در این مقاله به این موضوعات پرداخته می‌شود:
• صدا چیست؟
• شما چگونه می‌فهمید که صدایتان سالم نیست؟
• عوامل ایجاد مشکلات صدا چیست؟
• عادات سالم از صدای شما مراقبت می‌کند.
• موسسه ملی ناشنوایی و اختلالات ارتباطی از چه تحقیقاتی در زمینه صدا پشتیبانی می‌کند؟
• از کجا می‌توانیم اطلاعات بیشتری درباره صدا و اختلالات آن پیدا کنیم؟
تارهای صوتی دو باند از بافت عضلانی الاستیک هستند. آنها در کنار هم در جعبه صدا (حنجره) درست بالای لوله تنفسی (نای) قرار دارند. تارهای صوتی مانند سایر بافت‌های بدن می‌توانند کشیده شده و آسیب ببینند. تارهای صوتی نیز در معرض عفونت، تومور و ضربه قرار می‌گیرند. اختلالات طناب صوتی که در اثر استفاده زیاد یا استفاده نامناسب ایجاد می‌شوند، به راحتی قابل پیشگیری هستند. علاوه بر این، بیشتر اختلالات تارهای صوتی قابل برگشت هستند. پزشک متخصص شما بهترین درمان را براساس سن شما، سابقه کلی سلامت و پزشکی شما، میزان بیماری شما، میزان توانایی مدیریت داروهای خاص، تا چه مدت وضعیت ادامه دارد و نظر یا اولویت شما، پروسه‌ها یا روش‌های درمانی را مشخص می‌کند.
صوت درمانی چیست | گفتاردرمانی صدا
وقتی سکوت می‌کنید، طناب‌های عصبی باز می‌مانند. آنها یک راه هوایی ایجاد می‌کنند که از طریق آن نفس می‌کشید. هنگام صحبت، هوایی که از ریه‌ها بیرون می‌دهید از طریق تارهای صوتی بسته به بیرون منتقل می‌شود. این کار باعث لرزش آنها می‌شود. آنها برای صداهای بلندتر به صورت سریع تر، و برای صداهای با درجه شدت پایین تر با لرزش کمتر همراه هستند.
تارهای صوتی کشیده معمولاً تا زمانی که مشکل جدی نشود، مورد توجه قرار نمی‌گیرند. افرادی که از صدای خود برای امرار معاش استفاده می‌کنند یا مرتبا فریاد می‌کشند یا جیغ می‌کشند در معرض خطر بیشتری قرار دارند. افرادی که در محیط‌های پر سر و صدا کار می‌کنند و برای برقراری ارتباط به فریاد نیاز دارند نیز در معرض خطر هستند.
اختلالات شایع طناب صوتی عبارتند از:
این ندول ها اجسام کوچک رشد کرده هستند، و به صورت سخت و پینه مانند هستند که در اثر عدم استفاده درست از تارهای صوتی ایجاد می‌شوند. آنها به صورت جفت با یک گره در هر طناب صوتی در محل بیشترین تحریک دیده می‌شوند. آنها گاهی گره‌های خواننده، فریاد کش یا معلم خوانده می‌شوند.
پولیپ ها اجسام رشد کرده کوچک و نرم هستند که معمولاً به تنهایی روی تار صوتی ظاهر می‌شوند. این عارضه‌ها بیشتر در اثر عدم استفاده درست از تارهای صوتی یا قرار گرفتن طولانی مدت در معرض تحریک کننده‌ها مانند دودهای شیمیایی یا دود سیگار ایجاد می‌شود.
زخم‌های تماسی یک اختلال کمتر شایع است. زخم‌های تماسی فرسایش و زخم‌های تارهای صوتی است. این عادت‌ها در افرادی رخ می‌دهد که به طور مداوم هنگام شروع صحبت به جای افزایش تدریجی نیرو و بلندی، از نیروی زیادی استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، زخم‌های تماسی ممکن است بر افرادی که به عنوان سخنران عمومی کار می‌کنند تأثیر بگذارد. زخم همچنین می‌تواند ناشی از بیماری ریفلاکس معده (GERD) یا سوزش معده باشد. ریفلاکس زمانی است که محتوای اسیدی معده به سمت بالاتر از مری برگشته و حنجره را تحریک کند.
تورم حنجره یا لارنژیت تورم تارهای صوتی است که در اثر التهاب یا عفونت ایجاد می‌شود. تارهای صوتی متورم متفاوت از حد معمول لرزش دارند و صدای معمولی صدای شما را تغییر می‌دهند. اگر التهاب آن قدر شدید باشد که نتوانید صدایی ایجاد کنید، می‌توانید صدای خود را از دست دهید.
لارنژیت می‌تواند ناشی از موارد زیر باشد:
صوت درمانی چیست | گفتاردرمانی صدا
تومورها می‌توانند سرطانی یا غیرسرطانی باشند. تومورهای غیرسرطانی می‌توانند توسط یک ویروس ایجاد شوند. یا ممکن است رشد غیرمعمولی در بافت بدن باشد که باعث مشکلات صوتی می‌شود. تومورهای سرطانی به احتمال زیاد در افراد سیگاری و افرادی که بیش از حد الکل مصرف می‌کنند، دیده می‌شود. تومورهای سرطانی اگر زود مورد توجه قرار نگیرند و درمان نشوند تهدید کننده زندگی هستند.
پارسیس طناب صوتی هنگامی اتفاق می‌افتد که یک یا هر دو طناب صوتی به درستی باز و بسته نمی‌شوند و کیفیت صدا را تغییر می‌دهند. وقتی یک یا هر دو تار صوتی به هیچ وجه حرکت نکنند، به این حالت فلج تار صوتی گفته می‌شود. اگر هر دو تار صوتی فلج شده و در وضعیت بسته باقی بمانند، تنفس می‌تواند دشوار باشد.
پارسیس و فلج تارهای صوتی می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد از جمله:
پارسیس همچنین می‌تواند در اثر ضعیف شدن عضلات طناب صوتی ایجاد شود. عضلات طناب صوتی می‌توانند به طور موقت به عنوان عارضه جانبی اسپری‌های داروی کورتون، ضعیف شوند. همچنین ممکن است پس از درمان طولانی با دستگاه تنفس مصنوعی (ونتیلاتور) در بیمارستان ضعیف شوند.
علائم بسته به اختلال طناب صوتی ممکن است متفاوت باشد.
در این موارد به پزشک مراجعه کنید:
پزشک در مورد سابقه پزشکی شما سوال می‌کند. پزشک به کیفیت صدای شما گوش داده و سپس تارهای صوتی شما را بازرسی می‌کند. این کار معمولاً با نگه داشتن یک آینه کوچک در پشت دهان شما انجام می‌شود. برای داشتن دید بهتر، پزشک ممکن است از یک لوله کوچک و منعطف روشن با دوربین در انتها استفاده کند. لوله از طریق بینی به حنجره وارد می‌شود.
شما باید صداهای خاصی ایجاد کنید تا پزشک بتواند تارهای صوتی شما را در عمل ببیند. این معاینه ممکن است فیلم برداری شود تا بعداً پزشک بتواند آن را تجزیه و تحلیل کند. این تمام مواردی است که برای تشخیص بیشتر موارد حنجره، گره‌های تار صوتی و پولیپ مورد نیاز است.
در برخی موارد، پزشک ممکن است تجزیه و تحلیل صوتی را توصیه کند. تجزیه و تحلیل صوتی یک سری آزمایشات است که کیفیت صدای شما را اندازه گیری می‌کند، از جمله ثبات، دامنه و شدت صدای آن. غالباً، این آزمایشات در هنگام فلج شدن تارهای صوتی یا در صورت برداشتن رشد با جراحی استفاده می‌شود. با استفاده از نتایج آزمایش، پزشکان و متخصصان صدا درمانی می‌توانند میزان بهبودی پس از درمان را قضاوت کنند.
سرطان حنجره می‌تواند شبیه رشد غیر سرطانی یا زخم تماسی باشد. در صورت مشاهده ناهنجاری در تارهای صوتی، پزشک ممکن است نمونه برداری کند. بیوپسی شامل برداشتن نمونه کوچکی از بافت طناب صوتی آسیب دیده است، بنابراین می‌توان آن را در آزمایشگاه بررسی کرد.
ممکن است در برخی موارد فلج تار صوتی یا سرطان، آزمایشات اضافی مانند اسکن توموگرافی (CT) مورد نیاز باشد.
برای اختلالات طناب صوتی ناشی از عدم استفاده درست و مناسب از صدا، دو درمان اصلی وجود دارد:
اگر استراحت و درمان این اختلال را برطرف نکند، سایر درمان‌ها در دسترس هستند. آنها بر اساس نوع اختلال به انواع زیر تقسیم بندی می‌شوند:
گفتاردرمانی ستون اصلی مدیریت طولانی مدت است. یک درمانگر درمورد وضعیت کلی به شما آموزش می‌دهد و می‌تواند با ارائه تعدادی تکنیک در کاهش تعداد قسمت‌ها و مدیریت علائم کمک کند. این تکنیک‌ها می‌تواند شامل:
یک روش تنفس “آزاد شدن سریع” نام دارد. شما از طریق لب‌های جمع شده نفس می‌کشید و از عضلات معده خود برای کمک به حرکت هوا استفاده می‌کنید. این کار باعث می‌شود که تارهای صوتی شما به سرعت شل شوند.
صوت درمانی و گفتار درمانی بعد از عمل جراحی | درمان مشکلات صدا
برای کمک به جلوگیری از اختلالات ناشی از عدم استفاده درست از تارهای صوتی (از جمله حنجره، گره‌های طناب صوتی و پولیپ ها و زخم‌های تماسی)، باید یاد بگیرید که چگونه صحبت کنید بدون اینکه تارهای صوتی خود را خسته کنید. یک متخصص صدا درمانی می‌تواند نحوه انجام این کار را به شما آموزش دهد. به دنبال یک آسیب شناس گفتار و زبان مجاز و دارای مجوز و متخصص در صدا باشید.
برای جلوگیری از اختلالات مربوط به ریفلاکس اسید معده (از جمله زخم‌های تماسی و حنجره)، برای درمان ریفلاکس به پزشک مراجعه کنید. داروها می‌توانند به کنترل اسید معده کمک کنند. تغییر سبک زندگی به برخی افراد نیز کمک می‌کند. این تغییرات شامل موارد زیر است:
برای جلوگیری از اختلالات طناب صوتی ناشی از تحریک (از جمله حنجره و پولیپ های طناب صوتی)، از کشیدن سیگار، نوشیدن یا استنشاق مواد تحریک کننده شیمیایی خودداری کنید. برای جلوگیری از سرطان طناب صوتی، سیگار را ترک کنید و مصرف نوشیدنی‌های الکلی را محدود کنید.
اگر از داروی کورتیکواستروئید استنشاقی برای درمان آسم یا سایر بیماری‌های ریوی استفاده می‌کنید، ممکن است بتوانید از ضعف عضلات طناب صوتی جلوگیری کنید. از یک دستگاه اسپیسر استفاده کنید که قطرات بزرگ دارویی را بیش از حد سنگین برای حمل در عمق مجاری تنفسی ریه شما می‌گیرد. این قطرات بزرگ در غیر این صورت می‌توانند در گلو و نای شما قرار بگیرند، جایی که می‌توانند عوارض جانبی ایجاد کنند.
اگر به حنجره ویروسی مبتلا هستید، هنگام سرفه دهان خود را بپوشانید و مرتباً دستان خود را بشویید تا از ابتلای دیگران به عفونت جلوگیری کنید.
ندول ها اجرام متقارن و بزرگی (جرم به معنای توده است ،نه سرطان)هستند که در میانه ی تارهای صوتی ایجاد می شوند. جایگاه ندول حاکی از این است که ندول ها نتیجه ی ضربه ی آوایی هستند ، استرس های فیزیکی روی تارهای صوتی که در اثر استفاده ی طولانی مدت از صوت یا استفاده از صوت تحت شرایط نا مناسب ایجاد می شوند . این واقعیت وجود دارد که ندول ها تقریبا همیشه در بین زنان جوان و پسران نوجوان ایجاد می شود که این مورد حاکی از این است که اندازه ی حنجره ممکن است عاملی در شکل گیری ندول باشد. ندول ها مشکل رایج خوانندگان حرفه ای و آماتور هستند. بعضی از صاحبنظران معتقدند که ندول در اثر شیوه ی خاص خواندن در تئاترهای موزیکال ایجاد می شود و بعضی نیز معتقدند که ایجاد ندول مرتبط با استفاده ی طولانی از صوت یا شدت استفاده از صوت است.
ضایعات دو طرفه ی تارهای صوتی در مردان تقریبا هیچ وقت ندول نیستند. قبل از تشخیص گذاری ندول در مردان بزرگسال باید ارزیابی دقیق صورت گیرد . استروبوسکوپی در بیشتر موارد در تشخیص اختلال مفید واقع می شود.
ندولها ضایعات سرطانی یا پیش سرطانی نیستند. عموما ماهیت متقارن و دو طرفه ی ندول ها و این واقعیت که ندول ها در افراد جوان ایجاد می شوند برای حذف شک و تردید در مورد بد خیمی کافیست و نیازی به بافت برداری نمی باشد.
اصطلاح ندول حتی گاهی توسط متخصصان گوش و حلق و بینی برای اشاره به هر جرمی که روی تارهای صوتی وجود دارد به کار می ورد. این تشخیص علاوه بر اینکه غیر دقیق است ممکن است منجر به گیجی شود و خطاهایی را در درمان به وجود آورد و باید از این اشتباهات اجتناب کرد.
ندول ها اجرام متقارن یا نزدیک به متقارن هستند که در خط وسط تارهای صوتی ایجاد می شوند. اندازه ی آنها ممکن است از یک فرد به فرد دیگر تغییر کند. ندول ها معمولا بزرگ هستند و شبیه توده ای بافتی هستند که در لبه ی تارهای صوتی به صورت برجسته وجود دارند. ندول ها همرنگ بقیه ی قسمتهای تارهای صوتی هستند ، در مقایسه با پولیپها که اکثرا قرمز رنگ هستند. ندول ها معمولا طی دوره ی زمانی کوتاه مدت رشد نمی کنند ، اگرچه ممکن است همراه با ضربه های مکرر ناشی از استفاده ی صوت متورم شوند.
ندول ها معمولا باعث گرفتگی بدون درد صدا می شوند . گرفتگی صدا ناشی از نامنظم بودن بسته شدن تارهای صوتی و نامنظم بودن ارتعاش انهاست که هر دوی اینها در اثر جرم ندول ها ایجاد می شوند. گرفتگی صوتی مربوط به ندول ها معمولا همراه با استفاده از صوت و نیز همراه با سرماخوردگی یا گلودرد بدتر می شود و با استراحت صوتی بهبود می یابد. افراد مبتلا به ندول تارهای صوتی معمولا هنگامی که در بازی فریاد می زنند یا بعد از یک برنامه ی بیرون از خانه با دوستانشان و یا هنگامی که عملکرد صوتی شدید دارند کیفیت صدایشان بدتر می شود.
طبق تعریف ، جرم یک طرفه ی تارهای صوتی ندول نیست. ندول ها همیشه دو طرفه و معمولا یک اندازه هستند. اجرام دو طرفه ای را که متقارن نیستند باید به دقت ارزیابی کرد و بعد تشخیص ندول گذاشت. آنها معمولا کیست یا پولیپ هستند که در اثر آسیب به تارصوتی مقابل مقداری ضخیم شده اند .
استراحت صوتی که بیشتر در مورد گرفتگی صدا تجویز می شود ، ممکن است باعث مقداری بهبودی صوت در این موارد و حتی باعث کوچک شدن ندول ها نیز شود ، اما موجب از بین رفتن کامل ندول ها نمی شود. استراحت صوتی باعث نرم شدن بافت و کاهش تورم صوتی ای می شود که مرتبط با ضربه ی صوتی است. استراحت صوتی می تواند به بازیابی سطح پایه ی صوتی کمک کند ، اما گرفتگی صدا زمانی که دوباره از صدا به طور نا مطلوب استفاده شود ، عود می کند مگر اینکه الگوهای استفاده از صوت تغییر کند. همچنین از استروئیدها و داروهای ضد التهاب استفاده می شود تا تورم را کاهش دهند ، اما این درمان قطعی اختلال نیست.
تکیه گاه اصلی در درمان ندول ها صوت درمانی است. هدف این درمان آگاه ساختن فرد از شرایط و عاداتی است که منجر به این مشکل شده اند ، همچنین پیدا کردن راهکارهایی مد نظر است که باعث بهبود صوت می شوند. نکته ی مهمی که باید به آن توجه داشته باشیم این است که حتی صوت درمانی مطلوب و در یک بیمار خاص نیز معمولا باعث محو کامل ندول ها نمی شود زیرا ندول ها تا حدی در نتیجه ی عوامل دیگر مانند آناتومی به وجود می آیند. صوت درمانی باعث نرم شدن و منعطف شدن ندول ها می شود و بدین وسیله صوت بهبود می یابد.
باورهای اشتباه در مورد ندول ها فراوان هستند ، به خصوص در جامعه ی هنرهای نمایشی . به این دلیل که ندول ها از عوامل مختلفی ناشی می شوند که بعضی از این عوامل خارج از محدوده ی کنترل ما هستند ، پس ندول ها بیانگر عارضه ای هستند که به جای یک بار درمان برای همیشه نیاز به مدیریت در طی زمان دارند . همچنین ، ندولها پایان دهنده ی حرفه ی مرتبط با استفاده ی حرفه ای از صوت نیستند. با رعایت نظم و درک خوب ، ندول ها به پیشرفت حرفه ای هنر پیشه آسیب نمی زنند.
گاهی در درمان ندول ها از روش جراحی میکرو لارنگوسکوپی استفاده می شود. در اغلب مواردی که واقعا ندول وجود دارد جراحی معمولا مفید واقع نمی شود ، زیرا جراحی نمی تواند عواملی را که در ایجاد ندول نقش دارند تغییر دهد ، بنابراین ندول دوباره عود می کند. در هر حال گاهی اوقات ندول ها به گونه ای در اثر آسیب صوتی مکرر شکل گرفته اند که صوت درمانی به هیچ وجه باعث بهبود آنها نمی شود. ممکن است جراحی میکرو لارنگوسکوپی برای برداشتن زوایای بافت سخت شده مورد استفاده قرارگیرد. بررسی فضای تولید صوت نیز برای برطرف شدن شک در مورد وجود کیست یا پولیپ نیز مفید است. در اغلب موارد یک دوره ی آزمایشی صوت درمانی قبل از عمل جراحی ایده ی خوبی است و برای تصمیم به جراحی باید میزان بد بودن صدا ، دقت تشخیص و احتمال سودمندی این روش را در نظر گرفت