چگونه با دانش‌آموز دارای لکنت رفتار کنیم

دانش‌آموز دارای لکنت با بازگشایی مدارس، نیاز به توجه دارند،

لازم است والدین و آموزگاران در برخورد با این کودکان نکاتی را رعایت کنند.

لکنت، یکی از شایعترین اختلالات گفتاری و ارتباطی بحث برانگیز، پیچیده و چندعاملی است

که غالباً در دوران کودکی به علل گوناگون روی می‌دهد.

 

 

 لکنت ۹ درصد اختلالات گفتاری را شامل می‌شود

 

گزارشی از بررسی شیوع اختلالات گفتاری در ایران بر اساس معاینات پزشکی

نشان می‌دهد که لکنت ۹ درصد اختلالات گفتاری را شامل می شود.

گفتار کودک دارای لکنت به صورت تکرار صداها و کلمات و به صورت تولید گفتار منقطع با تلاش و تقلای بیشتر و گاه با شروع سریع است.

لکنت اگر در دوران کودکی درمان نشود، مقاوم شده و مشکلات روانی، اجتماعی و آموزشی بسیاری برای او ایجاد می‌کند،

بطوری که بیش از ۱۵ درصد کودکان و دانش‌آموز ان دچار اختلال یادگیری، از لکنت رنج می‌برند.

 

 

 

علت اصلی لکنت ناشناخته است

 

احتمال بهبودی در کودکانی که خدمات مداخله ای زودهنگام دریافت می کنند، ۷٫۷ برابر بیشتر از کودکانی است

که این خدمات را دریافت نمی‌کنند و این مداخله زودرس باید توسط آسیب شناس گفتار و زبان (گفتاردرمانگر) انجام شود.

زمان شروع لکنت غیرقابل پیش بینی است و می‌تواند کاملا ناگهانی و هنگامی که کودک تولید جملات ساده را آغاز می‌کند، شروع شود.

 علت اصلی لکنت ناشناخته است. تصویربرداری مغز فرد دارای لکنت نشان می‌دهد که مشکلی در فرآیند عصبی گفتار

مرتبط با ناهنجاری‌های عملکردی یا ساختمانی مغز، در نقاط مسئول زبان (مرکز زبان) وجود دارد.

ضمن اینکه شواهد ژنتیکی نیز تائید می‌کند که حدود ۳٫۲ کودکان دارای لکنت، سابقه این اختلال را در خانواده دارند.

علایم لکنت زودرس در سنین ۲ تا ۵ سالگی بروز می‌کند.

این علایم بیشتر بواسطه ماهیت نگران کننده‌ای که دارد، موجب برانگیختگی والدین می‌شود.

 

 

گفتاردرمانی لکنت زبان کودکان | درمان لکنت زبان در کودکان | لکنت زبان کودکان و درمان

 

میزان شیوع لکنت در طول سال‌های مدرسه، حدود یک درصد است.

اگرچه نسبت ابتلای دختر و پسر در سنین بسیار پایین، تقریبا یکسان است،

اما نسبت جنس مذکر به مونث به تدریج افزایش می‌یابد تا جایی که در کلاس اول ابتدایی، به رقم ۳ به یک می‌رسد

و متاسفانه با تنوعی از رفتارهای وابسته نظیر واکنش‏ های ‏عاطفی- هیجانی ، شناختی و افت تحصیلی در دانش‌آموز دارای لکنت همراه می‌شود.

به دانش‌آموز دارای لکنت در مدرسه بیش از دیگر همسالان زور گفته می‌شود.

همسالان کودک  دارای لکنت از او درک منفی دارند و این با مشکلات برقراری ارتباط و تعامل اجتماعی مرتبط است.

والدین و معلمان کودکان و دانش‌آموز دارای لکنت لازم است  که در ارتباط و صحبت کردن با این کودکان،

از کلمات ساده و در خور فهم کودک استفاده کرده و تعاملات ارتباطی برقرار کنند

و به کودک فرصت صحبت کردن بدهند تا صحبتش را کامل کند

والدین و معلمان، از کیفیت و کمیت کار دانش‌آموز ان دارای لکنت همان انتظاری را داشته باشند که از دانش آموزان بدون لکنت دارند.

لطفا لکنت را عامل شرمندگی جلوه ندهند و با دادن مسئولیت های ساده و انجام شدنی به کودک، عزت نفس او را تقویت کنند،

ضمن آنکه شرایطی را که موجب ناراحتی، ناتوانی و عصبانیت کودک می‌شود، ایجاد نکنند.