استروبوسکوپی حنجره بدون درد و فوری در تهران | استروبوسکوپی از راه دهان و بینی

استروبوسکوپی حنجره بدون درد و فوری در تهران

استروبوسکوپی از راه دهان و بینی

 

توی این مقاله میخوایم ببینیم کدوم روش مناسب تره

در کلینیک تخصصی بلع و صوت سعادت آباد ، ما با کامل ترین و جدیدترین دستگاه ها ، هم از طریق بینی و هم از طریق دهان عکسبرداری از تارهای صوتی و ساختار مربوط به حنجره انجام میدیم و تنها کلینیکی در تهران هستیم که هر دو مدل دستگاه رو داریم.

 

بسته به شرایط بیمار ار دهان یا بینی عکسبرداری انجام میشه

با باریکترین لنز استروبوسکوپی موجود در دنیا بدون اذیت شدن بیمار و نیاز به بی حسی و بدون درد از دهان عکسبردای انجام میدیم.

با باریکترین لنز فلکسیبل دنیا از طریق بینی و بدون اذیت شدن از راه بینی عکسبرداری از حنجره بیمار رو انجام میدیم.

 

در ضمن در هر ساعتی از روز کاری و هر روز هفته در خدمتتون هستیم

 

تلفن تماس جهت مشاوره و نوبت دهی :

۰۹۳۹۱۴۱۷۵۸۱

۰۲۱۲۲۳۶۷۰۳۶

۰۲۱۲۲۳۶۷۰۳۷

۰۹۳۸۶۹۶۳۴۰۶

۰۹۱۲۰۴۵۲۴۰۶

بررسی تاریخی استروبوسکوپی حنجره و عکسبرداری رنگی از تارهای صوتی

در طول ۳ دهه گذشته، گسترش دانش آناتومی و فیزیولوژی تارهای صوتی انقلابی در عملکرد بالینی و جراحی حنجره ایجاد کرده است. از زمان توصیف اولیه هیرانو از ریزساختار لایه‌ای تار صوتی انسان در دهه ۱۹۷۰، [۱] تکنیک‌های تشخیصی و جراحی پیچیده‌تر برای رسیدگی دقیق‌تر و حفظ تولید آواز تکامل یافته‌اند. روش‌های تشخیصی نوآورانه از درک بهتری از اهمیت حیاتی انعطاف‌پذیری تارهای صوتی برای تولید صدا رشد کرده‌اند. ویدئوستروبوسکوپی به عنوان کاربردی ترین و مفیدترین تکنیک برای ارزیابی بالینی خواص ویسکوالاستیک مخاط آوایی تکامل یافته است. [۲]
مستندات ویدئویی آناتومی حنجره همراه با عملکرد مکانیکی آن، یک روش بدون درد و مبتنی بر مطب است که با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و برای مدیریت پیشرفته اختلالات صدای انسان ضروری است. ویدئو لارنگوسکوپی با استروبوسکوپی روش تشخیصی ضروری برای ارزیابی مخاط حنجره، بیومکانیک حرکت تارهای صوتی و ارتعاش مخاطی است. [۳، ۴] اینها عناصر کلیدی برای تشخیص و ارزیابی آسیب شناسی و همچنین تعیین تأثیر بر صدا و عملکرد راه هوایی هستند.

استروبوسکوپی روش خاصی است که برای تجسم ارتعاش تارهای صوتی استفاده می شود. [۵] از یک نور همزمان و چشمک زن که از یک تلسکوپ انعطاف پذیر یا صلب عبور می کند استفاده می کند. فلاش های نور استروبوسکوپ با ارتعاش تار صوتی با سرعت کمی آهسته تر هماهنگ می شوند و به آزموده این امکان را می دهند که ارتعاش تار صوتی را در حین تولید صدا در چیزی که به نظر می رسد حرکت آهسته است مشاهده کند.

این تصویر حرکت آهسته یک توهم است، زیرا سرعت ارتعاش واقعی تارهای صوتی توسط استروبوسکوپی تغییر نمی کند. این مشاهده ویژه به تیم مراقبت صدا اجازه می دهد تا ویژگی های ارتعاش هر تار صوتی را در مراحل مختلف چرخه ارتعاش تار صوتی ارزیابی کند.

از آنجایی که ارتعاش تارهای صوتی بسیار سریع است، نمای حرکت آهسته در واقع از چرخه های ارتعاشی متوالی بسیاری مشتق شده است. اطلاعات به دست آمده از معاینه استروبوسکوپی تارهای صوتی برای برنامه ریزی جراحی فونومیکروسکوپی موثر (جراحی آندوسکوپی برای بهبود عملکرد صدا) ضروری است. تولید بهینه صدای انسان به ارتعاش بهینه تار صوتی بستگی دارد. این امر مستلزم بسته شدن آئرودینامیکی مناسب تارهای صوتی همراه با مخاط آوایی قابل انعطاف است.

 

ویدئوستروبوسکوپی چندین مورد مهم از یک معاینه کامل صدای مطب را برآورده می کند. این اطلاعات مفید و بلادرنگ در مورد ماهیت ارتعاش، تصویری برای تشخیص آسیب شناسی صوتی، و یک ضبط ویدئویی دائمی از معاینه ارائه می دهد. به همان اندازه که هر یک از این جنبه ها مهم است، استروبوسکوپی به طور قابل توجهی حساسیت حنجره ظریف را بهبود می بخشد.
تشخیص بر روی تکنیک هایی با منابع نور غیر استروبوسکوپی مداوم (مثلاً لارنگوسکوپی ترانس بینی صلب یا انعطاف پذیر).

آناتومی مربوطه

تارهای صوتی که به عنوان تارهای صوتی نیز شناخته می شوند، در داخل حنجره (همچنین در زبان محاوره ای به عنوان جعبه صدا نیز شناخته می شود) در بالای نای قرار دارند. آنها در هنگام استنشاق باز هستند و به هم می رسند تا در هنگام بلع و صداسازی بسته شوند. در صورت بسته شدن، تارهای صوتی ممکن است ارتعاش کنند و جریان هوای خارج شده از ریه ها را برای تولید گفتار و آواز تعدیل کنند. برای اطلاعات بیشتر در مورد آناتومی مربوطه، آناتومی تارهای صوتی و جعبه صدا و آناتومی حنجره را ببینید.

 

پیشینه و اصل جراحی

مفهوم استروبوسکوپی جدید نیست. برای چندین قرن، تصاویر استروبوسکوپی که با استفاده از منبع نور چشمک زن تولید می‌شوند، برای ایجاد توهم حرکت برای سرگرمی استفاده می‌شوند. از اوایل قرن نوزدهم، چندین نمونه ساخت اسباب بازی های متحرک و نوری و همچنین ابزارهای علمی را نشان می دهد. یکی از دستگاه‌هایی که از دیسک‌های چرخان برای مشاهده حرکت ظاهری استفاده می‌کرد و توسط دانشمند وینی به نام استمپفر ساخته شد، استروبوسکوپ نام داشت. این اصطلاح هنوز هم امروزه برای اشاره به هر وسیله مولد نور ضربانی که برای مشاهده حرکت طراحی شده است استفاده می شود.

 

 

تاریخچه استفاده از منبع نور استروبوسکوپی برای بررسی حنجره تقریباً به اندازه منبع نور پیوسته است که به معرفی آینه حنجره توسط مانوئل گارسیا در سال ۱۸۵۵ باز می گردد. این دستگاه تا سال ۱۸۹۵، پس از معرفی برق، محقق نشد. دستگاه او از یک چرخ سوراخ دار تشکیل شده بود که نور مورد استفاده برای روشن کردن تارهای صوتی را قطع می کرد تا ارتعاش تارهای صوتی قابل درک باشد. استفاده از منبع نور استروبوسکوپی به ناظر این امکان را می دهد که تارهای صوتی ارتعاشی را در حرکت آهسته متوقف شده یا آشکار مشاهده کند، و امکان مشاهدات دقیق ساختار را در موقعیت های باز یا بسته فراهم می کند. به دلیل محدودیت در روشنایی، کنترل دقیق فرکانس چشمک زن و کیفیت تصویر، اعضای جامعه علمی از این تکنیک استقبال نکردند.

 

در اوایل تا اواسط دهه ۱۹۰۰، تقریباً ۱۰۰ سال پس از اینکه پلاتو برای اولین بار استفاده از یک جرقه متناوب را برای روشن کردن اجسام متحرک برای تولید یک الگوی ثابت به منظور مطالعه پیشنهاد کرد، اچ. ای. ادگرتون و همکارانش لوله های تخلیه گاز را برای استروبوسکوپی توسعه دادند. آنها از یک نوسانگر برای کنترل فرکانس تخلیه و سرعت چشمک زدن استفاده کردند. بسیاری از اصول دستگاه های استروبوسکوپی مدرن از این ابزار دقیق اولیه تکامل یافته اند.

از پیشگامان استروبولارنگوسکوپی مدرن می توان به دکتر J.W. ون دن برگ در دانشگاه گرونینگن، دکتر رولف تیمکه در دانشگاه هامبورگ، دکتر هانس فون لدن در دانشگاه کالیفرنیا، و دکتر الیمار شونهارل در ارلانگر، که اولین کتاب قطعی را در مورد بررسی استروبوسکوپی در سال ۱۹۶۰ حنجره نوشت. با پیشرفت های بعدی در فناوری ضبط صدا و تصویر و با پیشرفت های مداوم در وضوح تصویر اپتیکال و شدت منبع نور فیبر نوری، واحد ویدئو استروبوسکوپی مدرن اکنون می تواند تصویری واضح، با نور روشن و بزرگنمایی تولید کند. [۶، ۷]

 

قانون تالبوت این واقعیت فیزیکی را در نظر می گیرد که تصاویر روی شبکیه انسان به مدت ۰٫۲ ثانیه پس از قرار گرفتن در معرض (تداوم دید) باقی می مانند. بنابراین، تصاویر متوالی تولید شده در فواصل کمتر از ۰٫۲ ثانیه، توهم یک تصویر پیوسته را ایجاد می کنند. این درک، همراه با مفهوم تناظر (تفسیر بخش متناظر از تصاویر متوالی که یک شی در حال حرکت را نشان می‌دهند)، امکان توهم حرکت را در هنگام ارائه تصاویر ساکن به سرعت تولید می‌کند. در نهایت، یکی از ویژگی‌های سیستم بصری امکان تفسیر مجموعه‌ای از تصاویر ثابت کمی تغییر یافته را با پر کردن شکاف‌های بین فریم‌ها و تکمیل توهم حرکت مداوم می‌دهد.

 

استروبولارنگوسکوپی از این اصول با تولید فلاش های نور متناوب در رابطه نزدیک با فرکانس ارتعاش تارهای صوتی بهره می برد. یک میکروفون فرکانس صدای پایدار آزمون شونده را می گیرد که منبع نور استروبوسکوپی را تحریک می کند. با این شرط که ارتعاشات صوتی دوره ای هستند، فرکانس چشمک زن برابر با فرکانس صوتی تصویری واضح و ثابت از همان بخش چرخه ارتعاش ایجاد می کند.
هنگامی که فرکانس فلاش ها کمی کمتر از ارتعاش تار صوتی باشد، باعث تأخیر در بخشی از هر چرخه ارتعاشی روشن می شود و توهم حرکت آهسته به دست می آید. با این حال، در همه انسان های سالم، ارتعاشات تارهای صوتی به میزان کم یا زیاد غیرپریودیک هستند. بنابراین، استروبولارنگوسکوپی جزئیات دقیق هر چرخه ارتعاشی را نشان نمی دهد. بلکه یک الگوی متوسط را در بسیاری از چرخه های متوالی غیر یکسان نشان می دهد. از این نظر، این تصویری کمتر از کامل از ماهیت ارتعاشی واقعی است.
ابزار دقیق
یک واحد ویدئو استروبوسکوپی شامل یک منبع نور استروبوسکوپی و میکروفون، یک دوربین فیلمبرداری، یک آندوسکوپ و یک ضبط کننده ویدئو است. استروبوسکوپی را می توان با استفاده از آندوسکوپ های صلب یا انعطاف پذیر انجام داد. هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند.

 

 

 

استروبولارنگوسکوپ سفت و سخت استاندارد ۷۰ درجه.

اتصال دوربین با میکروفون نصب شده
اگرچه آندوسکوپی انعطاف پذیر برای مشاهده رفتار بدون تغییر حنجره از زوایای مختلف و برای مشاهده گلوت از طریق یک روزنه سوپراگلوت باریک ایده آل است، اما از شدت کم نوری که از طریق بسته فیبر نوری بلند به نوک آندوسکوپ باریک منتقل می شود، رنج می برد. در آندوسکوپ‌های استاندارد، نوری که از اجسام مشاهده می‌شود باید طول آندوسکوپ را به دوربین یا چشم اپراتور برگرداند تا شناسایی شود.
معرفی فناوری دیستال تراشه به آندوسکوپ‌های منعطف، که در آن دوربین در انتهای دیستال دوربین قرار می‌گیرد، به طور موثری مشخصات اشکال لارنگوسکوپ‌های انعطاف‌پذیر را کاهش داد. کیفیت تصویر دیجیتال بهبود یافته با روشنایی بهبود یافته، کیفیت و وضوح استروبوسکوپی حنجره ترانس بینی را تا حد زیادی بهبود بخشیده است.

لارنگواستروبوسکوپ انعطاف پذیر تراشه دیستال.

آندوسکوپی ترانس دهانی تلسکوپی سفت و سخت به دلیل تصویر روشن بزرگ‌نمایی شده، تصویر بهینه را برای ارزیابی انعطاف پذیری مخاط آوایی ایجاد می‌کند. با این حال، نیاز به بیرون کشیدن زبان بیمار به جلو در طول معاینه دارد، که وضعیت طبیعی آوایی حلق و حنجره را مخدوش می کند. علاوه بر این، بیمار باید آناتومی مناسب و تحمل فیزیکی (رفلکس گگ) داشته باشد تا به پزشک اجازه دهد کل گلوت را تجسم کند.
آندوسکوپی سفت و سخت علاوه بر این به افزایش همکاری بیمار و آناتومی قابل قبول بیمار برای تجسم موفق حنجره نیاز دارد. تحقیقات اخیر نشان داده است که استفاده از سیستم طبقه بندی Mallampati برای پیش بینی کفایت قرار گرفتن در معرض لارنگوسکوپی سفت و سخت ترانس دهانی برای استروبوسکوپی مفید است. [۸]

 

 

 

طبقه بندی مالامپاتی

کاربرد بالینی
چندین پارامتر ممکن است در طول دوره معاینه استروبوسکوپی ارزیابی شود. [۹]
• فرکانس بنیادی: فرکانس اساسی با استفاده از واحد strobe اندازه گیری می شود و برای تنظیم فرکانس چشمک زدن نور استفاده می شود. نور بارق معمولاً با فرکانس چند هرتز کندتر از فرکانس صوتی تولید می شود تا توهم چرخه ارتعاشی آهسته را ایجاد کند. یک فرکانس یکسان در حالت قفل منتشر می شود که تصویر ثابتی از یک بخش از چرخه ارتعاش ایجاد می کند.

• تناوبی: تناوب به منظم بودن سیکل های ارتعاشی صوتی متوالی اشاره دارد. فعالیت ارتعاشی معمولی منظم و دوره ای است.
• دامنه: دامنه به حرکت جانبی تارهای صوتی در حین جابجایی آنها از خط وسط در حین نوسان اطلاق می شود. به شدت به فرکانس زیر و بمی (تنش تارهای صوتی) و بلندی صدا (فشار زیر گلوتال ریه) وابسته است. دامنه به طور کلی به عنوان نرمال، کمتر از نرمال، یا بیشتر از نرمال درجه بندی می شود.

• تقارن: حرکت طبیعی (ابداکشن و اداکشن) غضروف های آریتنوئید در حین لارنگوسکوپی تلسکوپی انعطاف پذیر یا سفت و ویژگی های ارتعاشی مخاط آوایی در طول استروبوسکوپی ارزیابی می شود.
• بسته شدن گلوت: در یک فرد سالم، قسمت عضلانی غشایی تارهای صوتی در طول چرخه ارتعاش به طور کامل بسته می شود. گلوت غضروفی خلفی ممکن است در برخی افراد سالم تا حدی باز بماند (چانه گلوت خلفی). [۲]

• موج مخاطی: انتشار موج مخاطی خواص رئولوژیکی مخاط آوایی (اپیتلیوم و لایه سطحی لامینا پروپریا) را در طول یک کار صوتی خاص منعکس می کند. بیشتر گرفتگی صدا به دلیل کاهش انعطاف پذیری مخاط آوایی ناشی از بیماری (حاد و مزمن)، ضایعات خوش خیم و بدخیم، استفاده بیش از حد و استفاده طولانی مدت عمومی (پیری صوتی) است. ناهنجاری های کانونی موج مخاطی به بومی سازی آسیب شناسی در تارهای صوتی کمک می کند و استراتژی هایی را برای مدیریت کسری هدایت می کند.

 

 

علت تغییر و گرفتگی صدا | درمان التهاب گلو ناشی از اسید معده

تکنیک
استروبولارنگوسکوپی سفت و سخت

لیست زیر را ببینید:
۱٫ ویدئو استروبولارنگوسکوپی با قرار دادن بیمار بر روی صندلی معاینه در ارتفاعی راحت برای معاینه کننده شروع می شود. بیمار در حالی که گردن خم شده و سر در مفصل آتل-اکسیپیتال کشیده شده است (وضعیت کرشتاین) به جلو خم می شود.
۲٫ هنگامی که در موقعیت مناسب قرار گرفت، اغلب استفاده از بی حسی موضعی (معمولاً اسپری ستاکائین) در قسمت خلفی زبان قدامی و همچنین اوروفارنکس خلفی مفید است. معاینه کننده باید اطمینان حاصل کند که میکروفون به درستی کالیبره شده است و از بیمار بخواهد دیافراگم حنجره را در مقابل لایه تیروئید نگه دارد.
۳٫ با دهان باز و زبان بیرون زده، معاینه کننده زبان را از جلو جمع کرده و تلسکوپ صلب را با دقت وارد می کند. معاینه بهینه منوط به توجه معاینه کننده برای دستیابی به تمرکز مناسب تارهای صوتی است. تمرکز مناسب تجسم واضح عروق زیر اپیتلیال تار صوتی را نشان می دهد. برای جلوگیری از متراکم شدن روی میدان، نوک تلسکوپ درست قبل از شروع معاینه در آب داغ فرو می‌رود.

تصویری از استروبولارنگوسکوپی سفت و سخت.

استروبولارنگوسکوپی سفت و سخت.
۴٫ با فوکوس واضح تارهای صوتی، معاینه کننده می تواند با استفاده از صدای “ee” بیمار را از طریق تعدادی از کارهای صوتی بگذراند. این باید در گام های فرکانس پایین، متوسط و بالا و همچنین حجم های مختلف انجام شود. شروع و آفست نرم گلوتال (فشار ساب گلوتال کم)، به ویژه در فرکانس های با گام بالا، ممکن است برای کمک به تعریف برخی ضایعات کوچکتر مفید باشد. معاینه کننده همچنین می تواند در مورد تحرک آریتنوئید و تارهای صوتی، الگوی بسته شدن گلوت، موج مخاطی و انعطاف پذیری نظر دهد. ضایعات یا توده های اولسراتیو نیز قابل مشاهده است.
این بیمار از نظر گرفتگی صدا مورد بررسی قرار گرفت. استروبوسکوپی موج مخاطی را تنها با تلاش بیمار نشان می دهد. ویدئو توسط ویجی راماکریشنان، MD.

استروبولارنگوسکوپی انعطاف پذیر که از طریق بینی انجام میشه

لیست زیر را ببینید:
۱٫ بیمار مانند بالا قرار می گیرد. بینی و نازوفارنکس معمولاً با مخلوطی از ۰٫۲۵٪ فنیل افرین و ۲-۳٪ لیدوکائین با استفاده از یک اتومایزر بیهوش و رفع احتقان می شوند.
۲٫ پس از در نظر گرفتن زمان کافی برای رفع احتقان، اسکوپ انعطاف پذیر از طریق بینی وارد شده و به موقعیت بالای حنجره منتقل می شود. سپس می توان معاینه ای را که در بالا توضیح داد انجام داد.
یافته های تشخیصی
با افزایش روشنایی و ارزیابی الگوهای ارتعاشی، ویدئو استروبوسکوپی حساسیت تشخیص‌های حنجره‌ای را بسیار افزایش داده است. [۱۰] علیرغم تغییرات قابل انتساب به اندازه ضایعه، آسیب شناسی صوتی همزمان، و رفتارهای آوایی جبرانی، می توان در مورد یافته های استروبوسکوپی همراه با آسیب شناسی خاص تارهای صوتی، تعمیم داد. شایع ترین ضایعات خوش خیم حنجره و یافته های استروبوسکوپی معمولی آنها در زیر توضیح داده شده است.

 

کیست های تار صوتی

کیست های تار صوتی کپسوله ای هستند، ضایعات کروی حاوی موکوس یا کراتین که در لایه سطحی تار صوتی قرار دارند. کیست های کراتین به احتمال زیاد مادرزادی هستند و کیست های مخاطی احتمالاً اکتسابی هستند. آنها به طور کلی یک طرفه هستند، اگرچه ممکن است چندین مورد در زمان تشخیص وجود داشته باشند. در استروبوسکوپی، ناحیه کیست انعطاف پذیری کمتری را نشان می دهد، زیرا موج مخاطی به طور معمول در ناحیه کیست منتشر نمی شود. مشخصات دقیق نقص موج مخاطی به اندازه و محل کیست بستگی دارد. این با این واقعیت نشان داده می شود که کیست های کوچک سطح فوقانی به حداقل میزان عملکرد صوتی را تحت تأثیر قرار می دهند.

پولیپ تارهای صوتی

پولیپ های تار صوتی ممکن است یک طرفه یا دو طرفه باشند. این ضایعات نشان دهنده آسیب شناسی فونوتروماتیک ناشی از نیروهای برخورد و تنش های برشی در لامینا پروپریا سطحی است. آنها ممکن است از هر قوام، از ژلاتینی تا فیبروتیک باشند. بسته شدن گلوت ممکن است به خطر بیفتد و شکاف های قدامی و خلفی ضایعه در حداکثر بسته شدن باقی بماند. الگوهای ارتعاشی ۲ تار صوتی نامتقارن هستند و لرزش در نزدیکی ضایعه کاهش می یابد. پولیپ سطح داخلی نیز معمولاً الگوی ارتعاشی تار صوتی طرف مقابل را در طول بسته شدن مختل می کند.

 

 

گره های تار صوتی یا ندول تارصوتی

ندول‌های تار صوتی، ضایعات فیبروواسکولار دو طرفه هستند که توده‌های تقریباً متقارن و تقریباً ۷-۲ میلی‌متر هستند که در مرکز ناحیه غشایی عضلانی در ناحیه غشای پایه بین اپیتلیوم پوشاننده و لایه‌های سطحی زیرین ایجاد می‌شوند. بسته شدن گلوت به ویژه در فرکانس‌های گام بالا به خطر می‌افتد. موج مخاطی معمولاً به صورت دوطرفه حفظ می‌شود، اگرچه انعطاف پذیری و دامنه حرکت در ناحیه ندول کاهش می‌یابد.

 

 

سولکوس وکالیس

Sulcus vocalis به طیفی از نقایص ارتعاشی مخاطی آوایی اشاره دارد که در آن یافته های استروبوسکوپی مناطق کاهش انعطاف پذیری مخاط را نشان می دهد. این مشاهده سطحی در طول استروبوسکوپی منعکس کننده خواص ویسکوالاستیک کاهش یافته لایه سطحی پروپریا در آن ناحیه است.
برنامه های کاربردی آینده

اگرچه ویدئوستروبوسکوپی حساسیت تشخیصی برخی از جنبه‌ها (ارتعاش موج مخاطی آوایی) لارنگوسکوپی مبتنی بر مطب را تا حد زیادی گسترش می‌دهد، تفسیر آن به مهارت و تجربه پزشک در حال انجام مطالعه (مثلاً وظایف صوتی درخواستی) و به طور خاص به مهارت بستگی دارد. و تجربه مترجم تشخیصی کیفیت تصاویر جمع آوری شده مستقیماً با مهارت اپراتور انجام دهنده این روش ارتباط دارد. علاوه بر این، تحقیقات نشان می‌دهد که تفسیر استروبوسکوپی یک معیار تحقیقاتی قابل تعمیم ضعیف است. [۳] حتی در میان باتجربه‌ترین مفسرها، همبستگی بین ارزیاب‌ها برای قضاوت در مورد پارامترهای خاص در بهترین حالت متوسط است (kappa = 0.61-0.81). اگرچه به نظر می رسد افزایش تجربه در بررسی نتایج استروبوسکوپی تأثیر مثبت کمی بر قابلیت اطمینان درون ارزیاب پزشک دارد، لزوماً همبستگی بین ارزیاب ها را در گروهی از معاینه کنندگان با تجربه مشابه بهبود نمی بخشد.
چندین فناوری برای بهبود اندازه‌گیری‌های عینی دامنه ارتعاش و موج مخاطی توسعه یافته‌اند. نرم‌افزاری برای اندازه‌گیری شکل موج ناحیه گلوت (GAW)، طرحی از ناحیه گلوت در برابر زمان باز و بسته شدن گلوت در طول یک چرخه ارتعاشی نماینده (برگرفته از تصویر استروبوسکوپی) توسعه داده شد. از این اطلاعات، نرخ باز و بسته شدن گلوتال محاسبه می شود. ظاهراً این اندازه‌گیری‌ها مرتبط با انعطاف‌پذیری تارهای صوتی هستند و از نظر آماری در حالت‌های قبل و بعد از عمل برای ضایعات خوش‌خیم تار صوتی تفاوت دارند. [۱۱، ۱۲]

یک محدودیت پذیرفته شده برای تصویر استروبوسکوپی این است که ارتعاش تارهای صوتی باید نسبتاً دوره ای باشد تا نمایش آهسته چرخه آوایی را تجسم کند. تلاش‌ها برای گسترش حساسیت لارنگوسکوپی به منظور ترکیب تغییرات مشخصه‌های موج در سراسر گلوت و در الگوهای غیرپریودیک ارتعاش، تکنیک‌های جدیدی را به همراه داشته است. [۱۳]

 

 

محدودیت‌هایی که استروبوسکوپی تنها قادر به نشان دادن یک نمای ترکیبی بسیار متوسط از رفتار ارتعاشی تارهای صوتی در طول آواسازی نسبتاً دوره‌ای است، با تصویربرداری با سرعت بالا برطرف می‌شود. [۱۳] سیستم‌هایی برای انجام ضبط‌های ویدئویی آندوسکوپی دیجیتالی با سرعت بالا حنجره برای حدود یک دهه در دسترس بوده‌اند، اما اینها تا همین اواخر محدود به تصویربرداری سیاه و سفید با نرخ‌هایی بودند که فقط برای آواسازی با صدای نسبتاً پایین کافی بود. پیشرفت‌های اخیر در فناوری دوربین دیجیتال با سرعت بالا (HSV) منجر به سیستم‌های بالینی شده است که می‌توانند تصاویر رنگی را با نرخ‌های بالاتر (۴۰۰۰ تصویر در ثانیه) تولید کنند.

 

حتی اگر HSV اطلاعات بسیار دقیق‌تری در مورد عملکرد آوایی تارهای صوتی نسبت به استروبوسکوپی ارائه می‌کند، پذیرش نهایی آن در عمل بالینی استاندارد به میزان پاسخگویی به چالش‌های عملی، فنی و روش‌شناختی بستگی دارد. چنین چالش‌هایی عبارتند از هزینه نسبتاً بالای سیستم‌های HSV، مدیریت فایل‌های کامپیوتری بزرگی که ضبط‌های HSV تولید می‌کنند، محدودیت‌هایی در نمونه‌برداری از رفتارهای صوتی به‌دست‌آمده در طول مدت کوتاه ضبط HSV، و کمبود تحقیقات بالینی محکم که نشان می‌دهد HSV به طور قابل‌توجهی بهبود می‌یابد. تشخیص و مدیریت اختلالات صوتی [۱۴] (به عنوان مثال، آزمایشات بالینی کنترل شده).

 

 

تلفن تماس جهت مشاوره و نوبت دهی :

۰۹۳۹۱۴۱۷۵۸۱

۰۲۱۲۲۳۶۷۰۳۶

۰۲۱۲۲۳۶۷۰۳۷

۰۹۳۸۶۹۶۳۴۰۶

۰۹۱۲۰۴۵۲۴۰۶