش تشخیص نارساخوانی

 

کودکانی که اختلالات یادگیری گفتاری و نوشتاری دارای این ویژگی‌ها هستند:

معمولاً در کلاس مشکلات رفتاری دارند،

تمایلی به خواندن ندارند،

دامنه توجهشان کوتاه است،

در تمرکز مشکل داشته،

اغلب مشکلات هیجانی دارند،

احساس ناامیدی، بی‌لیاقتی و کم جرأتی می‌کنند

گاهی با خواندن کلمه به کلمه، صدای کشیده و لحن یکنواخت روخوانی می‌کنند.

به نقطه‌گذاری و معنی لغات توجهی ندارند،

معمولاً آهسته و با لب‌هایشان می‌خوانند و در ذهن خود لغات را می‌خوانند،

آنها معمولاً کلمات را جابجا و تکرار می‌کنند

حافظه دیداری و شنیداری‌شان ضعیف است،

عدم سازگاری شخصی در مدرسه دارند ،

رشد اجتماعی به اندازه کافی شکل نگرفته است.

 

کودکان دارای اختلال یادگیری هوش طبیعی دارند

 

البته زمانی می‌توان مساله اختلال یادگیری را مطرح کرد که کودک وارد دوره دبستان شده باشد

و دانش آموز از ناتوانی های حرکتی، بینایی، شنوایی و کم توانی ذهنی یا مشکلات مانند

مشکلات هیجانی، فقر فرهنگی فقر اقتصادی و مادی در رنج نباشد.

دانش آموز باید از ضریب هوشی ۸۵ به بالا برخوردار باشد و همچنین

با توجه به سن و سطح کلاس خود در مهارت‌های تحصیلی، گوش دادن و مهارت‌های ساده

خواندن، حل مساله و محاسبات ریاضی مشکل داشته باشد.

بنابراین در مورد کودکی که از لحاظ سطح هوشی متناسب با سایر هم‌کلاسی‌های خود باشد

و اختلالات خاص و همچنین مشکل بینایی، شنوایی و حرکتی نداشته باشد

اما در تحصیل عقب تر از همکلاسی های خود باشد، می‌توان تشخیص اختلال یادگیری داد.

این کودکان با وجود اینکه بهره هوشی طبیعی دارند، به خوبی قادر به ادامه تحصیل نیستند؛

برخی از اینها در یک درس خاص مثلا در خواندن یا ریاضی دچار مشکل هستند

ولی برخی از آنها ممکن است که در چند درس دچار مشکل باشند. هرچه سن بالاتر می رود و

دانش آموزان به مقاطع بالاتر تحصیلی می‌روند، این اختلال خود را بیشتر نشان می‌دهد.

نارساخوانی / اختلال یادگیری

اختلالات یادگیری یکی از اختلالات عصبی تکاملی و از شایع‌ترین اختلالات در بین کودکان هستند

که شیوع مختلفی برای آنها مطرح شده به گونه‌ای که یک تا ۳۰ درصد جمعیت جوامع را شامل می شود که شیوع نسبتا بالایی دارد.

میزان شیوع این اختلال در ایران حدود ۲۰ درصد در شروع مدرسه است یعنی ۲۰ درصد کودکان دچار اختلال یادگیری هستند.

با وجود آمار بالای شیوع این اختلال، هنوز به قدر کافی به این مساله توجه نشده است

و کودک با انگ و برچسب هایی مانند تنبلی، بی ‌سوادی، خنگی و بازیگوشی از بقیه کودکان جدا می شود.

دانش‌آموزانی که این اختلال در آنها تشخیص داده می شود باید به گفتار درمانی، کاردرمانی و روانشناسی

ارجاع داده شوند تا تست‌های مربوطه مانند تست توانایی ریاضی و تست هوش روی آنها انجام شود.

 

 نارساخوانی چگونه درمان می‌شود؟

 

این اختلال درمان دارویی ندارد، مگر اینکه در مواردی اختلالات یادگیری با اختلالات دیگری

مانند بیش فعالی و نقص توجه همراه باشد که برای رفع بیش فعالی و نقص توجه او دارو تجویز می شود.

اما اگر کودک فقط اختلالات یادگیری داشته باشد، مربوط به حوزه توانبخشی شناختی

و توانمندسازی شناختی می شود که با کمک تمرینات گفتار درمانی و کاردرمانی و برخی

روش‌های آموزشی می‌توان افرادی که دارای اختلال یادگیری و نارساخوانی هستند را درمان کرد.

برای حل مشکل دانش آموزانی که اختلال ریاضی دارند نیز اعداد با روش‌های

جذاب‌تری آموزش داده می‌شود و حجم آموزش در هر بار کمتر و شیوه های آموزشی متنوع‌تر می‌شود.

 

نارساخوانی فراوان‌ترین اختلال یادگیری

 

آمارها نشان می‌دهند که تقریبا ۸۰ درصد دانش آموزانی که مشکل فراگیری دارند،

در واقع در خواندن مشکل دارند؛ بنابراین اختلال خواندن شایع‌ترین اختلال یادگیری است

و طبعا بیشترین حجم خدمات آموزشی و برنامه‌های مداخله ای تخصصی را نیز باید به خود اختصاص دهد.

اختلال خواندن پیامدهای زیادی می‌تواند برای افراد، خانواده‌ها و جامعه داشته باشد،

از این رو توجه به رفع این مشکل اهمیت زیادی دارد.

اختلال در یادگیری، نوشتن یا ریاضی، کم آسیب ترین نوع اختلال است و مشکل چندانی برای فرد

ایجاد نمی‌کند اما فردی که در خواندن مشکل دارد در تمام دروس با مشکل مواجه می‌شود

زیرا خواندن پایه تحصیل دانش است و به تبع آن در تمام مراحل زندگی خود نیز دچار مشکلاتی خواهد شد.

همچنین مساله دیگری که برای این افراد پیش می آید، این است که از سوی هم‌کلاسی‌های خود

ممکن است مسخره شود یا اینکه معلم او را تنبیه یا سرزنش کند؛ این مساله باعث می شود

که علاوه بر مشکل شناختی که دارد، مشکل هیجانی نیز برای او ایجاد شود و علاقه و انگیزه

خود را برای مدرسه رفتن و اعتماد به نفس خود را از دست بدهد و تصور کند که استعداد و توان یادگیری ندارد.

 

توصیه به خانواده ها

 

از برچسب زدن به کودکان خود که دچار این مشکل هستند، پرهیز کنند و

نسبت به تشخیص به موقع این اختلال اقدام کنند.

خانواده ها نباید کودکان خود را تحت فشار قرار دهند و در مقابل باید به آنها کمک کنند

تا بر مشکل خود فایق آیند؛ مهمترین عامل حمایت عاطفی و ایجاد بستری مناسب برای آموزش و ادامه تحصیل آنها است.

مطالعات نشان داده اند که این کودکان اگر در بستر مناسبی تحت درمان قرار گیرند، نه تنها می‌توانند

به خوبی آموزش بگیرند بلکه حتی می توانند از همکلاسی های خود جلوتر باشند.

پسران ۴ برابر دختران به اختلال یادگیری خواندن مبتلا می‌شوند، این دسته معمولاً در کلاس مشکلات رفتاری دارند،

تمایلی به خواندن ندارند، دامنه توجهشان کوتاه است، در تمرکز مشکل دارند و اغلب مشکلات هیجانی دارند.

 

نارسانویسی و علائم آن

 

نوشتن فرآیندی عصبی است که نیاز به هماهنگی مکانیسم‌های چندگانه مغز دارد.

برخی از کودکان پیش از ورود به مدرسه با اختلال نوشتن مواجه هستند و همین موضوع نیز سبب می‌شود

زمانی که وارد مدرسه می‌شوند نیز با دشواری بتوانند بنویسند.

کودکانی که با اختلال نوشتن مواجه هستند به دشواری مشق نوشته و برای در دست گرفتن مداد با مشکل مواجه هستند.

 

کودکانی که دچار مشکل اختلال در نوشتن هستند ماهیچه‌های دست بسیار ضعیفی داشته و لازم است

والدین در ماه‌های نخست ورود فرزندان خود به مدرسه همکاری زیادی با آن‌ها داشته باشند.

یکی از بهترین راهکار‌ها برای کاهش اختلال در نوشتن، تقویت ماهیچه‌های کودکان

از طریق بازی است و در این بین بازی با خمیر و گل رس توصیه می‌شود.

کودکانی که مبتلا به اختلال نوشتن هستند، دست خطی بدی دارند، در بسیاری از مواقع از گذاشتن

سرکش‌ها در نوشتن خودداری کرده، املای آن‌ها دارای غلط‌های بسیاری است

و در گذاشتن علائم نگارشی هیچ دقتی نمی‌کنند.

بدون شک با آموزش‌های لازم به کودکان دارای اختلال نوشتن و تقویت روحیه آن‌ها به دلیل

عقب بودن از کودکان دیگر می‌توان تا حدودی این اختلالات را کاهش داد.

 

Our Score
Our Reader Score
[Total: 1 Average: 5]
کودکان سندرم داوون

سندروم داون یک خصوصیت فیزیکی و ذهنی است که به علت مشکل ژنی قبل از تولد رخ می‌دهد.

کودکان مبتلا به سندرم داون خصوصیاتی مانند صورت پهن و گردن کوتاه دارند.

همچنین این افراد درجاتی از ناتوانی عقلی دارند که در افراد مختلف، متفاوت است.

ولی در اکثر موارد، خفیف تا متوسط است. سندرم داون یک بیماری همیشگی است.

ولی با مراقبت و حمایت، کودکانی که مبتلا به سندرم داون هستند می‌توانند

با سلامت و شادی زندگی کنند و زندگی شادی داشته باشند.

 

چه عواملی سبب سندروم داون می شوند؟

نشانگان داون به علت یک مشکل درکروموزوم های جنین ایجاد می‌شود.

هر فرد به طور نرمال ۴۶ کروموزوم دارد. اما اکثر افراد با سندروم داون ، ۴٧ کروموزوم دارند.

در تعداد کمی از موارد، مشکلات کروموزومی دیگر سبب ایجاد سندرم داون می‌شوند.

داشتن کروموزوم اضافه یا کروموزوم غیرعادی، تکامل مغز و بدن را تغییر می‌دهد.

متخصصان علت اصلی را نمی دانند ولی بعضی موارد شانس داشتن

کودک مبتلا به نشانگانداون را افزایش می‌دهند.

این موارد، ریسک فاکتور نامیده می‌شوند.

 

سندروم داون

 

ریسک داشتن کودک مبتلا به سندروم داون بالاتر است، اگر:

سن باردار شدن شما بالا باشد. بسیاری از پزشکان معتقدند

که ریسک برای خانم‌های بالای ٣۵ سال و بالاتر، افزایش می‌یابد.

شما یک برادر یا خواهر مبتلا به سندرم داون داشته باشید.

شما فرزند دیگری مبتلا به سندرم داون داشته باشید.

اگر شما یک فرزند مبتلا به سندروم داون دارید و در حال برنامه‌ریزی برای

حاملگی بعدی هستید باید با پزشک پزشک خود مشاوره ی ژنتیک داشته باشید.

 

علائم سندرم داون چیست؟

 

بیشتر کودکان که دارای سندرم داون هستند، نشانه های زیر را دارند:

صورت صاف، گوش های کوچک، چشم های اریب و دهان کوچک

گردن کوتاه و بازو و ساق پاهای کوتاه

مفاصل سست

سفتی عضله (که  با افزایش سن در اواخر کودکی بهتر می‌شود)

ضریب هوشی زیر میانگین

خیلی از کودکانی که سندرم داون دارند با مشکلات قلب، روده، گوش و تنفسی به دنیا می‌آیند.

این موقعیت های سلامتی معمولا منجر به سایر مشکلات مثل عفونت راه‌های هوایی یا

از بین رفتن قوه ی شنوایی می‌شوند، ولی اکثر آن‌ها قابل درمان اند.

چه زمانی سندرم داون تشخیص  داده می‌شود؟

 

پزشک شما ممکن است به شما پیشنهاد کند در حین بارداری تست‌هایی را انجام دهید

تا بفهمد آیا فرزند شما مبتلا به سندرم داون است یا خیر که این تست‌ها شامل:

تست‌های غربالگری مثل تست ما فوق صوت یا
تست خون در مدت دوره اول یا دوم بارداری

این تست‌ها می‌توانند به شما نشان دهند که

آیا جنین شما در معرض ریسک ابتلا به سندروم داون قرار دارد، ولی:

تست‌های غربالگری گاهی نتایج مثبت یا منفی کاذب دارند.

تست‌های تشخیصی مثل نمونه‌ی پرز کوریون یا تست مایع آمنیونی

می‌توانند نشان دهند آیا جنین مبتلا به سندرم داون است.

شما ممکن است این تست‌ها را انجام دهید،

اگر تست غربالگری نتایج غیرطبیعی را نشان دهند،

نگران ابتلای جنین به این سندرم باشید.

گاهی ابتلا به سندرم پس از تولد مشخص می‌شود.

به گونه‌ای که پزشک مبنی بر راه‌هایی که برای تست فیزیکی

از نوزاد دارد نتایج را به دست می آورد و برای اطمینان، خون نوزاد تست خواهد شد.

حدود ٢-٣ هفته برای گرفتن نتیجه ی تست، وقت لازم است.

 

نوزاد شما به چه مراقبت هایی نیاز دارد؟

مدت کوتاهی بعد از تولد برای نوزاد مبتلا به سندروم داون، تست‌های مشکلات سلامتی انجام می‌شود،

مثل گوش، چشم یا مشکلات تیروئیدی. هرچه این مشکلات زودتر پیدا شوند، بهتر می‌توان آن ها را کنترل کرد.

چک آپ منظم پزشک می‌تواند به کودک شما کمک کند تا در وضعیت مناسب سلامتی باقی بماند.

دکتر شما یک برنامه‌ی درمانی تهیه می‌کند که نیاز های کودک در حال رشد شما را در بر می‌گیرد.

برای مثال بیشتر نوزادان دارای سندرم داون ممکن است به گفتار درمانی و درمان فیزیکی نیاز داشته باشند.

نوجوانان و بزرگسالان دارای این سندرم ممکن است به کاردرمانی نیاز داشته باشند

تا مهارت‌های کار را یاد بگیرند و بتوانند به تنهایی زندگی کنند.

مشاوره ممکن است به مشکلات اجتماعی و مسائل احساسی آن ها کمک کند.

بسیاری از متخصصان به شما و کودک‌تان در زندگی کمک خواهند کرد.

چطور می‌توانید به کودک‌تان کمک کنید؟

هرچه می‌توانید درباره ی سندروم داون یاد بگیرید. این موضوع می‌تواند کمک کند

بدانید که چه در انتظار شماست و چگونه می توانید به فرزندتان کمک کنید.

چک کردن منابع در ناحیه ی خود برای مثال بسیاری از کشورها برنامه‌های زود هنگام مجانی

برای کودکان مبتلا به سندرم داون (تا سن ٣ سالگی) دارند تا به آنها کمک کنند که شروع خوبی داشته باشند.

به دنبال امکانات مدرسه برای کودک خود بگردید.

بزرگ کردن یک بچه مبتلا به سندروم داون چالش ها و مزیت های خود را دارد.

به خاطر داشته باشید که برای خود هم زمان بگذارید و اگر نیاز دارید، کمک بخواهید.

سایر والدین که در حال بزرگ کردن کودکان مبتلا به سندرم داون هستند می توانند به شما کمک کنند.

از دکتر یا بیمارستان خود درباره گروه حمایت از والدین بپرسید

یا با گروه‌هایی که از بچه های سندرم داون حمایت می‌کنند ارتباط برقرار کنید.

ترجمه: دکتر آرمیتا قیطاسی

 

Our Score
Our Reader Score
[Total: 0 Average: 0]

بیش خیشومی شدگی یا هایپرنیزالتی اختلالی است که در جامعه به نام گفتار تودماغی شناخته شده است،

گفتاری که در آن هوا به جای خارج شدن از دهان از بینی خارج می‌شود.

سه بخش اصلی که در تولید صدا نقش دارد :

۱. ریه و دیافراگم
۲. حنجره
۳. تشدیدکننده‌‌‌ صدا

گفتاردرمانی

گفتاردرمانی / تودماغی

 

حفرات حلق، بینی و دهان علاوه براینکه مسیر عبور هوا و همچنین محل تولید اکثر صداهای گفتاری به حساب می‌آیند،

باعث تشدید صدای درحال عبور شده و بربلندی و کیفیت آن اثر می‌گذارد.

 

درمان گرفتگی صدا در کودکان با گفتار درمانی

صدای تمامی افرادی که گفتار عادی دارند، تا حدودی دارای ویژگی‌های تودماغی (خیشومی شدگی) است.

هنگامی که اندازه خیشومی شدگی صدای فرد به قدری زیاد باشد که توجه مخاطبین را به خود جلب کند،غیر عادی تلقی می‌شود.

بیش خیشومی شدگی یا هایپرنیزالتی اختلالی است که در جامعه به نام گفتار (تودماغی) شناخته شده است،

گفتاری که در آن هوا به جای خارج شدن از دهان از بینی خارج می‌شود و کیفیت خیشومی پیدا می‌کند از زمانی که می‌گویند

شخص گفتار پرخیشومی دارد یعنی این که شخص نمی‌تواند دریچه کام و حلق را ببندد و میزان خیشومی بودن واکه‌ها افزایش پیدا می‌کند.

این ناتوانی در بستن دریچه کام و حلق ممکن است به علت نقش‌های

ساختاری_عضوی مثل وجود شکاف کام ولب یا اینکه علت عملکردی (الگو عادتی) داشته باشد.

افرادی که گفتار پر خیشومی دارند برای رفع این اختلال می‌توانند به اسیب شناس گفتار وزبان مراجعه کنند.

نویسندگان: نداپورهاشمی، آسیب شناس گفتار وزبان دانشگاه علوم پزشکی ایران/دکتر فرهاد ترابی نژاد، استادیارگروه گفتار درمانی دانشکده علوم توانبخشی

 

Our Score
Our Reader Score
[Total: 0 Average: 0]
گفتار درمانی کودکان دارای لکنت

رشد و تقویت مهارت‌های گفتار و زبان کودکان همواره مورد توجه والدین است.

کودک طبیعی در شرایط عادی حرف زدن را از اطرافیان خود می‌آموزد.

اما با رعایت بعضی از نکات ساده می توان به رشد گفتار او کمک کرد و

اگر مانعی سر راه او قرارداشت ،به موقع آن را از میان برداشت.

اغلب این موارد کارهایی هستند که معمولاً مادران به طور طبیعی انجام می دهند.

 

در واقع نوع واکنش‌های ارتباطی والدین و به ویژه مادران همراه با رشد کودک تغییر و به پیشرفت او کمک می کند.

بنابراین در هر مقطعی از رشد توجه به نکات خاصی ضروری است که در ادامه به آنها اشاره می شود:

 

تقویت مهارت‌های گفتار و زبان از تولد تا یک سالگی

  • مراقب وضعیت شنوایی نوزاد خود باشید، به ویژه دقت کنید که عفونت یا التهابات گوش او کاملاَ درمان شوند .

 

  • با نگاه کردن به فرزندتان ، صحبت کردن با او و تقلید آواسازی هایش تلاش های وی را برای برقراری ارتباط تقویت کنید.

 

  • خنده ها و حالات چهره او را تکرار کنید.

 

  • به او بیاموزید که حرکاتی از این قبیل را تقلید کند:

دست زدن ( دس دسی) ، سَر- سَری ، بوسه فرستادن ، لی لی حوضک ، دالی موشه ،

بای بای . انجام این حرکات رعایت نوبت را آموزش می دهد که در مکالمه نقش مهمی دارد.

 

  • در حین انجام هر کاری مثل لباس پوشیدن ، غذا خوردن یاحمام کردن حرف بزنید

( مثلاً : مریم دامن‌شو بپوشه، مامان ماست می‌ده به مریم ،چقدرماستش خوشمزه است! )

 

  • هنگام رفتن به جایی درباره آنجا و آنچه خواهید دید یا کاری که خواهید کرد صحبت کنید.

(مثلاً ما میریم خونه مامان جون ، مامان جون یه جوجه داره ، مریم به جوجه مامان جون دونه می‌ده.)

 

  • درمورد رنگ‌ها حرف بزنید. (لباس علی آبیه)

 

  • باشمردن انگشت‌های خود یا کودک شمارش را تمرین کنید.

 

  • وقتی از پله بالاو پایین می‌روید، پله‌ها را بشمارید.

 

  • صدای حیوانات را تقلید کنید. ( پیشی می‌گه “میو میو”، هاپو می‌گه “هاپ هاپ”)

 

 

تقویت مهارت‌های گفتار و زبان از یک تا دو سالگی

 

 

  • وقتی مشغول انجام کاری هستید یا به جایی می‌روید، صحبت کنید. مثلاً وقتی با کالسکه قدم می‌زنید،

به چیزهای آشنا ( مثل ماشین ،درخت ،حیوانات ) اشاره کنید و اسم آنها را بگویید.

” پیشی رو ببین. پیشی میگه میو میو. پیشی بزرگه. پیشی زرده.”

 

  • از گفتاری استفاده کنید که هم از نظر دستور زبان درست و هم به قدری ساده باشد که کودک‌تان بتواند آن را تقلید کند.

 

  • وقتی در خانه یا اتاق کودک راه می روید، صدا سازی کنید.

 

  • ساعتی را به او نشان دهید که می‌گوید : ت- ت- ت. با هم به صدای ساعت گوش بدهید.

یک بچه گربه ( یا عروسک گربه ) پیدا کنید که مثلاً لبش را گاز گرفته و می‌گوید:

ف-ف-ف. یا یک هواپیما که لبش را گاز می‌گیرد، موتورش را روشن می‌کند و می‌گوید: و- و- و.

بعدها وقتی فرزند شما به مهد کودک یا آمادگی می‌رود و صداها را به او معرفی می‌کنند،

این صداها مانند دوستان قدیمی برایش آشنا هستند.

 

  • به خوبی می‌توان از مدت استحمام به عنوان زمان “بازی صوتی” استفاده کرد.

در این مدت شما چهره به چهره و از نظر قد، در برابر چشمان فرزندتان قرار می‌گیرید.

تقویت مهارت‌های گفتار

  • یک قایق پلاستیکی روی آب بیندازید و با صدای پ- پ-پ آن را به حرکت در آورید.

اجازه بدهید کودک هنگام تولید این صدا جریان هوا را از دهان شما احساس کند. با تکرار صدای ب- ب- ب حباب درست کنید.

موتور اسباب بازی‌ها هم منبع خوبی برای تولید صدای “ررر- ررر- ررر” هستند.

 

  • واژه‌ها را وسیع‌تر کنید. مثلاً وقتی کودک می‌گوید “ماشین”، شما بگویید: “درسته! این ماشینه. این یه ماشین قرمز بزرگه. “

 

  • سعی کنید هرروز زمانی را به خواندن کتاب برای فرزندتان اختصاص دهید.

کتاب‌هایی پیدا کنید که تصاویر بزرگی داشته باشند و در هر صفحه آن یک یا دو کلمه و یا یک عبارت یا جمله نوشته شده باشد.

هنگام خواندن کتاب، روی نام بردن تصاویر و توصیف آنها وقت بگذارید.

  • از کودک خود بخواهید تصاویری را که نام می‌برید به شما نشان بدهد.

 

  • از فرزندتان بخواهید نام تصاویر را بگوید. در ابتدا او به درخواست شما پاسخ نمی‌دهد.

فقط نام تصویر را به او بگویید. روزی او شما را با گفتن نام آن شگفت زده خواهد کرد.

 

 

تقویت مهارت‌های گفتار و زبان از دو تا سه سالگی

 

 

در این سن گفتار کودک کم کم شکل کامل‌تری به خود می‌گیرد .

اجرای توصیه‌های زیر به پیشرفت هر چه بهتر او کمک می‌کند:

 

  • از گفتاری آنچنان واضح و ساده استفاده کنید که تقلید از آن برای کودک آسان باشد.

 

  • از طریق تکرار گفته‌های کودک و افزودن جزئیاتی بر آن، به فرزندتان نشان دهید که به او گوش می‌دهید

و به حرفش علاقه دارید. مثلاً وقتی می‌گوید: ” گل قشنگ” ، شما بگویید:

” بله، گل قشنگیه. ریگ این گله قرمز روشنه. چه بوی خوبی داره ! علی می‌خواد گل بو کنه؟ ”

 

  • از کودک خود بخواهید آنچه را که گفته ولی شما به طور کامل متوجه نشده‌اید تکرار کند.

به این ترتیب او می‌فهمد که حرف‌هایش برای شما مهم هستند.

مثلاً، “می‌دونم تو یه ماشین می‌خوای . دوباره بگو کدوم ماشینو می‌خوای ؟”

 

چگونه با کودک خجالتی برخورد کنیم

 

  • کلمات فرزندتان را افزایش دهید. با خواندن کتاب‌هایی که در هر صفحه آن یک

جمله ساده نوشته شده باشد، کلمه‌های جدیدی به او معرفی کنید.

 

  • در هر صفحه از کتاب نام اشیا را بگویید و درباره تصاویر توضیح دهید.

مترادف کلمات آشنا را بیان کنید ( مثلاً مامان، خانم، زن، آدم) و این

کلمات جدید را در جمله به کار ببرید تا کودک آن را در متن و زمینه یاد بگیرد.

 

تقویت مهارت‌های گفتار و زبان

 

 

  • اشیاء مختلفی را در یک سطل بگذارید و به کودک اجازه دهید که هر بار یکی از آن‌ها را دربیاورد و نام آنرا بگوید.

شما گفته او راتکرار کرده و گسترش دهید: ” این شونه است. علی موهاشو شونه می‌کنه.”

اشیا را از سطل خارج کرده و به فرزندتان کمک کنید که آن‌ها را دسته بندی کند ( مثلاً لباس‌ها، خوراکی ها، لوازم نقاشی )

 

  • یک دفترچه یا آلبوم از تصاویر آشنایی که از مجلات قدیمی بریده‌اید تهیه کنید.

به کودک کمک کنید که تصاویر را در آلبوم یا دفتر بچسباند. روی نامیدن عکس‌ها تمرین کنید

و با استفاده از گفتار و اشاره طرز استفاده از آنها را آموزش دهید.

 

  • به عکس‌های خانوادگی نگاه کنید و نام افراد را بگویید.

 

 

  • در قالب جملات و عبارات ساده اتفاق مربوط به هر تصویر را توصیف کنید ( مثلاً عمه داره می‌خنده !).

 

  • زیر هر تصویر یک عبارت یا جمله مناسب بنویسید. مثلاً ” من می‌تونم شنا کنم.”

یا ” تولد بابا مبارک.” فرزندتان کم کم متوجه می‌شود که خواندن همان زبان شفاهی است که نوشته شده است.

 

  • از کودک‌تان سؤالاتی بپرسید که پاسخ به آننیازمند انتخاب باشد، نه فقط “بله / خیر”.

به عنوان نمونه به جای این که بپرسید: “علی جان آب می‌خوای؟” بگویید:” علی جان آب می خوای یا شیر؟”.

کاملاً منتظر پاسخ بمانید و ارتباط موفقیت آمیز را تقویت کنید:

“ممنون که گفتی چی می‌خوای.حالا مامان یه لیوان شیر میده به علی.”

 

  • همیشه آواز بخوانید و بازی‌های انگشتی انجام دهید ( مثل لی لی حوضک) و

اشعار کودکانه بخوانید (مانند اتل متل توتوله). این شعرها و بازی‌ها، کودک را با صداها و قافیه‌های زبان آشنا می‌کند.

 

  • مهارت‌های درک زبانی فرزندتان را با پرسیدن سؤالاتی که پاسخ بله/ خیر دارند تقویت کنید،

مثل “توپسری ؟” ،”این زرافه است؟” ، ” اسمت مریمه؟”

 

افزایش مهارت‌های گفتار و زبان از سه تا چهار سالگی

 

 

  • تصاویری از مجلات قدیمی ببرید. سپس با استفاده از آنها عکس‌هایی بسازید

که از نظر مفهوم اشتباه و غیر واقعی باشند. مثلاً تصویر یک سگ را داخل یک اتومبیل بچسبانید،

انگار که او رانندگی می‌کند. از کودک بخواهید بگوید که کجای تصویر اشتباه است.

 

  • تصاویر را در گروه‌های مختلف طبقه بندی کنید. اما سعی کنید با قرار دادن تصویری نامناسب

در یک مجموعه او را به فکر وادار کنید تا عضو نادرست را تشخیص دهد.

مثلاً عکس ماشین را از مجموعه گربه، جوجه و مار بردارد. به او بگویید با نظر او موافقید چون ماشین، حیوان نیست.

 

  • از طریق کتاب خواندن، آواز خواندن و صحبت در مورد کاری که انجام می‌دهید،

جایی که می‌روید و نیز خواندن اشعار کودکانه، خزانه لغات و طول گفته‌های فرزندتان را افزایش دهید.

 

  • کتاب هایی بخوانید که طرح قصه ساده‌ای داشته باشند و بعد در باره خط سیر داستان با کودک گفتگو کنید.

به او کمک کنید تا داستان را بازگو کند ویا با کمک بعضی وسایل و تغییر لباس آن را نمایش دهد.

در مورد بخش هایی از قصه که برایتان جالب بود با او صحبت کنید و بپرسید که از کدام قسمت داستان بیشتر خوشش آمده است.

 

  • به عکس های خانوادگی نگاه کنید و از فرزندتان بخواهید که توضیح دهد در هر تصویر چه اتفاقی افتاده است.

 

  • می توانید از طریق سؤال کردن مهارت های درکی کودک را تقویت کنید.

از او هم بخواهید با پرسیدن سؤال شما را گول بزند. اگر شما وانمود کنید که او سؤال های سختی می‌پرسد

و شما واقعاً گول می‌خورید، این بازی برایش بسیار جذاب خواهد شد.

 

  • اگر با استفاده از خانه عروسکی یا اسباب بازی‌ها، نمایش‌های ساده ( مثل دکتر رفتن، خرید کردن و…)

یا خاله‌بازی راه بیندازید، مهارت‌های ارتباط اجتماعی و تعریف داستان فرزندتان تقویت می‌شوند.

اگر گفته های اورا به طور کامل متوجه نشدید خواهش کنید که حرفش را تکرار کند.

این کار نشان می‌دهد که حرف های او برای شما مهم هستند.

 

 

تقویت مهارت‌های گفتار کودکان از چهار تا پنج سالگی

 

 

  • درباره ارتباط‌های فضایی و مکانی (مثل اول، آخر، وسط، چپ و راست)

و متضادها ( مانند بالا و پایین، کوچک و بزرگ صحبت کنید.

 

  • یک شئ یا پدیده را توصیف کنید و یا در مورد آن سرنخ هایی ارائه دهید

و از فرزندتان بخواهید حدس بزند شما در مورد چه چیزی صحبت می‌کنید.

 

  • روی ایجاد مجموعه ها و توصیف آن ها کار کنید ( مثلاً میوه ها، حیوانات و یا اشکال هندسی).

 

  • وقتی کودک شما چگونگی انجام کاری را توضیح می دهد، دستورات او را دنبال کنید.

 

  • وقتی فرزندتان صحبت می کند کاملاً به او توجه کنید و بعد از او تشکر و تعریف کنید و تشویقش کنید.

قبل از اینکه با کودک خود صحبت کنید، مطمئن شوید که تمام توجه او را به خود جلب کرده‌اید.

بعد از سخن گفتن مکث کنید و به او اجازه بدهید که در مورد آنچه گفته اید واکنش نشان دهد.

 

  • خزانه واژگان فرزندتان را پرورش دهید. در مورد کلمات جدید یک تعریف ارائه دهید و آن‌ها را در یک بافت به کار ببرید:

” این وسیله نقلیه توی جاده راه میره. این یه ماشینه. اتوبوس هم یک نوع وسیله‌ی نقلیه‌ی دیگه است. قطار و هواپیما هم همینطور.”

 

  • کودک را تشویق کنید تا هروقت معنی کلمه‌ای را نمی فهمد، در مورد آن سؤال کند. برای تقویت مهارت‌های گفتار مهم است.

 

  • به چیزهایی که بهم شبیه هستند یا با هم تفاوت دارند اشاره کنید. بازی‌هایی ترتیب دهید

که چنین مفاهیمی را که بعدها در مدرسه و برای آمادگی یادگیری خواندن با آن‌ها مواجه خواهد شد، در برداشته باشند.

 

  • اشیا را طبقه بندی کنید . حالا تلاش نمایید که در هر طبقه بر اساس ویژگی‌های جزئی‌تر، زیر مجموعه‌هایی ایجاد کنید

( مثلاً سنگ‌هایی که زبرند در برابر آنهایی که نرم هستند؛ یا آنهایی که سنگین‌تر یا سبک‌تر هستند، کوچک در مقابل بزرگ).

دوباره از کودک بخواهید چیزهایی را که جزو مجموعه مورد نظر شما نیستند جدا کند و توضیح دهد برای این تصمیم چه دلیلی دارد؟

 

چطور با دانش‌آموز دارای لکنت برخورد کنیم

 

  • از طریق نقش بازی کردن روی مهارت های اجتماعی و تعریف داستان کار کنید.

با تغییر لباس، استفاده از اسباب بازی ها و گفتگو، خاله بازی ، دکتر بازی ویا مغازه بازی کنید.

این کار را می‌توانید با خانه عروسکی و عروسک‌های نمایشی هم انجام دهید. به جای عروسک‌ها صحبت کنید.

 

  • داستان‌هایی که طرح ساده‌ای دارند و پیش بینی ادامه آن‌ها آسان است انتخاب کنید و برای کودک بخوانید.

از او بخواهید که ادامه ماجرا را حدس بزند. با استفاده از عروسک های دستکشی داستان را نمایش دهید.

به جای عروسک‌ها صحبت کنید. از فرزندتان بخواهید که یک صحنه از داستان  یا بخش جالب آنرا نقاشی کند.

این کارها را می‌توانید در مورد فیلم‌های تلویزیونی یا ویدئویی هم انجام دهید.

از او سؤالاتی با کلمات پرسشی کی، کِی، کجا بپرسید. و واکنش‌هایش را هدایت کنید.

 

والدین کودکان دارای اتیسم بخوانند

 

  • با طرح معماهای ساده توانایی های درکی و بیانی زبان فرزندتان را افزایش دهید.

” من رو دیوار یه چیزی میبینم که گرده و وقت را به ما نشون می ده.”

بعد از اینکه پاسخ شما را داد از او بخواهید در مورد یک شیء به شما سرنخ هایی بدهد تا شما منظور او را حدس بزنید.

 

  • به کودک دستورات دو قسمتی بدهید. مثل “کاپشنت رو از تو کمد بردار و بپوش”.

از او بخواهید توضیح دهد که یک کار را چگونه انجام داده است. وقتی دکتر بازی می کنید از او بخواهید توضیح بدهد

که چطور یک بچه را معاینه می کند. آنچه را می گوید نقاشی کنید و داستان او را زیر نقاشی بنویسید.

کودک شما به زودی قدرت داستان گویی و زبان نوشتاری را در می‌یابد.

 

  • با او بازی هایی مثل منچ یا مارو پله انجام دهید.

 

  • از فرزندتان بخواهید در برنامه‌ریزی کارهای روزانه با شما هم‌فکری کند.

مثلاً در تهیه فهرست خرید آنچه احتیاج دارید به شما کمک کند

” فکر می کنی پسر عمه‌ات برای جشن تولد چی دوست داره؟ ما الان باید چه میوه‌هایی بخریم؟”

والدین برای بهبود مهارت‌های گفتار و زبان کودکان خود لازم است به توصیه‌های گفتار درمان‌گران توجه کنند.

Our Score
Our Reader Score
[Total: 0 Average: 0]

کودک خجالتی ، کودک مضطربی است که باور دارد  «من بدهستم، همه بد هستند و این افراد بد، اگر از بدی من آگاه شوند به من آسیب می زنند».

خجالت به معنی عدم حرمت نفس همراه با اضطراب است.

این صحنه حتما برای‌تان آشناست کودکی که در احوالپرسی‌های معمول روزانه با دیگران،

پشت والدینش پنهان می‌شود و در جواب احوالپرسی آن‌ها ساکت می‌ایستد.

این قبیل بچه‌ها را به‌ اصطلاح «خجالتی» می‌گویند،

مشکلی که اغلب کودکان و حتی نوجوانان و بزرگسالان ممکن است با آن روبه‌رو باشند.

در اصل این یک ویژگی شخصیتی است که نباید باعث شرمندگی شود

چون نیمی از بزرگسالان فکر می کنند خجالتی هستند

و بیش از نیمی از آن‌ها هم اذعان می‌کنند که در کودکی خجالتی بوده‌اند.

این مشکلی است که با تشویق و حمایت قابل اصلاح است.

خبر خوب این‌که کودکان خجالتی می‌توانند کم‌رویی شان را مدیریت کنند.

آن‌ها فقط کمی به حمایت نیاز دارند. پس بهتر است راه‌های کمک به آنها را پیدا کنید.

کودک خجالتی در برابر حرف دیگران حساس و بیشتر از قضاوت های منفی، به قضاوت‌های مثبت محتاج است

 

والدین کودکان دارای اتیسم بخوانند

 

 

برای کاهش این احساس آنان باید به این موارد توجه شود:

 

– همیشه احساس کودک را تایید کنید. مثلا وقتی ترسیده است، نگویید این که ترس ندارد یا نترس.

باید گفت «می‌دانم می ترسی». در صورت رد احساس کودک،

او به این نتیجه می‌رسد که من هیچی نمی‌فهمم،

هر چه احساس می کنم اشتباه است و شروع به نفی احساس خود و شخصیت خود می‌کند.

کودک خجالتی

– هرگز او را به صورت مستقیم، جلوی دوستانش یا در مقابل جمع یا حتی جلوی خواهر و برادرش اصلاح نکنید.

اگر کلمه ای گفت که اشتباه بود، در جمله‌ای به طور صحیح از آن کلمه استفاده کنید و اگر کار اشتباهی کرد،

در اتاقش به تنهایی درباره کار اشتباهش صحبت کنید.

– وقتی با شما صحبت می‌کند، کارتان را متوقف کنید و با نگاه کردن

به چشمانش و توجه خاص به او، به صحبت‌هایش گوش دهید.

– از او بخواهید برایتان کتاب بخواند، آواز بخواند یا فیلمی را تعریف کند.

شما هم نشان بدهید که مشتاق شنیدن هستید.

– هرگز به او یا کارهایش حتی به کارهای بامزه‌اش نخندید،

به ویژه در حضور دیگران؛ مگر آنکه خودش این انتظار را داشته باشد.

– بعد از ۶ سالگی (در صورت امکان با کمک مربی خصوصی) او را در زمینه

یک ورزش گروهی مثل فوتبال یا بسکتبال بسازید تا در جمع دیگران، بدرخشد.

– هرگز با فرزندتان درد دل نکنید و بدی دیگران مخصوصا همسر خود را به او نگویید.

– از ظاهر او ایراد نگیرید و او را با کسی مقایسه نکنید.

– اجازه بدهید اشتباهات بی خطر کند و در صورت نیاز بدون منت کمکش کنید.

او را به خاطر اشتباهش تنبیه نکنید.

– به او احساس گناه ندهید مثلا نگویید خسته شدم از دستت،

پیرم کردی، کاش بمیرم راحت بشوم،

به خاطر تو توی این خراب شده مانده‌ام، تو هم لنگه فلانی هستی و غیره،

از کودک به عنوان جاسوس استفاده نکرده و با وی قهر نکنید.

– روزی پنجاه بار به جا و به موقع، به او بگویید «تو خوبی».

(متشکرم پسر خوبم، ممنونم دختر خوبم و غیره)

– از خجالتی بودن او در جمع حرفی نزنید. کودکان خجالتی در برابر حرف دیگران حساس

و بیشتر از قضاوت های منفی، به قضاوت های مثبت محتاج هستند.

– بعد از هر پیشرفت کوچکی او را تحسین کنید.

امیر رحمتی روانپزشک و استاد دانشگاه
Our Score
Our Reader Score
[Total: 2 Average: 5]
گفتار درمانی کودکان دارای لکنت

مشاوره به والدین

کودکان دارای تاخیر در رشد گفتاروزبان برای درمان به گفتار درمانی مراجعه می‌کنند.

متخصص گفتاردرمانی در جریان مداخله کودکان با تاخیر در رشد گفتار و زبان، خانواده نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند.

در نتیجه ارائه مشاوره‌های لازم در زمینه مداخلاتِ مراجعین به والدین و مراقبین کودک،

هم آنها را نسبت به نقش خود در بهبود کودک‌شان آگاه می‌کند

و هم کودک را در معرض فرصت های مختلف یادگیری در محیط روزمره قرار می دهد.

از آنجایی که بخش مهمی از یادگیری کودک در محیط خارج از کلینیک رخ می‌دهد، درمانگران در کنار ارائه مداخلات

مرتبط با هر مراجع باید این محیط را از طریق خانواده به محیطی غنی و هدفمند از نظر آموزشی تبدیل کنند.

 

  • موقعیت‌هایی را فراهم کنید تا کودک با اسباب‌بازی‌هایی بازی کند که بتواند عملکرد خاصی را با آنها انجام دهد و در حین این بازی ها فعالیت کودک را توصیف کنید.

 

  • در مراحل صداسازی، صداهای کودک را تقلید کنید. اگر کودک موقع غذا خوردن یا بازی کردن غان وغون می کند شما هم این کار را انجام دهید. رعایت نوبت از مهارت های اولیه ای است که نوزاد یاد می‌گیرد.

 

  • موقعیت‌های بیرون از خانه مانند پارک، ملاقات با خانواده های دیگر، دوستان و کودکان دیگر از موقعیت هایی است که فرصت یادگیری زیادی را برای کودک فراهم می کند.

 

درمان دیر حرف زدن کودک 

 

  • صداسازی های کودک را بسط دهید و مجددا به او باز گردانید.

 

  • فعالیت های روتینی مانند سلام و احوالپرسی را هرزمان که در معرض دید کودک قرار گرفتید بعد از زمان های خاصی مثل صبح ها، بعد از استراحت، بعد از بازی کودک و یا هر موقعیت مشابهی انجام دهید.

 

  • با جالب و خوشایند کردن مکالمات مانند مکالمه بین پاپت ها کاری کنید تا کودک تمایل بیشتری به صحبت کردن پیدا کند. از حالات چهره ای و آهنگ های اغراق آمیزی استفاده کنید.

 

  • با ضربه صدایی ایجاد کنید ، حالت تعجب به خود بگیرید و بعد یک پاپت یا عروسک به کودک نشان دهید و مکالمه ای را بین پاپت و کودک یا با خودتان شروع کنید. کودک حالت تعجب و حس شرکت در مکالمه را دوست خواهد داشت .

 

  • خزانه ای از اشعار و اهنگ ها برای کودک شکل دهید. تکرار واژگان در اشعار به یادگیری کودک کمک می کند. در مورد آنچه که انجام می دهید آواز بخوانید. از ملودی های ساده و تکراری استفاده کنید. آوازها را با آنچه که در همان لحظه انجام می دهید مطابقت دهید.

 

  • در مورد احساسات مختلف خودتان، کودک و یا در حالت بازی احساسات پاپت را توصیف کنید و حالات چهره ای خودتان را هم به آن اضافه کنید.

 

  • سوالات انتها باز (open-ended) از کودک بپرسید، چون باعث می شود کودک در مورد موضوع توضیح دهد. مانند ” داری چی کار می کنی؟ ” “کجا میری؟ ” خودتان هم الگوهای زبانی مربوطه را به کودک ارائه دهید.

 

  • توجه داشته باشید که در حین صحبت کردن با کودک از کلمات مثبت استفاده کنید. مانند ” خیلی خوب کمک کردی و …”

 

  • اجازه دهید تا کودک با اسباب بازی هایی استفاده کند که شامل فعالیت های روتین مانند” غذا پختن یا تمیز کردن ” باشد.

 

  • نیازهای کودک را با بیان نام آن شی یا کلمه توسط خانواده رفع کنید و پس از بیان توسط کودک، در همان لحظه آن را توصیف کنید.

 

  • در مورد هر چیزی که کودک به آن توجه می کند یا اشاره می کند و به شما نشان می دهد صحبت کنید) Joint attention) این کار به افزایش خزانه واژگان کودک کمک می کند.

 

  • موقعیت های روزمره مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن ، آماده کردن غذا، تمیز کردن و … از موقعیت هایی هستند که فرصت های بسیار مناسبی را برای یادگیری کودک فراهم می کند.

گفتاردرمانی_کودکان

 

غذا خوردن یا آماده کردن غذا

 

  • به کودک اجازه دهید تا در مراحل آماده سازی غذا کمک کند و در حین کار از عبارات و جملات کوتاه و ساده استفاده کنید .

 

  • اجازه دهید تاکودک در فعالیت هایی مانند ” شستن سبزی، تهیه ساندویچ، بردن وسایل سفره و… ” شرکت کند . می توانید از عباراتی مانند ” بشقاب مامان، بشقاب بابا، …) استفاده کنید. همزمان با بردن وسایل نام آن ها را بیان کنید و یا در قالب دستورات تک مرحله ای از کودک بخواهید آنها را به افراد مختلف بدهد.

 

  • کلمات کودک را بسط و گسترش دهید. مانند ” موز ” …. آفرین، موز/ بابا موز می خوره/ تو موز دوست داری؟. حتی اگر کودک فقط ” م ” را بیان کرده است.

 

  • مهارت های کاربردشناسی و واژگان مرتبط با آنها را می توانید در حین غذا خوردن مانند تشکر، درخواست، رعایت نوبت و … تمرین کنید.

 

  • زمانی که کودک کلمه ای را به طور ناقص می گوید، شکل صحیح آن را بیان کرده و به او باز گردانید.

 

  • غذا خوردن باید موقعیت تفریح، خنده دار و جالبی باشد. مثلا در تزیین غذا با سس صورتی بکشید و اجزای مختلف را نام ببرید .

 

  • در مورد جنبه های کیفی و کمی غذا مانند رنگ، مقدار و محتوای غذاها، مزه ، جنس، بافت، دما و … با کودک صحبت کنید. در مورد صحبت شود.

 

  • دستورات آشپزی خیلی ساده در مورد غذاها و عملکرد های آشنا به کودک بدهید. مانند هم زدن یا ریختن.

 

  • فرایند ارتباط در موقعیت غذا خوردن باعث رشد گفتار و زبان خواهد شد.

 

نوشتن و نقاشی کشیدن

 

  • در یک فعالیت مشارکتی همزمان با زمان نوشتن کودک مادر نیز شروع کند به نوشتن. مثلا نامه به کسی را بلند بخوانید و بنویسید. مادر می گوید ” من دارم  می نویسم،  می خوام بنویسم هاپو ”  کلمات باید ساده و کوتاه باشند. با این روش کودک می فهمد که همه ی نوشته ها معنا دارند که باعث رشد گفتار و زبان می شود. از کودک بپرسید ” داری چی می کشی؟ چی می نویسی؟ “

 

  • خانواده می تواند کلمه ای را به صورت بزرگ و با رنگ خاص بنویسد و آن را توصیف کند مانند نام کودک.

 

  • در هنگام خرید که لیست تهیه می شود، کودک هم چند نمونه بگوید و یا می تواند تصویر هر آیتم را در کنار نام او در لیست بچسباند.

 

  • اشکالی که کودک می کشد را به شکل خاصی تشبیه کنید. ” آفرین، مار کشیدی؟ “

 

  • کودکان یاد می گیرند اشکال و نمادهایی را روی کاغذ خلق کنند. باید به او کمک شود تا متوجه شود هر نمادی معنا دارد.

 

  • از مواد نوشتنی مختلف مانند رنگ های مختلف، وایت برد، کاغذ رنگی، ماژیک و حتی انگشت کودک استفاده شود.( به علت درگیری حواس مختلف جلب توجه کودک به علت جالب بودن)

 

لباس پوشیدن

 

  • فرصت هایی را فراهم کنید که کودک از بین دو لباس یکی را انتخاب کند و انتخاب او را نام ببرید و در مورد رنگ و اندازه اش الگو دهید.
  • لباس افراد مختلف را در قالب الگوی زبانی مناسب معرفی کنید.
  • در قالب دستورات ساده می توانید از کودک بخواهید لباس های هرکسی را به او بدهد.

 

مفاهیم محاسباتی

 

  • شمارش اشیا را در طول روز در حین بازی ها و فعالیت ها با کودک انجام دهید.

 

  • این شمارش می تواند در موقعیت های مختلفی مانند غذا پختن انجام گیرد. حتی اگر کودک چیزی نگوید.

 

  • دسته بندی اشیا نیز می تواند به عنوان یک تکنیک استفاده شود مانند ” مکعب ها رو برداریم” یا ” لباسای کثیفُ جمع کن “

 

  • در موقعیت های مختلف در مورد اندازه آیتم های مختلف صحبت کنید مانند بزرگ- کوچک، سبک- سنگین، کوتاه- بلند و …

 

  • در مورد کمیت ها و اعداد مانند ” یه لیوان آب می خوام، سه تا قاشق داریم ” در فعالیت ها صحبت کنید.

 

 

محیط بیرون از خانه

 

  • باید فرصتی را فراهم کنید تا کودک با دنیای بیرون آشنا شود و دنیای اطراف را کشف کند. کودک را در فعالیت های بیرون از خانه درگیر کنید، مانند آب دادن به گل ها.

 

  • در پارک در فعالیتی مانند تاب خوردن می توان مفاهیمی مانند ” تند هل بدم؟ چقدر بالا رفتی ؟ ”  یا  افعالی مانند ” هل دادن، بالا رفتن و توقف کردن ” را الگو داد.

 

  • با هم قدم بزنید، به اطراف نگاه کنید و در مورد آنچه که می بینید و خصوصیات آنها صحبت کنید.

 

بازی

 

  • بهتر است کودکان از اسباب بازی های کوچک هنگام بازی استفاده می کنند تا رویدادهای زندگی را در قالب نمادین در نقش های شغلی یا خانوادگی تداعی کنند.

 

  • اسباب بازی های کوچک مانند حیوانات، خانه، لگوها، مکعب ها، عروسک ها، ظروف آشپزخانه و … مناسب هستند.

 

  • در کنار کودک قرار بگیرید و با او بازی کنید. الگوهای بازی کردن را به کودک مدل دهید. مانند خرید از فروشگاه.برخی از فعالیت ها، حالات چهره و یا صداسازی ها و کلماتش را تقلید کنید.

 

  • در حین انجام عمل و بازی با ابزارها الگوهای زبانی هم باید به صورت توصیفی ارایه شود. مانند” یه مکعب قرمز بردارم”.

 

  • در فعالیتی مانند پاذل در مورد الگوها صحبت شود. مثلا جای تکه ها را خالی و در مورد آن صحبت کنید.

 

  • در مورد کیفیت ها مانند سایز، رنگ، شکل و … اسباب بازی ها صحبت کنید. مانند” ماشین تند میره ” ” خرگوش می پره ” .

 

  • بازی های تخیلی همیشه جالب اند. پس یک شام خیالی، مهمانی صرف چای، پیک نیک و گروه خرید خیالی تشکیل دهید و انجام دهید. رانندگی در یک ماشین خیالی و یک مکالمه در مورد چیزهای خیالی که می بینید داشته باشید.

 

کتاب خواندن

 

  • کودک باید از همان موقع که می‌تواند بنشیند، در نگاه کردن به کتاب‌های تصویری درگیر شود.  والدین می‌توانند در ابتدا کودک را در بغل شان بنشانند و با هم به تصاویر نگاه کنند، در حالی که والد به تصاویر هر صفحه برچسب می زنند.  در سطح اولِ پاسخ، کودک توجه مشترک با والد را تجربه می کند. وقتی کودک بارها و بارها کتاب را دیده و شنیده باشد، والدین می توانند روی هر صفحه مکث کنند تا کودک کاری انجام دهد، به تصاویر اشاره کند و یا صداسازی کند. لازم است که در این موقعیت به نکات زیر توجه شود:

 

  • اشیا موجود در کتاب آشنا و متناسب با سطح کودک باشند.

 

  • از کتاب هایی استفاده شود که شامل فعالیت های روزمره و روتین کودک باشد، مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن، حمام کردن و…

 

  • کتاب ها هر روز در زمان ثابت خوانده شوند. رعایت نظم و نظم دهی زندگی کودک در فرآیند یادگیری گفتار و زبان بسیار مهم است.

 

  • انتخاب کودک در تعیین کتاب در نظر گرفته شود.

 

  • به کودک اجازه داده شود خودش هم در مورد تصاویر مشارکت کند مانند صداسازی ها و یا اشاره به تصاویر. والد می تواند گفته های کودک را بسط دهد و الگوهای زبانی مناسب را به کودک ارائه دهد.

 

  • هنگام کتاب خواندن والد و کودک طوری بنشینند که هر دو از یک زاویه کتاب را ببینند.

 

دقت کنید :

 

  • به حرف های کودک گوش کنید، به او نگاه کنید و در مورد آیتم های مورد توجه کودک صحبت کنید.

 

  • باید به کودک فرصت دهید تا آنچه را که می خواهد، بیان کند و دایما خانواده صحبت نکند، بعد الگویی بالاتر از گفته خودش به او ارائه بدهید.

 

  • ممکن است کودک بعد از یک سری از مشاورات صداسازی های زیادی داشته باشد که البته هنوز کاملا گفتاری هم نباشد. در این حالت فعالیت خانواده باید ادامه یابد تا به کلمات گفتاری تبدیل شود.

 

  • به کودک فرصت دهید تا جملات ناتمام ما را کامل کند.

 

  • از انواع واژگان استفاده کنید، نه فقط نام اشیاء.

 

  • از گفتار کودک مدار یا مادرانه ( motherese – parentese – Child-directed speech) استفاده کنید.

 

لکنت زبان و نقش تغذیه، ژن‌ها و سایر عوامل

 

مجموعه‌ای از رفتارهای ارتباطی که بزرگسالان به ویژه والدین حین صحبت با کودکانشان استفاده می‌کنند.

ویژگی‌هایی مانند آهنگ اغراق شده، زیر و بمی بالا، تغییر بیشتر در زیر و بمی ، طول عبارات کوتاه شده،

سرعت پایین تر و مکث های طولانی تر، موضوعات محدود به اینجا و اکنون، حمایت بافتی بیشتر،

تکرار بیشتر به نسبت مکالمات بزر‌گسالان از مختصه های این سبک ارتباط  است.

حتی در مراحل اولیه نوزادان به این تفاوت های موجود در تعامل با والدین حساس اند

و گفتار کودک مدار از این حساسیت ادراکی کودکان استفاده می کند.

این سبک ارتباطی کفایت مکالمه ای کودک و ظرفیت پردازشی محدود او را تقویت می کند

و ابزار قوی برای جلب و حفظ توجه کودک است.

 

Our Score
Our Reader Score
[Total: 0 Average: 0]

استفاده از هندزفری این روزها بسیار شایع شده است.

امروزه استفاده از وسایل ارتباطی و الکترونیکی روز به روز در حال افزایش است

که بیشترین طیف استفاده کنندگان آن‌ را هم جوانان و نوجوانان تشکیل می‌دهند.

در این میان یکی از وسایلی که از سوی جوانان بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد،

هندزفری‌ها هستند که برای گوش دادن به موسیقی، تماشای فیلم و یا

در گفت‌وگوهای تلفنی و چت کردن‌ها و بازی‌های موبایلی و کامپیوتری مورد استفاده قرار می‌گیرد.

پیشرفت تکنولوژی وسایل ارتباطی، علاوه بر اینکه کمک شایانی به تسهیل

در برقراری ارتباط میان افراد کرده است، ولی مشکلات جسمی و روانی زیادی را هم در پی داشته است.

مصرف مداوم، بی‌رویه و غیراصولی از هندزفری می‌تواند مشکلات جدی و غیرقابل برگشتی برای شنوایی افراد ایجاد کند.

 

علایم مشکلات شنوایی ناشی از هندزفری

ممکن است فرد در گوش خود صدای زنگ یک یا دو طرفه احساس کند و پس از این مرحله به تدریج احساس کند که دچار کم‌شنوایی‌ شده است.

در خصوص اینکه چه علائمی باید فرد را نگران کند که گوشش از طریق استفاده از هندزفری آسیب دیده است،

اولین علامت در فرد ممکن است کم‌شنوایی نبوده و فرد فقط در گوش خود صدای زنگ یک یا دو طرفه احساس کند

و پس از این مرحله فرد به تدریج احساس می‌کند که شنوایی‌ آن کم شده است.

در صورتی که این کم‌شنوایی خیلی شدید شود، ممکن است مشکلاتی مانند سرگیجه و سردرد ایجاد شود.

 

چگونگی آسیب وارده به گوش

توجه به اینکه دسی‌بل یک واحد لگاریتمی است و هر یک دسی‌بل معادل یک انرژی است

که به پرده‌ گوش وارد و بعد به گوش منتقل می‌شود، با افزایش شدت صوت حتی به مقدار ناچیز، سطح انرژی که به گوش می‌رسد

و موجب صدمه به عصب شنوایی و حلزون شنوایی می‌شود به مراتب بیشتر از چیزی است که فکر می‌کنیم

و هرچه بالاتر برود درصد انرژی شدیدتر و درجه‌ تخریب آن روی سیستم عصبی و حسی گوش بیشتر خواهد شد.

صداهایی که ما در معرض آن هستیم مانند صحبت کردن و صداهای عادی که با آن سر و کار داریم، معمولاً شدتی زیر ۸۰ دسی‌بل دارند.

 

هندزفری

 

بروز عفونت‌های گوش در پی استفاده زیاد از هندزفری

وی با اشاره به اینکه استفاده از هندزفری نه تنها سلامت گوش بلکه گاهی زندگی فرد را به خطر می‌اندازد، بیان کرد:

پوست گوش بسیار حساس است و وقتی یک جسم خارجی مانند هندزفری درون گوش قرار بگیرد،

با تحریک پوست آن را دچار ورم می‌کند و جرم طبیعی گوش را که یک لایه محافظتی است دگرگون می‌کند.

رئیس انجمن گوش حلق و بینی با تاکید بر اینکه شنوایی عامل اخطار دهنده به ادامه زندگی است،

مطرح کرد: وقتی هندزفری را در گوش قرار می‌گیرد، ممکن است صدای اتومبیلی که به سمت او می‌آید

را متوجه نشده و آن هشدار به فرد نرسد و همین استفاده از هندزفری عامل حوادثی می‌شود که ممکن است غیر قابل جبران باشد.

خواجوی با اشاره به اینکه افراد به منظور حفظ سلامت شنوایی خود از استفاده طولانی مدت هندزفری و گوش دادن

به اصوات بلند باید اجتناب کنند، گفت: افراد باید سعی کنند میزان صدا را طوری تنظیم کنند که شنوایی آنها دچار آسیب نشود.

وی با بیان اینکه هندزفری را نباید به هیچ عنوان محکم به داخل گوش فشار داد،

یاد آور شد: هندزفری را باید تمیز نگه داشت و درست از آن استفاده کرد؛ اگر هندزفری بزرگ‌تر از مجرای گوش باشد

و آن را محکم در گوش قرار داد، مجرای شنوایی ورم خواهد کرد و این ورم زمینه‌ای برای بروز عفونت‌های گوش در دراز مدت خواهد بود.

گروه سنی در معرض خطر

افراد زیر ۱۷ سال حساس‌تر بوده و گوش آنان نسبت به صدا آسیب‌پذیرتر است.

همچنین در افراد بالای ۴۰ سال نیز که به تدریج پیرگوش می‌شوند این آسیب‌ها بیشتر است.

متاسفانه در جوامع امروزی استفاده از هندزفری، تلفن همراه و موزیک‌های بلند

در مراسم‌ها و خودروی شخصی شایع شده است که شدت‌ این صداها گاهی فراتر از طاقت گوش یعنی بیش از ۹۰ یا حتی ۱۰۰ دسی‌بل است.

صداهای عادی مانند صحبت کردن، حدود ۶۰ دسی‌بل و قابل تحمل برای گوش است،

بنابراین هندزفری باید با شدت متعارف کمتر از ۸۰ دسی‌بل و حداکثر مدت زمان استفاده ۴۵ دقیقه باشد

و بیشتر از آن مجاز نیست، اگر در طول روز و غیرمداوم استفاده شود، باید کمتر از هفت ساعت استفاده شود.

 

کشف ژن مرتبط با ناشنوایی

انواع آسیب‌های شنوایی گوش

گوش برای خود مکانیزم دفاعی دارد که از آن در مقابل صداهای بلند حفاظت می‌کند،

همچنین یک‌سری مکانیزم‌های دفاعی در گوش وجود دارد که با انقباض عضلات کوچکی که در آن است

و کاهش میزان شدت صوتی که به حلزون می‌رسد، می‌تواند تا حدودی از بروز آسیب‌ها جلوگیری کند.

اما وقتی شدت صوت از حدی بالاتر برود مکانیزم‌های دفاعی خیلی کارآمد نخواهند بود و ممکن است به دو شکل موجب آسیب گوش شود.

– در صورتی که یک صوت با یک شدت صدای انفجاری به گوش برسد که معمولاً صداهایی

بالاتر از حدود ۱۰۰ دسی‌بل بوده، ممکن است همان لحظه منجر به تخریب عصب شنوایی شود. –

اگر فرد به طور مزمن در معرض صداهای بلند قرار گیرد، مانند کسانی که در کارخانه‌های ریسندگی و صنعتی کار می‌کنند

یا کسانی که به طور مداوم از هندزفری استفاده می‌کنند که در این صورت اگر شدت صوت از ۸۰ دسی‌بل بالاتر باشد

و فرد به طور مزمن در معرض این صداها قرار گیرد، دچار آسیب در ناحیه گوش می‌شود.

آسیب نوع مزمن مانند شکل اول حاد نیست، یعنی فرد ممکن است در وهله‌ اول متوجه آن نشود،

اما به مرور اثرات خودش را می‌گذارد؛ مثلاً در یک بازه زمانی شش ماهه،‌ یک ساله و حتی دو ساله فرد احساس می‌کند که دچار کم‌شنوایی شده است.

توصیه پایانی به جوانان

جوانان ما باید به طور جدی به این موضوع آگاهی و دانش داشته باشند که صداهای بلند همیشه طوری نیست

که به طور ناگهانی اثر خودش را بگذارد و فرد متوجه افت شنوایی شود و متاسفانه بیشتر وقت‌ها

به تدریج اثر خودش را خواهند گذاشت؛ به طوری که برای فرد محسوس نیست و

وقتی متوجه می‌شود که به طور مثال دچار حدود ۳۰ دسی‌بل افت شنوایی شده است.

این افت شنوایی می‌تواند در زندگی روزمره فرد تأثیر سوء بگذارد، در روابط و کار وی نیز نتایج منفی داشته باشد

و حتی موجب معلولیت شود؛ بنابراین بیشترین صوتی که به فرد می‌تواند برسد حداکثر ۸۰ دسی‌بل است و بیشتر از آن سبب آسیب به گوش می‌شود.

به جوانان توصیه می‌کنیم که مواظب سلامتی خود باشند، زیرا یکی از مشکلاتی که در جامعه با آن مواجه هستیم، آلودگی صوتی است

که نه تنها موجب مشکلات سیستم شنوایی می‌شود، بلکه مشکلاتی در سیستم عصبی انسان‌ها مانند

کج‌خلقی، حساسیت و کم طاقتی را بر جای می‌گذارد، از لحاظ روحی و روانی نیز دچار آسیب می‌شوند

و حتی مشکلات گوارشی و عصبی ایجاد می‌کند،

خیلی از مشکلات دیگر مربوط به آلودگی صوتی در محیط‌های صنعتی روز به روز بیشتر می‌شود.

بنابراین افراد باید مواظب سلامتی خود باشند.

دکتر محمدرضا شریفیان مدیر گروه گوش، حلق و بینی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

سلامت نیوز

Our Score
Our Reader Score
[Total: 1 Average: 5]